Πασκουάλ : «Περήφανος που κάθομαι στον πάγκο του Ομπράντοβιτς»

Συνέντευξη σε τηλεοπτική εκπομπή της Cosmote tv παραχώρησε ο Τσάβι Πασκουάλ, μιλώντας για τον Παναθηναϊκό, τον προκάτοχό του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, την Μπαρτσελόνα, την Ελλάδα, την προοπτική του ΝΒΑ, τον Παπαπέτρου, τους μέντορές του, ακόμη και τον ήρωα που είχε ως παιδί.

Ο Καταλανός προπονητής αναφέρθηκε αρχικώς στη διετία του στην Αθήνα και την ενασχόλησή του με την προπονητική: «Η Ελλάδα είναι μια φιλόξενη χώρα και ο κόσμος εκφράζει πιο έντονα τα πάθη του! Από την πρώτη στιγμή ένιωσα άνετα. Κάθε μέρα έχεις έναν λόγο να διασκεδάζεις… Στην Ισπανία σπούδασα βιομηχανικό σχέδιο, έκανα παράλληλα τις σπουδές μου.

Μπορώ να πω ότι μπάσκετ είναι σαν ένας ιός. Όταν σε προσβάλει, είναι μέσα σου για όλη σου τη ζωή! Δεν μου έδωσαν την ευκαιρία να κάνω καριέρα ως παίκτης, με αδίκησαν (γέλια)! Στην αρχή προπονούσα μικρά παιδιά μέχρι που με προσέλαβε η Μπαρτσελόνα ως β’ προπονητή. Έχω κοουτσάρει ομάδες σε όλες τις κατηγορίες του ισπανικού μπάσκετ όμως ποτέ δεν περίμενα ότι κάποια στιγμή θα γινόμουν πρώτος προπονητής της Μπάρτσα…».

Ο Πασκουάλ αναφέρθηκε στο περίφημο més que un club της Μπαρτσελόνα και το θέμα της ανεξαρτησίας: «Το συγκεκριμένο μότο αντανακλά το σύμβολο μιας χώρα. Τώρα σε ό,τι αφορά την ανεξαρτησία και το δημοψήφισμα, είναι ένα ζήτημα που μας προβληματίζει γιατί πάντα όταν μπαίνει στη μέση το συναίσθημα, τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα. Θα ήθελα να επικρατήσει μεγαλύτερη ηρεμία διότι υπάρχουν άτομα που υποφέρουν για αρκετό καιρό».

Εν συνεχεία ο προπονητής του Παναθηναϊκού μίλησε για:

Τον παιδικό του ήρωα: «Σίγουρα όταν ήμουν νεότερος είχα ως ήρωα τον Γιόχαν Κρόιφ. Άλλαξε την έννοια αυτής της ομάδας και ο τρόπος που παίζει η Μπαρτσελόνα «γεννήθηκε» εκείνη την εποχή του Κρόιφ. Βέβαια στο μπάσκετ ήταν η ομάδα του Ρενέσες, ήταν ο προπονητής της Μπάρτσα την περίοδο που την παρακολουθούσα, όταν με «χτύπησε» ο ιός του μπάσκετ».

Την Μπαρτσελόνα του 2009-10, το «αριστούργημά» του που κατέκτησε την EuroLeague στο Παρίσι απέναντι στον Ολυμπιακό: «Για πολύ κόσμο αποτελεί μια από τις ομάδες που έχουν παίξει το καλύτερο μπάσκετ στην EuroLeague. Ο τρόπος που έπαιζε έκανε τη διαφορά».

Τον Φώτη Κατσικάρη: «Έχω εξαιρετική σχέση μαζί του».

Την προοπτική του ΝΒΑ: «Ποτέ δεν έχω σκεφτεί κάτι τέτοιο. Θα μου άρεσε να μείνω μερικά χρόνια στην Ευρώπη να κάνω κάτι καλό».

