Ανάλυση: Τι να περιμένουμε το ντέρμπι Παναθηναϊκός – ΑΕΚ

Το σημερινό αθλητικό πρόγραμμα, περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και το ντέρμπυ κορυφής ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό. Αναμφίβολα μια πολύ σπουδαία μονομαχία, στην οποία συγκρούονται δύο από τις καλύτερες ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος.

Αμφότεροι οι σύλλογοι επιθυμούν διακαώς την νίκη, για διαφορετικούς όμως λόγους. Σίγουρα το πλεονέκτημα έδρας στα playoffs διαδραματίζει σημαντικό ρόλο – παρόλα αυτά θεωρώ ότι η αναμέτρηση δεν έχει κοινό χαρακτήρα για τους δύο οργανισμούς.

Από την μια η Ένωση έχει ξεκινήσει ένα καινούριο εγχείρημα με τον Luka Bianchi στο πάγκο της, με στόχο η φετινή χρονιά να αποτελέσει φυσική συνέχεια των τεράστιων επιτυχιών της προηγούμενης. Με άλλα λόγια, ακόμα αναζητά το αγωνιστικό της ταβάνι και τέτοιου είδους παιχνίδια κόντρα σε ισχυρούς αντιπάλους, προσφέρονται ώστε να μετρήσει τις πραγματικές της δυνάμεις.

Από την άλλη οι Πράσινοι βρίσκονται σε μια από τις χειρότερες φάσεις της σύγχρονης ιστορίας τους και μια ενδεχόμενη ήττα, θα χειροτερεύσει ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Άπαντες στο Τριφύλλι θέλουν να κερδίσουν, απλώς για να μην μπλέξουν παραπάνω – άλλωστε κανείς δεν θα τους αποδώσει τα εύσημα που δικαιούνται, εφόσον επικρατήσουν επί της ΑΕΚ.

Το αποτέλεσμα δεν συνιστά είδηση – δυστυχώς είναι περίπου υποχρεωτικό. Σίγουρα όχι και το καλύτερο κίνητρο. Κατά την άποψη μου, ο αγώνας θα κριθεί σε δύο άξονες.

• Transition

Είμαι από αυτούς που υποστηρίζουν, ότι ο Παναθηναϊκός οφείλει να τρέξει πολύ περισσότερο ώστε να παρακάμψει τις δομικές επιθετικές του δυσλειτουργίες, οι οποίες προφανώς εδράζονται στην καλοκαιρινή κατασκευή του ρόστερ. Πρέπει να επιτίθεται γρήγορα, ακόμα και μετά από αντίπαλο καλάθι. Μέχρι στιγμής, δεν το κάνει όσο χρειάζεται. Εδώ βέβαια έχουμε μια ιδιαίτερη συνθήκη – οι Κιτρινόμαυροι αναπτύσσονται καταπληκτικά στο ανοιχτό γήπεδο και οι Πράσινοι αργούν χαρακτηριστικά να επιστρέψουν στην άμυνα.

Ο αιφνιδιασμός δεν μεταφράζεται αυτόματα σε απουσία τακτικής ή άναρχο παιχνίδι, όπως νομίζουμε στην Ελλάδα. Δείτε με πόση λεπτομέρεια διατηρείται το spacing – ο κάθε αθλητής της ΑΕΚ γνωρίζει ακριβώς που πρέπει να βρίσκεται. Οι σουτέρ (Maciulis/Γιαννόπουλος) ανοίγουν στις γωνίες του τριπόντου, ενώ ο Hunder – που ακολουθεί την φάση – τρέχει κάθετα προς την ρακέτα για να συμπαρασύρει τους αμυντικούς. Αυτά τα πράγματα δεν είναι δεδομένα για καμία ομάδα – αποτελούν προϊόντα εξειδικευμένης προπόνησης. Πόσες φορές έχουμε παρακολουθήσει μπασκετμπολίστες των ελληνικών συλλόγων να τρακάρουν μεταξύ τους στο transition; Αμέτρητες.   

Η Ένωση έχει σαφές πλεονέκτημα στον αιφνιδιασμό – παρόλα αυτά το Τριφύλλι δείχνει να ασφυκτιά στο μισό γήπεδο. Κανείς δεν βολεύεται με τον χαμηλό ρυθμό. Αν οι Πράσινοι εκτιμούν πως δεν προλαβαίνουν να γυρίσουν εγκαίρως στην άμυνα, ας εγκαταλείψουν το επιθετικό rebound. Δεν χάθηκε ο κόσμος. Ούτως ή άλλως διάφορα franchises στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, υλοποιούν κάτι αντίστοιχο ήδη από πέρσι. Κάτι παραπάνω θα γνωρίζουν.

• Η αντιμετώπιση του Βινς Χάντερ

Νομίζω ότι είναι περιττό να αναφέρουμε ξανά πόσο καλός παίκτη είναι ο Αμερικάνος Center. Το στοιχείο που τον καθιστά αληθινά επικίνδυνο – πέρα από τα φοβερά του τελειώματα – είναι η ικανότητα του να πασάρει μετά το ρολάρισμα του προς το καλάθι. Με την βοήθεια της εν λόγω διαδικασίας, η ΑΕΚ παράγει συστηματικά πολλά ελεύθερα σουτ.

Κατά την γνώμη μου ο Παναθηναϊκός πρέπει να ακολουθήσει την τακτική των αλλαγών, όταν ο Hunter ανεβαίνει στην περιφέρεια για κάποιο ball screen. Να χρησιμοποιήσει δηλαδή το miss match που θα δημιουργηθεί στο Post ως δόλωμα, αποκόπτοντας παράλληλα τον Αμερικανό από τους συμπαίκτες του. Με αυτήν την μέθοδο, σουτέρ σαν το Σάκοτα πιθανώς θα παραμείνουν ανενεργοί για μεγάλα διαστήματα του παιχνιδιού και η επίθεση των Κιτρινόμαυρων θα μπλοκαριστεί.

Από την άλλη βέβαια η Ένωση οφείλει να αποφύγει την παγίδα του Post. Υπάρχουν και άλλοι, περισσότερο δημιουργικοί και αποτελεσματικοί τρόποι για να τιμωρήσεις μια άμυνα που ακολουθεί αλλαγές στα screen. Συνεχίζεις να στήνεις screen, να κυκλοφορείς την μπάλα και να κινείσαι μακριά από αυτήν. Όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των αποφάσεων που καλούνται να λάβουν οι αμυντικοί, τόσο αυξάνεται η πιθανότητα να υποπέσουν σε κάποιο λάθος. Εξάλλου, οι Καλάθης/Θανάσης δεν είναι μπασκετμπολίστες που ποστάρονται εύκολα.

ΥΓ. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον, το πώς ακριβώς προσεγγίζουν την αναμέτρηση οι δύο οργανισμοί. Ο μετρ της συναισθηματικής νοημοσύνης Luka Bianchi δήλωσε ότι «αντιμετωπίζουμε την καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος», σε μια προσπάθεια να αποβάλλει το άγχος από τους αθλητές του. Στο πράσινο στρατόπεδο επικρατεί απόλυτη σιγή. Για να δούμε.