Πιτίνο: «Είμαι πιστός στον Παναθηναϊκό»

Ο Ρικ Πιτίνο έδωσε μια συναρπαστική συνέντευξη στην Cosmote TV και μίλησε για όλους και για όλα. Μάλιστα άφησε ανοιχτό παράθυρο να παραμείνει στον Παναθηναϊκό και τη νέα σεζόν εάν και εφόσον του προταθεί. Αναφέρθηκε στην απόφασή του να αναλάβει τους πράσινους, για την κολλεγιακή του καριέρα, το σκάνδαλο με το Λούιβιλ, την περιπέτεια στο ΝΒΑ, αλλά και για τη φιλοσοφία του, τα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, αλλά και για τα μπουζούκια!

Μεταξύ άλλων είπε:

Για το πώς αποφάσισε να βρεθεί στον Παναθηναϊκό: Ο Παναθηναϊκός με κάλεσε να έρθω παραμονές Χριστουγέννων. ‘Όταν ήμουν προπονητής στους Σέλτικς είχα προσλάβει τον Κρις Ουάλας και τον ρώτησα τι να κάνω. Μου είπε ότι το παιχνίδι Κεντάκι – Λούιβιλ μπροστά στις αναμετρήσεις Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός είναι παιχνίδι εκκλησιών».

Για τον τρόπο που προπονεί: «Σε κάθε προπόνηση μπαίνω σαν να είναι ο τελευταίος αγώνας μου. Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζω και τους αγώνες, αλλά και τις προπονήσεις στον Παναθηναϊκό»

Για το πώς πήρε την απόφαση να πάει στον Παναθηναϊκό: «Ο φίλος μου Άγγελος με κάλεσε και μου είπε πολλά για τον Παναθηναϊκό και τον ιδιοκτήτη του. Από όλα όσα μου είπε, φάνηκαν αληθινά και έτσι πήρα την απόφαση να έρθω στον Παναθηναϊκό».

Για τα άτομα που έχει εμπιστευτεί: «Ο Στάνλεϊ Τζόφρι είναι τηλεοπτικός παραγωγός. Μου έλεγε να τον εμπιστευτώ. Και ρωτούσα συνεχώς τη γυναίκα μου γιατί να εμπιστευτώ έναν τηλεοπτικό παραγωγό. Το κατάλαβα μετά ότι ήταν η σωστή απόφαση».

Για το πώς πήρε την απόφαση να έρθει στην Ελλάδα: «Με ενέπνευσε ο Μπρετ Μπράουν. Πήρε μέρος σε ένα podcast. Τον ρώτησα πώς βρέθηκε στην Αυστραλία να προπονήσει. Μου είπε ότι μάζεψε τα πράγματά του και εκεί γνώρισε τη γυναίκα του και έγινε προπονητής της εθνικής ομάδας. Έτσι πήρα κι εγώ την απόφαση».

Για το αν είχε επισκεφτεί άλλες χώρες της Ευρώπης: «Έχω πάει στην Φινλανδία, στην Γερμανία. Το πρώτο… σοκ το έπαθα όταν μου έδωσε τα κλειδιά του αυτοκινήτου ο Μάνος Παπαδόπουλος, ο πρόεδρος της ομάδας. Έμαθα να οδηγώ στην Ελλάδα μέσα από την δική του καλή τύχη».

Για την κριτική που του ασκείται: «Σέβομαι τους πάντες, όποιον βρω στο δρόμο του μιλάω. Όταν έχω βρεθεί προπονητής στους Νικς και τους Σέλτικς έχω βρει πολλούς ανθρώπους που πιστεύουν ότι ξέρουν περισσότερα από εμένα. Οπότε, τους λέω ότι ναι ξέρουν κάτι παραπάνω. Την πρώτη μέρα που πήγα να πιω τον καπουτσίνο μου, με πλησίασε ένας φίλος του Ολυμπιακού και μου έσφιξε το χέρι. Αυτό έγινε ξανά. Όταν το λες αυτό είναι σαν να περνάει η ομάδα στο όνομά σου».