Τον εφετινό Παναθηναϊκό και τις συγκρίσεις με τα προηγούμενα χρόνια: «Προσπαθούμε να αξιοποιούμε στο μέγιστο όλους τους παίκτες, παίζουμε ένα δυναμικό αμυντικό μπάσκετ, προσπαθούμε να ελέγξουμε το transition, θα προσπαθήσουμε να είμαστε καλύτεροι στο επιθετικό ριμπάουντ και τις βολές (γέλια). Είναι κάτι δύσκολο μερικές φορές… Ήταν το δεύτερο μεγάλο ερώτημα της περσινής σεζόν. Το πρώτο ήταν το Final 4. Ίσως έχουμε παραπάνω αθλητικότητα. Από την άλλη η άμυνα εξαρτάται από τη ψυχολογία, από τη χημεία των παικτών, από το κίνητρο, από το πνεύμα αυτοθυσίας για την ομάδα. Δεν μου αρέσει να συγκρίνω με το παρελθόν. Ό,τι έγινε έγινε, ξεκινάμε από το μηδέν».

Τον Ιωάννη Παπαπέτρου: «Είναι ένας παίκτης που έχει προπονηθεί καλά στο παρελθόν, που έχει δουλέψει πολύ για να βελτιωθεί σε ατομικό επίπεδο. Έρχεται σε μένα μικρός αλλά ώριμος. Έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης αλλά είναι άμεσα αξιοποιήσιμος. Νιώθει άνετα με εμάς και θα μας βοηθήσει πολύ».

Τον Νικ Καλάθη και το αν υπάρχει κανείς στον δρόμο που να του λέει «μην βάζεις τον Καλάθη»: «Θυμάμαι την πρώτη σεζόν, υπήρξε ένα διάστημα που ο κόσμος τον κριτίκαρε πολύ. Πάντα έτσι είναι, τα δημόσια πρόσωπα ζουν με την κριτική, παίκτες και προπονητές, όλοι μας. Το σημαντικό είναι να ξέρεις τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσεις. Δεν μπορείς να ακούς συνέχεια τι λέει ο κόσμος, πρέπει να είσαι σταθερός και αποφασιστικός σε σχέση με την πορεία που πρέπει να ακολουθήσεις. Είναι σύνηθες να βάζουμε ταμπέλες στα πάντα. Στο επάγγελμά μας τίποτα δεν είναι εύκολο. Έχω την τύχη να κοουτσάρω μια ομάδα που μου αρέσει πολύ! Οι 15 παίκτες μου ακολουθούν την ίδια γραμμή. Όταν θα έλθουν οι ατομικές απογοητεύσεις για το αν θα παίζουν ή όχι, τότε θα δούμε πόσο καλά θα είμαστε».

Το αν έχει κάνει φιλίες με παίκτες: «Είμαι ένας ευθύς άνθρωπος, δεν λέω ποτέ κάτι που δεν είναι πραγματικότητα. Δεν μιλάω πολύ με τους παίκτες αλλά δεν αμελώ να πω αυτό που πρέπει. Προσπαθώ να είμαι δίκαιος στο πλαίσιο της… αδικίας που προκύπτει σε ένα άθλημα που παίζουν 12 άτομα. Δεν ξεχνάω ποιος είναι ο στόχος μου. Ο Παναθηναϊκός με πληρώνει για να κερδίζω με τον έναν ή τον άλλον παίκτη. Σε κάθε περίπτωση έχω καλές σχέσεις με όλους, μια τίμια σχέση μεταξύ ανδρών».

Το πως διαχειρίζεται την πίεση: «Τα πάντα στη ζωή μπορούμε να τα δούμε από διαφορετικές οπτικές πτυχές. Μπορείς, για παράδειγμα, να δεις ως επιτυχία ότι πήραμε το πρωτάθλημα ενώ χάσαμε την πρόκριση στο Final 4 από τη Φενέμπαχτσε που πήρε το τρόπαιο. Μπορείς, βέβαια, να το δεις ως αποτυχία που δεν πήγαμε στο Final. Σίγουρα είναι επιτυχία να προσφέρουμε ένα ελκυστικό προϊόν. Την πίεση προσπαθώ να την «κοουτσάρω». Βάζω κάθε μέρα τον πήχη όλο και πιο ψηλά σε νοητικό επίπεδο, λέγοντας στους παίκτες μου να μένουν συγκεντρωμένοι».

