Πού κρίθηκε το παιχνίδι της ΑΕΚ με τον Προμηθέα και πώς κατάφερε η Ενωση να κυριαρχήσει στο παρκέ του ΟΑΚΑ.
Επιστροφή λοιπόν μετά από περίπου ένα μήνα στη κανονικότητα και το πρωτάθλημα της Basket League. Η τόσο μεγάλη διακοπή φυσικά δεν απαντάται σε καμία μεγάλη ανεπτυγμένη λίγκα του κόσμου, όμως κακά τα ψέματα στην Ελλάδα αντιμετωπίζουμε παραδοσιακά προβλήματα με τον μεσο – μακροπρόθεσμο σχεδιασμό.
Η αποχή από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις προφανώς δεν προσφέρει καμία ουσιαστική βοήθεια στις ομάδες, οι οποίες είναι υποχρεωμένες να ξαναβρούν τον ρυθμό και τα πατήματα τους. Με άλλα λόγια είναι πιθανό να γίνουμε μάρτυρες διάφορων «ανώμαλων» αποτελεσμάτων, το Σαββατοκύριακο που ακολουθεί την διακοπή. Τέλος πάντων, όλα αυτά έχουν έτσι και αλλιώς μικρή σημασία. Στα ματς λοιπόν που διεξήχθησαν το Σάββατο, είχαμε και την αμφίρροπη μονομαχία ανάμεσα στην ΑΕΚ και στον Προμηθέα.
Η λέξη αμφίρροπη χρησιμοποιείται ακριβώς για τον λόγο που περιγράφτηκε νωρίτερα. Δεν μπορείς να είσαι ποτέ σίγουρος πως θα παρουσιαστεί ένας σύλλογος, που έδωσε τον τελευταίο του αγώνα πριν από 30 ημέρες. Στην πράξη βέβαια η έκβαση του παιχνιδιού, ευθυγραμμίστηκε με αυτό που θα περίμεναν οι περισσότεροι. Οι Πατρινοί μόχθησαν αρκετά, κατάφεραν να πλησιάσουν στο σκορ στα μέσα του τρίτου δεκαλέπτου, όμως τελικά υποτάχτηκαν στη διαφορά ποιότητας και στη δυναμικότητα των Κιτρινόμαυρων. Παρόλα αυτά η μέχρι ώρας φετινή τους πορεία, αξίζει πολλά συγχαρητήρια.
Από την πλευρά της, η ΑΕΚ βασίστηκε για μια ακόμα φορά στις σταθερές που έχει οικοδομήσει από το ξεκίνημα της τρέχουσας χρονιάς και με την ψυχολογία στα ύψη μετά την κατάκτηση του Διηπειρωτικού, άρπαξε από το πρώτο δευτερόλεπτο τα ηνία της αναμέτρησης φτάνοντας έτσι σε μια σχετικά άνετα επικράτηση. Η αφόρητη πίεση που άσκησε στην περιφέρεια του Προμηθέα απενεργοποίησε σε μεγάλο βαθμό τις επιθετικές του συνεργασίες, οδηγώντας σε επώδυνα λάθη που απέφεραν ορισμένα εύκολα καλάθια στον αιφνιδιασμό. Όταν η Ένωση βρίσκει τον χώρο και τον χρόνο να τρέξει, τότε είναι πολύ δύσκολο για οποιαδήποτε άμυνα να σταματήσει στον καλπασμό των πυραυλοκίνητων guard της.
Στο μισό γήπεδο τώρα, οι Κιτρινόμαυροι έδωσαν μεγάλη έμφαση στην διατήρηση του λεπτομερειακού spacing στην επίθεση τους, τρέχοντας διάφορες δράσεις που περιλαμβάνουν συνεχή κίνηση και κάθετα κοψίματα στην πλάτη της άμυνας. Δείτε για παράδειγμα μια όμορφη εφαρμογή της flex offense. Ο Σαντ-Ρος χρησιμοποιεί το screen του Χάντερ για να διεισδύσει από τα πλάγια – ο Μασιούλις ακολουθεί την προσπάθεια του από την κορυφή του τριπόντου, στοχεύοντας να τελειώσει άμεσα τη φάση.
Εδώ έχουμε μια εντυπωσιακή συνεργασία ανάμεσα σε Χάντερ/Λαρεντζάκη Οι δύο παίκτες αλλάζουν αστραπιαία την μπάλα αποσυντονίζοντας τους αμυντικούς, πριν ο τελευταίος να σκοράρει από μακριά με το step back τρίποντο.
Τέλος το μενού περιείχε και τις περίφημες skip πάσες, τις οποίες ο Luca Bianchi δουλεύει με μεγάλη επιμονή. Προσέξτε πόσο ωραία κυκλοφορεί η μπάλα μετά την αρχική πάσα του Θίοντορ, ώσπου να βρεθεί το ελεύθερο σουτ. Η άμυνα μπαίνει υποχρεωτικά στη διαδικασία να μετακινηθεί από τη μια μεριά του παρκέ στην άλλη και η πιθανότητα του λάθους πολλαπλασιάζεται.