Για το πιο μεγάλο πρόβλημα του Παναθηναϊκού: «Όταν ήρθα στην Ελλάδα είχαμε δώσει 9 εντός έδρας παιχνίδια και 11 εκτός έδρας παιχνίδια. Τα πιο εύκολα παιχνίδια τα είχαμε παίξει. Τα δύσκολα παιχνίδια ήταν εκτός έδρας. Το πρόγραμμα ήταν εναντίον μας. Αυτό Η ομάδα ήταν χτισμένη διαφορετικά απ’ ότι θέλω εγώ. Ο καλύτερος παίκτης είναι ο Καλάθης. Ένας τρομερός πασέρ. Εάν έχεις τον Καλάθη πρέπει να τον περιστοιχίσεις με εξαιρετικούς σουτέρ. Η ομάδα δεν ήταν χτισμένη για τον Καλάθη και αυτό ήταν το πρόβλημα. Μετά ήρθαν οι τραυματισμοί. Ο Λάνγκφοεντ ήταν εκτός, μετά και ο Λοτζέσκι και του Παππά. Δουλεύουν όλοι πολύ σκληρά όμως».

Για το αν ο Παναθηναϊκός μπορεί να συνεχίζει να παίζει σαν να έχουν όλοι οι παίκτες συμβόλαια μίας ημέρας: «Βλέπω όλα τα στατιστικά. Είδα ότι τρεις παίκτες είχαν εξαιρετικούς μέσους όρους στην έδρα μας, αλλά όχι εκτός. Τους το είπα. Ήθελα να δω τι φταίει. Σουτ, ριμπάουντ, όλα χαμηλά εκτός έδρας. Τους είχα πει πως θέλω απαντήσεις, για να τους δώσω κίνητρο. Καταλαβαίνω για τον κόσμο, είναι διαφορετικός. Αλλά, δεν έχει λογική να είναι πιο χαμηλά τα ποσοστά σε σουτ και ριμπάουντ».

Για τον παίκτη από το παρελθόν που θα ήθελε να φέρει στην Ελλάδα για να λύσει τα προβλήματα του Παναθηναϊκού: «Μπορώ να πω έναν παίκτη από άλλη ομάδα; Είναι Έλληνας, παίζει σε άλλη ομάδα. Δεν θέλω παίκτη από το παρελθόν. Ίσως έλεγα τον Ντόνοβαν Μίτσελ από το παρελθόν. Θα έπρεπε να του δώσει το 25% της εταιρείας του ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Δεν θα έπρεπε να πω το όνομα του παίκτη του τωρινού. Παίζει στην πρώτη ομάδα, ίσως έλεγα αυτό. Θα έχτιζα την ομάδα με τον Καλάθη. Μου αρέσει ο Παπαγιάννης. Έχει potential. Είναι δουλειά μου να είναι συγκεντρωμένος. Μαθαίνει. Δεν είναι έτοιμος πάντα. Αλλά, αγαπώ τις ικανότητές του».

Για την πρόκληση του Παναθηναϊκού: «Παίζουμε στο potential μας. Δεν μπορούμε ξαφνικά να κάνουμε τον Θανάση σουτέρ. Δεν γίνεται ξαφνικά ο Ίαν να γίνει ο πιο γρήγορος παίκτης. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε πολλά. Αλλά, μπορούμε να αλλάξουμε πράγματα στο κοντινό μέλλον για να βάλουμε τον Παναθηναϊκό στην πρώτη τριάδα της Euroleague. Πρέπει να γίνουν οι σωστές προσθήκες για να ταιριάζουν με τον Καλάθη».

Για την καμπύλη στο σουτ: «Ο Ντόνοβαν Μίτσελ και ο Τέρι Ροζίερ σούταραν άσχημα αρχικά, όχι όπως ο Στεφ Κάρι, που βλέπει το 80% του καλαθιού. Δουλέψαμε σκληρά στην καμπύλη. Δουλεύουμε τώρα με τον Θανάση. Έχει λάθος μηχανική. Θα του πάρει χρόνο. Ο Παπαγιάννης και ο Πέιν είναι από τους καλύτερους σουτέρ μας, αλλά είναι σέντερ».

Για τα deflections: «Καταλαβαίνουν οι παίκτες πόσο σημαντικά είναι. Οι περισσότερες ομάδες μου είχαν 35 ανά ματς. Αν έχεις 35 deflections σε ένα ματς, κερδίζεις στο 90%-95%. Δεν έχουμε κάνει ούτε μια φορά 35. Στο ματς με τον Ολυμπιακό είχαμε 18 στο ημίχρονο. Ήμασταν στο σωστό δρόμο, αλλά δεν παίξαμε δεύτερο ημίχρονο».

