Ανάλυση: Η νίκη του Παναθηναϊκού στην Πυλαία (vids)

Απέναντι στον ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός πραγματοποίησε μετά από καιρό μια αληθινά καλή εμφάνιση. Σίγουρα οι Θεσσαλονικείς δεν αποτελούν έναν αντίπαλο αντίστοιχης δυναμικότητας με εκείνους της Ευρωλίγκας. Δεν παύουν όμως να είναι μια ομάδα που προσπαθεί να παίξει συγκροτημένο μπάσκετ – ικανή να προκαλέσει ζημιές σε οποιοδήποτε κάνει το λάθος να την υποτιμήσει. Θυμηθείτε απλώς την μουρμούρα που δημιουργήθηκε μετά τον αγώνα απέναντι στο Περιστέρι. Οι Πράσινοι διανύουν μια περίοδο μεγάλων αναταραχών – εσχάτως στα ζητήματα προς επίλυση προστέθηκαν και ορισμένοι τραυματισμοί (πχ. Παπαπέτρου) – οπότε κάθε θετικό αποτέλεσμα είναι κάτι περισσότερο από ευπρόσδεκτο. Άλλωστε στον αθλητισμό δεν υπάρχει άχρηστη νίκη. Μακάρι το συγκεκριμένο ματς να χρησιμεύσει ως εφαλτήριο, για την αναγκαία αγωνιστική βελτίωση του συλλόγου.

Το Τριφύλλι μας παρουσίασε για άλλη μια φορά, τα γνωστά του προτερήματα και αδυναμίες. Αντιμετώπισε ξανά αρκετά προβλήματα στα μετόπισθεν, κυρίως απέναντι στο pick n roll του Δικεφάλου, ενώ κατάφερε να ηττηθεί ξανά – έστω και οριακά – στην μάχη του rebound. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, το πραγματικό ερώτημα δεν αφορά τους τρόπους με τους οποίους ο Pascual μπορεί ή δεν μπορεί να διαφοροποιήσει την κατάσταση στην άμυνα. Αντίθετα αφορά τις δεδομένες δυνατότητες του ρόστερ. Μπορεί δηλαδή ο Παναθηναϊκός να αμυνθεί καλύτερα με τους συγκεκριμένους αθλητές; Δεν είμαι βέβαιος.

Στην επίθεση οι φιλοξενούμενοι κυκλοφόρησαν επιτέλους σωστά την μπάλα, επιδεικνύοντας ιδιαίτερη υπομονή στην αναζήτηση του κατάλληλου σουτ. Η κυκλοφορία της μπάλας οδήγησε σε συνεχείς κινήσεις των παικτών στο χώρο (ή το ανάποδο, δεν έχει και πολύ σημασία), πράγμα που αποτυπώθηκε στον τελικό απολογισμό των 29 assists – ένα νούμερο τέρας, που φωτογραφίζει το μπάσκετ που πρεσβεύει ο Καταλανός προπονητής. Επιπλέον σούταραν εξαιρετικά από την περίμετρο (11/25), γεγονός που απλοποίησε σε σημαντικό βαθμό την υπόθεση νίκη. Ας δούμε λοιπόν, τρία πολύ όμορφα plays.

Ξεκινάμε από την κλασική διάταξη Horns. Μετά το hand off με τον Καλάθη, ο Thomas κόβει προς την καρδιά της ρακέτας. Το κλειδί στην όλη δράση, αποτελεί το εξαιρετικό back screen που στήνει ο Langford στον προσωπικό αντίπαλο του τελευταίου. Η υψηλή ταχύτητα εκτέλεσης των εν λόγω κινήσεων, απενεργοποιεί συνολικά την ασπρόμαυρη άμυνα, η οποία κανονικά έπρεπε να αλλάξει στα screen.

Μια φανταστική μέθοδος για να εκμεταλλεύεσαι έναν μπασκετμπολίστα που δεν φημίζεται για τις επιδόσεις του στο μακρινό σουτ. Ξεχάστε για λίγο την μπάλα και επικεντρωθείτε στον Θανάση. Προσέξτε πόσα μέτρα του παραχωρεί η αντίπαλη άμυνα. Πως αντιδρά ο ίδιος; Κόβει αστραπιαία προς το καλάθι – έτσι μετατρέπεται ξαφνικά σε πραγματικό κίνδυνο για τον ΠΑΟΚ. Στην συνέχεια – αφότου έχει μαζέψει δυο αμυντικούς γύρω του – πασάρει στον Lekavicius, που περιμένει στωικά στην αδύνατη πλευρά.

MUST READ

Ο Μεντιλίμπαρ είπε την αλήθεια σε λίγες λέξεις και «έδειξε» γιατί ο Ολυμπιακός διαφέρει

Εδώ έχουμε το αγαπημένο Iverson Cut του Pascual. Ο Lojesky μετακινείται στο πλάτος του γηπέδου και αλλάζει γρήγορα κατεύθυνση προς την ρακέτα, χρησιμοποιώντας το screen του Μήτογλου (curl around the screen). Η εντυπωσιακή σκαστή πάσα του Lasme – ο Γκαμπονέζος λειτουργεί ως σκαλοπάτι – τον βρίσκει ολομόναχο σε απόσταση αναπνοής από την στεφάνη.