Παναθηναικός Vs ΑΕΚ

Όλες οι ενδείξεις πριν από την έναρξη του παιχνιδιού, συνηγορούσαν προς την κατεύθυνση ενός σπουδαίου και αμφίρροπου ντέρμπυ ανάμεσα στις δύο ομάδες. Τελικά μόνο ντέρμπυ δεν παρακολουθήσαμε. Ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε καταιγιστικός, η ΑΕΚ βρισκόταν σε διαφορετικό γήπεδο και οι προβλέψεις μας πήγαν περίπατο. Συμβαίνουν αυτά στον αθλητισμό – άλλωστε μας αρέσουν τα ομαδικά σπορ, κυρίως λόγω του απρόβλεπτου χαρακτήρα τους.

Οι Πράσινοι έφθασαν επιτέλους στο πολυπόθητο ξέσπασμα που συζητούσαμε εδώ και περίπου δύο εβδομάδες (από τον αγώνα με την Darussafaka). Το στοίχημα της επόμενης ημέρας, είναι να χρησιμοποιήσουν το αποτέλεσμα της εν λόγω αναμέτρησης για να ενισχύσουν την πληγωμένη του αυτοπεποίθηση και να ανανεώσουν την πίστη τους στο αγωνιστικό project. Δεν έγιναν όλα λάθος το καλοκαίρι στο ΟΑΚΑ – με την απόδοση του τελευταίου διαστήματος, οι μπασκετμπολίστες του συλλόγου αδικούν πρώτα από όλα τους εαυτούς τους. Αφήστε όλους τους υπόλοιπους. Πίστη λοιπόν και προσπάθεια ανατροπής της δυσμενούς κατάστασης που έχει διαμορφωθεί στην Ευρωλίγκα – η Cska παραμονεύει στην γωνία.

Από την άλλη οι Κιτρινόμαυροι παρουσιάστηκαν απογοητευτικοί και παραδόθηκαν γρήγορα στις ορέξεις των νικητών, χωρίς να προβάλλουν οποιαδήποτε αντίσταση. Ενδεχομένως να παρασύρθηκαν λίγο και από το αρνητικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί στην απέναντι πλευρά. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν υποτίμησαν τον αντίπαλο – μπορεί κάλλιστα αυτό που γράφω να είναι απλώς μια βλακεία. Παρόλα αυτά μου έκανε εντύπωση η παθητικότητα με την οποία προσέγγισαν το ματς. Έμοιαζαν σχεδόν υπνωτισμένοι. Σε κάθε περίπτωση οι 111 πόντοι που σκόραρε ο Παναθηναϊκός, καθώς και οι 32 πόντοι της διαφοράς δεν αποτελούν διόλου κολακευτικές επιδόσεις. Όλοι βέβαια δικαιούνται άσχημες βραδιές.

Το παιχνίδι φυσικά δεν προσφέρεται για πολλές αναλύσεις – η κυριαρχία του Τριφυλλιού ήταν συντριπτική. Το γεγονός αυτό καταδεικνύεται από το αδιανόητο 70,8% με το οποίο σούταρε στα δίποντα (34/48)και από τις 31 κερδισμένες ελεύθερες βολές (22/31). Οι αθλητές του Γιώργου Βόβορα σκόραραν 58 ολόκληρους πόντους στην ρακέτα και 36 μόνο στην πρώτη περίοδο – δύο νούμερα ρεκόρ στην ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος. Μια ισοδύναμη έκφραση θα μπορούσε να είναι πως η ΑΕΚ έπαιξε άμυνα με τα μάτια. Πραγματικά σε πολλές φάσεις αδυνατώ να αντιληφθώ τι ακριβώς επιθυμούσε να επιτύχει.

Ο Παππάς εφορμά κάθετα και τρακάρει πάνω σε δύο αντιπάλους- κατά συνέπεια ο Gist μένει ελεύθερος σε ένα σημείο που δεν είναι τόσο επικίνδυνος. Ο Μωραίτης σπεύδει να τον καλύψει, ξεχνώντας προς στιγμή τον Lekavicius που σουτάρει ανενόχλητος για τρεις. Η εκτέλεση του ήταν άστοχη, αλλά δεν έχει καμία σημασία. Για ποιον λόγο χρειάζονται δύο παίκτες για να αναχαιτίσουν το drive του Παππά; Επιπλέον αν η εντολή από τον πάγκο ήταν αφεθεί ελεύθερος ο Gist στο ύψος των βολών (κάτι αρκετά λογικό), τότε η περιστροφή του Μωραίτη είναι λάθος. Γενικώς κάτι δεν πάει καλά.

Εδώ ο δολοφονικός σουτέρ που ονομάζεται Matt Lojeski μένει ανενόχλητος στην περίμετρο, χωρίς να έχει προηγηθεί απολύτως τίποτα. Αν ένα απλό κόψιμο του Νικ Καλάθη (loop) στέκεται ικανό να δημιουργήσει τέτοια ανισορροπία στα κιτρινόμαυρα μετόπισθεν, τότε ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τι αξιώσεις είχαν οι φιλοξενούμενοι από τον συγκεκριμένο αγώνα.

Εδώ ο Σαντ-Ρος προφανώς αιφνιδιάζεται από το screen του Lasme. Προφανώς κανείς συμπαίκτης του δεν τον ενημερώνει για την κίνηση του Γκαμπονέζου, με αποτέλεσμα να κολλήσει στο screen και να αναγκαστεί να περάσει από πάνω – μια εσφαλμένη τακτική κόντρα στον Καλάθη που δεν απειλεί περιφερειακά. Προσέξτε πως το spacing του Παναθηναϊκού είναι κάκιστο – στην αδύνατη πλευρά βρίσκονται οι Θανάσης/Μήτογλου. Η αμυντική περιστροφή πρέπει να έρθει από εκεί. Παρόλα αυτά ο Λαρεντζάκης διαθέτει την ευγενή καλοσύνη να παραχωρήσει το τρίποντο στον μοναδικό μπασκετμπολίστα της πράσινης πεντάδας που σουτάρει από μακριά (Lojeski), δίνοντας βοήθεια στο drive του Νικ σε απόσταση μιας πάσας. Μάλλον το πνεύμα των Χριστουγέννων έβαλε το χεράκι του.