Για τις αλλαγές στην άμυνα: «Οι αλλαγές από τεμπελιά και άνεση, δίνουν επιθετικά ριμπάουντ και καλάθια. Αν αλλάζεις επειδή πρέπει να το κάνεις, τότε είναι καλές. Το θέμα είναι να μην το κάνεις από τεμπελιά ή επειδή δεν είσαι αρκετά ικανός».

Για τα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό: «Δεν υπάρχει σύγκριση με τα ντέρμπι του ΝΒΑ. Το Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός έχει την μεγαλύτερη αντιπαλότητα που έχω δει, λόγω των οπαδών. Ο Παπαπέτρου είναι κουμπάρος με τον Πρίντεζη, αλλά δεν μπορούν να είναι σε δημόσιο μέρος μαζί. Δεν το είχα ακούσει ποτέ. Έπρεπε να φύγει από το μέρος που έμενε γιατί δεν μπορούσε να πάει στο σούπερ μάρκετ. Δεν συμφωνώ με αυτά. Όταν παίζουμε, θέλουμε να νικήσουμε. Όταν τελειώσει το ματς, είμαστε όλοι Έλληνες».

Για τα μπουζούκια: «Ήταν εκεί και ο Δημήτρης, ήταν τα γενέθλια του Άγγελου. Είχε ελληνική μουσική. Πετούσαν λουλούδια. Μου άρεσε η μουσική. Δεν νομίζω να μπορώ να μείνω ξύπνιος μέχρι τις 7-8 το πρωί. Άφησα τους φίλους μου και πήγα σπίτι, αλλά ήταν ωραία εμπειρία».

Για την ενδεχόμενη παραμονή του: «Μίλησα με τη γυναίκα μου γι’ αυτό. Της είπα ότι μου αρέσει ο ιδιοκτήτης, ο πρόεδρος, η ομάδα. Πάντα με νοιάζει να νικάω. Είτε στην Ελλάδα, είτε οπουδήποτε. Αν νικάμε, είμαι χαρούμενος. Αν χάνουμε, θέλω να πεθάνω. Το θέμα είναι να κάνουμε μια ομάδα που μπορεί να είναι το Νο. 1. Αυτό είναι το πιο σημαντικό στη ζωή μου».

Για το αν το Κύπελλο Ελλάδας μπορεί να κάνει τις αμερικανικές ομάδες να ασχοληθούν ξανά μαζί του: «Είχα δύο προτάσεις πέρυσι. Είμαι σίγουρος ότι θα έχω και φέτος προτάσεις. Δεν είναι αυτό το θέμα. Με κατηγόρησαν, ενώ ήμουν αθώος. Αποδείχθηκε στη δίκη μου. Η μόνη ομάδα που με κυνήγησε τώρα ήταν ο Παναθηναϊκός. Και άλλη μία από την Νέα Ζηλανδία. Είμαι πιστός στον Παναθηναϊκό. Οι άλλοι δεν με κυνήγησαν, αν και ήμουν αθώος. Οι Ιταλοί είναι πιστοί. Ο Παναθηναϊκός με κυνήγησε και μου έδωσε την ευκαιρία».

Για το αν ο ίδιος επέβαλε το τρίποντο στο ΝΒΑ: «Στο κολέγιο κανένας δεν ήθελε να σουτάρει τρίποντα στην αρχή. Όλοι οι προπονητές το πολέμησαν. Έπαιξα με τους Ρώσους σε φιλικό παιχνίδι. Έλεγα ότι θέλω να είμαι Νο. 1 στη χώρα στα τρίποντα. Κατάλαβα πως τα 15 τρίποντα ανά ματς ήταν λίγα, γιατί η Ρωσία είχε 28. Πήγαμε στο Final Four στο κολέγιο εκείνη τη σεζόν, ως η ομάδα με τα περισσότερα τρίποντα. Μετά στους Νικς γίναμε η πρώτη ομάδα που παίρνει τόσα σουτ. Προτιμώ πως ένα καλό τρίποντο είναι προτιμότερο από ένα κακό δίποντο».

Για την επαναστατική άμυνά του: «Ακόμα δεν έχω καταφέρει να βάλω τα πρεσαρίσματά μου στον Παναθηναϊκό. Δεν είχα χρόνο με τα ταξίδια να την βάλω. Αυτές οι άμυνες μπερδεύουν τον αντίπαλο και χαλούν τις επιθέσεις του. Θέλω να χτίσω μια ομάδα με εξαιρετικό τρίποντο, αλλά να είναι καλή ακόμα και στο πώς θα σταματήσει τα αντίπαλα τρίποντα».

