Οι δομικές αδυναμίες του ρόστερ, υπονομεύουν την προσπάθεια του Παναθηναϊκού

Ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε τελικά στη Βαρκελώνη, παρόλο που σε γενικές γραμμές κατάφερε να φέρει το παιχνίδι στα μέτρα του, προβληματίζοντας σε αρκετές περιπτώσεις τους Καταλανούς.

Είναι δεδομένο ότι το αποτέλεσμα αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση στο στόμα των Πρασίνων –  με βάση την εξέλιξη της αναμέτρησης, δημιουργήθηκαν ρεαλιστικοί όροι για να αρπάξουν ένα τεράστιας σημασίας «διπλό», όμως εν τέλει αδίκησαν τους εαυτούς τους και την μεγάλη προσπάθεια που κατέβαλαν.

Ο σύλλογος αδυνατεί πραγματικά να σηκώσει κεφάλι και το χειρότερο είναι, πως δεν υπάρχει προφανής λύση για τα ζητήματα που αντιμετωπίζει. Τα σφάλματα της καλοκαιρινής στελέχωσης δεν καλύπτονται έτσι εύκολα τον χειμώνα – ο ερχομός των Κιλπάτρικ και Πέιν αναμένεται να βελτιώσει συνολικά την αγωνιστική εικόνα, αλλά δεν αποτελεί πανάκεια για το σύνολο των ανορθογραφιών.

Το ενθαρρυντικό βέβαια στοιχείο, είναι ότι οι παίκτες του Ρικ Πιτίνο παρουσιάστηκαν εξαιρετικά προετοιμασμένοι στην άμυνα, κατορθώνοντας να βραχυκυκλώσουν σε σημαντικό βαθμό την επίθεση των γηπεδούχων.

Η ενέργεια που κατανάλωσαν στα μετόπισθεν ήταν για μια ακόμη φορά αξιοθαύμαστη. Μετά την αλλαγή της τεχνικής ηγεσίας οι διαρκείς αλλαγές στα screen έχουν σχεδόν εξαφανιστεί, με τους φιλοξενούμενους να μοχθούν πάρα πολύ ώστε να μην παραχωρήσουν το οποιοδήποτε miss match στον αντίπαλο.

Επιπλέον κατόρθωσαν με την επιθετική τους άμυνα να σκεπάσουν τις γραμμές πάσας της Barcelona, παίζοντας συνεχώς «από μπροστά» (άρνηση) – μια διαδικασία που διατάραξε τον ρυθμό του αγώνα και οδήγησε σε αρκετά κλεψίματα.

Η εν λόγω τακτική έφτασε στο αποκορύφωμα της στο δεύτερο δεκάλεπτο – το μοναδικό άλλωστε που κέρδισε ο Παναθηναϊκός. Σε αυτήν τον χρονική περίοδο, έλαβαν χώρα τρεις διακριτές μεταβολές.

• Μετά τους μαζεμένους πόντους του Heurtel, το Τριφύλλι διαφοροποίησε την προσέγγιση του στα pick n roll των Καταλανών, εφαρμόζοντας της περίφημη flat defense – ο ψηλός επιτηρεί με πλάγια βήματα τον χειριστή, έχοντας ως κύριο μέλημα την προστασία της στεφάνης. Σαν αντάλλαγμα παραχωρεί το δικαίωμα για midrange σουτ, μετά από ντρίμπλα.

• Ταυτόχρονα ο ελληνικός σύλλογος κατόρθωσε να απενεργοποιήσει ένα από τα πιο επικίνδυνα plays των γηπεδούχων – το short roll του Tomic. Ο Κροάτης σπανίως ρολάρει δυναμικά προς την ρακέτα. Αντίθετα προτιμά να τοποθετείται στο ύψος των ελεύθερων βολών και από εκεί, να επιλέγει την επόμενη ενέργεια του. Οι Πράσινοι έστηναν συνεχώς παγίδες στην συγκεκριμένη περιοχή, με απώτερο σκοπό να τον αναγκάσουν να ξεφορτωθεί την μπάλα.

• Σε όλα αυτά βοήθησε και η επιλογή του Pesic να ψηλώσει το σχήμα της ομάδας του, επιθυμώντας με αυτόν τον τρόπο να χτυπήσει στο μέγεθος τους φιλοξενούμενους (πέρασε τους Claver/Oriola δίπλα στον Center). Το μόνο βέβαια που κατάφερε ήταν να την μετατρέψει σε ένα δυσκίνητο σύνολο, που αδυνατούσε να ανταπεξέλθει στο ρυθμό της αναμέτρησης.      

Το γαμώτο της όλης υπόθεσης αφορά φυσικά την μάχη των αιθέρων. Η Barcelona μάζεψε 15 ολόκληρα επιθετικά rebound, κερδίζοντας έξτρα κατοχές που αποδείχτηκαν πολύτιμες στην οικονομία του αγώνα. Το φαινόμενο δεν είναι καινούριο, όμως τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει να αποκτά τρομακτικές διαστάσεις.

MUST READ

Ο Μεντιλίμπαρ είπε την αλήθεια σε λίγες λέξεις και «έδειξε» γιατί ο Ολυμπιακός διαφέρει

Η κατάσταση στο δεύτερο ημίχρονο έμοιαζε τραγική – το επιμέρους 24-10 στα rebound, νομίζω ότι δεν αφήνει κανένα περιθώριο σχολιασμού. Οι γηπεδούχοι αστόχησαν σε 14 σουτ και ανανέωσαν τα δέκα εξ ‘αυτών. Πως διάολο να παίξεις αποτελεσματική άμυνα, όταν δεν μπορείς να εξασφαλίσεις το αμυντικό rebound. Κρίμα για την συνολική προσπάθεια και την προετοιμασία των αθλητών.