Mexritelous. Τίποτα λιγότερο. Ούτε συμμετοχή στην προεκλογική καμπάνια του Βασιλειάδη. Ούτε στην επίδειξη δύναμης του Βασιλακόπουλου που αρνείται ακόμη και να κουβεντιάσει μαζί τους.
Μια ωραία ατμόσφαιρα λοιπόν. Όχι, πως δεν το ξέραμε φυσικά. Απλά η βραδιά της Παρασκευής έφερε μια ακόμη ηχηρή διαβεβαίωση. Σε σημείο που να απορεί κανείς. Να απορεί για τον λόγο που οι αδερφοί Αγγελόπουλοι συνεχίζουν να ασχολούνται με αυτό το θέατρο σκιών που εξελίσσεται –και- σε φόντο πορτοκαλί.
Δεν –πρέπει να- είναι απειλή η μετακόμιση στην Αδριατική Λίγκα. Είναι μονόδρομος. Και καλά θα κάνει ο Ολυμπιακός να το εννοεί πως είναι έτοιμος για αυτό το βήμα. Να μην μείνει απλά στα λόγια. Να μην κάνει δεύτερες σκέψεις.
Έπειτα από τόσο χρόνια εμπειρίας θα πρέπει να αντιλαμβάνεται πως δεν θα αλλάξει τίποτα στο ελληνικό μπάσκετ.
Το (απ)έδειξε χθες ο Γιώργος Βασιλακόπουλος με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο. Αγνοώντας τους πάντες. Αρνήθηκε να καθίσει γύρω από το ίδιο τραπέζι και με τους ιδιοκτήτες και με τον Υφυπουργό, διότι απλά δεν τους θεωρεί κατάλληλους για να κουβεντιάσει τις τύχες ενός σπορ που το νιώθει δικό του. Και τελικά αν το καλοσκεφτεί κανείς ψύχραιμα: Η χθεσινή του απόφαση να «απέχει» ουσιαστικά τον δικαίωσε αν αναλογιστεί κανείς τα όσα συνέβησαν.
Από την στιγμή που δεν εμφανίστηκε εκείνος, δεν είχε λόγο να εμφανιστεί και ο Ολυμπιακός.
Ο Υφυπουργός Βασιλειάδης από τη πρώτη στιγμή έχει δηλώσει αναρμόδιος. Εξήγησε στις 14 Φλεβάρη πως η Πολιτεία «Δεν μπορεί να έχει ρόλο διαιτητή ανάμεσα σε αντικρουόμενα συμφέροντα και σε τσακωμούς κακομαθημένων παραγόντων». Εξήγησε επίσης πως «Στη διαιτησία δεν μπορούμε να παρέμβουμε. Σας θυμίζω ότι και στο ποδόσφαιρο τις όποιες αλλαγές στη διαιτησία δεν τις επέβαλε η Πολιτεία και δεν μπορούσε άλλωστε από τη στιγμή που η διαιτησία είναι ο πυρήνας του αυτοδιοίκητου, αλλά η διεθνής Συνομοσπονδία. Επομένως αν υπάρχουν προβλήματα οφείλουν να λυθούν με τον τρόπο αυτό».
Διεθνής Συνομοσπονδία είναι η FIBA δηλαδή ο Βασιλακόπουλος, άρα για πιο λόγο το συζητάμε ακόμη;
Το κίνητρο του Υφυπουργού να οργανώσει το χθεσινό φιάσκο ήταν… προσωπικό. Πολιτικό. Μια καλή ευκαιρία για τον ίδιο, έπειτα από μια σειρά χρόνων και ενεργειών που έχει δείξει πως τον Ολυμπιακό τον αντιμετωπίζει -όπως η Κυβέρνηση του. Σαν εχθρό. Ευκαιρία να… δείξει πως ενδιαφέρεται. Είναι μπάσκετ και όχι οτιδήποτε άλλο, άρα όχι Βαγγέλης Μαρινάκης, και αυτό του έδωσε το περιθώριο να προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί επικοινωνιακά την κατάσταση. Ασχέτως αν του γύρισε μπούμερανγκ, με βάση τα γεγονότα.
Δεν ενδιαφέρεται ουσιαστικά για το πρόβλημα. Άρα και για τη λύση του.
Από τη στιγμή λοιπόν που ο Υφυπουργός δεν έχει ούτε αρμοδιότητα –όπως ο ίδιος λέει-, ούτε και ουσιαστικό ενδιαφέρον να αλλάξει κάτι, και από τη στιγμή που ο Βασιλακόπουλος παραμένει τόσο ισχυρός που να μπορεί να αγνοεί τους πάντες και του ούτε καν να εμφανίζεται σε συνεδριάσεις τέτοιου τύπου; Οι Ερυθρόλευκοι χάνουν τον χρόνο τους.
Και μαζί όπως έχει αποδειχθεί όλο αυτό το διάστημα χάνουν και το μυαλό τους, όπως φαίνεται στο παρκέ.
Το πρόβλημα είναι ο Βασιλακόπουλος, ο οποίος ακόμη και αν φύγει έχει χτίσει εδώ και δεκαετίες τις βάσεις για να παραμείνει ο «Βασιλακοπουλισμός» στην κορυφή της πυραμίδας του μπάσκετ. Είναι ο ίδιος που έδιωξε τον Νίκο Γκάλη. Είναι ο ίδιος που βρίσκεται σε μόνιμο πόλεμο με την Ευρωλίγκα. Είναι εκείνος που ελέγχει τα… ζάρια της διαιτησίας. Στα 80 του χρόνια είναι λιγάκι δύσκολο να αλλάξει. Και δεν είναι ούτε Γκιρτζίκης, ούτε Σαρρής, ούτε Γραμμένος ούτε κάποιος άλλος αναλώσιμος παράγοντας.
Γιατί λοιπόν θα πρέπει να το συζητάμε ακόμη.
Τα αδέρφια έχουν ξοδέψει δεκάδες εκατ ευρώ. Έχουν φέρει μέσω του Ολυμπιακού σπουδαίες επιτυχίες στον Ελληνικό αθλητισμό. Θα έπρεπε μέσω του τρόπου που φέρεται η Ελληνική Κυβέρνηση στον Βαγγέλη Μαρινάκη και συνολικά στους Ερυθρόλευκους να έχουν καταλάβει περισσότερα για το timing που ξεκίνησε αυτή η συζήτηση. Και να μην χάνουν άδικα τον χρόνο τους.
Δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσουν να κοσμούν με την παρουσία τους το ελληνικό πρωτάθλημα. Ούτε να «κατοχυρώνουν» παράγοντες που γίνονται ισχυρότεροι για τον ίδιο λόγο. Δεν έχουν λόγο να δημιουργούν έσοδα για τους άλλους. Ούτε στην προσπάθεια ενός «ανεκδιήγητου» Υφυπουργού να προσπαθήσει να βελτιώσει το προφίλ του απέναντι στη μισή Ελλάδα, ανησυχώντας για το αν θα βρει την ψήφο του στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.