Για όσα έγιναν με το Λούιβιλ και την αφαίρεση του πρωταθλήματος: «Ήταν ένα… χτύπημα. Δεν μπορείς να αφαιρέσεις το πρωτάθλημα, αφαιρείς το λάβαρο. Δεν αλλάζεις την ιστορία. Το πήραμε δίκαια. Οι παίκτες έκαναν λάθη. Είχαν γυναίκες στα ξενοδοχεία τους. Αλλά, αυτές δεν τους έκαναν να τρέχουν πιο γρήγορα ή να πηδούν πιο ψηλά».

Για το αν κάνει εκπτώσεις στις ιδέες του, αν αλλάζει και αν προσαρμόζεται: «Πρέπει να αλλάζεις. Δεν μπορείς να πηγαίνεις μόνο με τον τρόπο σου. Πρέπει να κάνεις αλλαγές, ακόμα και μέσα στα παιχνίδια ή μέσα στις προπονήσεις. Πρέπει να κρατήσεις τις βασικές αρχές: άμυνα, ριμπάουντ, καλά σκριν, καλές πάσες. Αυτά δεν αλλάζουν. Όμως, ως προπονητής, κάνεις πολλές αλλαγές. Είμαι 66 ετών, αλλά νιώθω 36 πνευματικά. Ήμουν θυμωμένος με τους παίκτες μου. Πήραμε το Κύπελλο. Ο Καλάθης μου είπε ότι θέλουν να το γιορτάσουν και να πάρουν ρεπό. Τους είπα να πάνε, εννοείται. Αλλά είμαι δυσαρεστημένος, γιατί δεν με κάλεσαν μαζί τους. Με άφησαν σπίτι».

Για το αν η αποτυχία είναι… επιλογή: «Μπορεί να είναι καλό πράγμα η αποτυχία. Μπορεί να είναι λίπασμα για το μέλλον. Κάποιες φορές πρέπει να πέσεις, για να σηκωθείς στο μέλλον. Αλλά δεν πρέπει να μάθεις στην ήττα. Πρέπει να την χρησιμοποιήσεις με τον σωστό τρόπο, μπορεί να συμβεί στον καθένα. Στους Σέλτικς δεν απέτυχα ως προπονητής, αλλά ως πρόεδρος. Έκανα ανταλλαγές παίκτες που ήθελαν χρόνο. Δεν είχα υπομονή ως πρόεδρος. Όταν έφυγα, το σκέφτηκα. Είπα πως δεν θα κρίνω τους rookies. Θα περιμένω, για να εξελιχθούν. Το ίδιο ισχύει για τον Παπαγιάννη. Αν τον έκρινα τώρα θα έλεγα πως δεν είναι για εμάς. Αλλά, βλέπω τι μπορεί να κάνει και πώς μπορεί να εξελιχθεί. Όχι τι δεν μπορεί να κάνει».

Για τους άξονες της επιτυχίας μίας ομάδας: «1. Πάντα να βρίσκεις τρόπο να είσαι θετικός με τον εαυτό σου και τους άλλους για να τους ανεβάζεις. 2. Να απαιτείς σκληρή δουλειά από όλους. Όλοι πρέπει να δουλεύουν σκληρά. Κανείς πιο σκληρά από εσένα και τους βοηθούς σου. 3. Να έχεις ψηλούς στόχους. Πιο ψηλούς από αυτούς που μπορείς να φτάσεις. Κάποιες φορές θες να πετύχεις καθημερινά πράγματα. Το θέμα είναι να θες εκπληκτικά πράγματα, που δεν τα έχεις σκεφτεί».

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Για την Ελλάδα: «Θα έφερνα τη γυναίκα μου. Θα την πήγαινα μια νύχτα στη Σαντορίνη και μια νύχτα στην Μύκονο. Θα της έλεγα πως αν μετακομίσουμε εδώ θα μπορούσες να έχεις αυτές τις νύχτες κάθε εβδομάδα. Οι Έλληνες είναι φιλόξενοι. Δεν μου λείπει η πατρίδα μου, παρά το γεγονός πως μου λείπουν τα παιδιά μου».