Το αν φανταζόταν πως κάποια στιγμή θα δουλέψει στην Ελλάδα: «Όταν ήμουν στην Μπαρτσελόνα ήξερα ότι κάποια στιγμή αυτό θα τελείωνε και θα μπορούσα να πάω οπουδήποτε. Αλλά, αισθανόμουν πως κάποια στιγμή θα ερχόμουν στην Ελλάδα. Υπάρχει ένας άνθρωπος, που του είπα κάποια στιγμή πως αυτή η ομάδα θα ήταν ο Παναθηναϊκός. Πάντα υπήρξαν δυο – τρεις ομάδες στην Ευρώπη, που μου έκαναν μεγαλύτερη εντύπωση».

Το… κλικ που του έκανε ο Παναθηναϊκός πριν αναλάβει το «τριφύλλι»: «Πάντα ένιωθα κάτι το ιδιαίτερο όταν έμπαινα στο ΟΑΚΑ και έβλεπα αυτό το κοινό, που λάτρευε τους παίκτες του. Από την άλλη, είναι μια ομάδα με νίκες. Ερχόμουν από τέτοια ομάδα. Είναι θέμα DNA. Πάντα σου αρέσει να βρίσκεσαι σε τέτοιες ομάδες. Υπάρχουν προπονητές που αγωνίζονται για να κερδίσουν ή να μην κατεβούν επίπεδο ή να μην έχουν μεγάλες απαιτήσεις. Εγώ δεν αντιλαμβάνομαι το επάγγελμά μου χωρίς αυτή την υψηλή πίεση για τη νίκη. Γι’ αυτό και πιστεύω ότι πάντα ο Παναθηναϊκός ήταν πάντα από αυτές τις ομάδες».

Την ονομασία των συστημάτων του: «Εδώ και χρόνια στα συστήματά μου βάζω τις πόλεις που έχουν γεννηθεί οι παίκτες μου… Άλλες χρονιές βάζω γράμματα, ανάλογα».

Τη… βεντέτα Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός σε σχέση με το Μπαρτσελόνα – Ρεάλ: «Ναι, είναι. Βιώνουμε πιο έντονα την κατάσταση στους τελικούς. Κάθε παιχνίδι έχει μεγαλύτερο πάθος. Μας κάνει να βιώνουμε κάθε ματς σαν τελικό και ομορφαίνει τη δουλειά μας».

Την περσινή πιθανότητα αποχώρησης από την EuroLeague: «Πλέον όλα έχουν πάει όπως πρέπει. Πρέπει να αφήσουμε το παρελθόν στο παρελθόν και να είμαστε έτοιμοι για αυτή την EuroLeague. Αισθάνομαι καλά με τους παίκτες και τους βοηθούς μου, προσπαθώ να κάνω το καλύτερο με αυτούς που έχω».

Το αν αισθάνεται ότι υπάρχει η σκιά του Ομπράντοβιτς: «Δεν αισθάνομαι αυτό, αισθάνομαι περηφάνια που κάθομαι στον πάγκο που καθόταν ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Σε όλα τα πράγματα πρέπει να βλέπεις τη θετική σκοπιά».

Τι νομίζει για τον τύπο του Έλληνα παίκτη: «Δεν υπάρχει χρώμα που να ταιριάζει στον Έλληνα παίκτη. Είναι ή λευκός ή μαύρος. Εξηγούμαι… Είναι αυτός που έχει καλή ή κακή νοοτροπία. Ο καλός Έλληνας παίκτης είναι εργατικός, έχει νοοτροπία νικητή, είναι ανταγωνιστικός, έχει αγάπη για το άθλημα… Όλα αυτά τα στοιχεία σε κάνουν να τον ερωτεύεσαι… Αν όχι, θέλεις να τον «σκοτώσεις»! Αυτοί είναι συνήθως οι μικρότεροι σε ηλικία που τους βάζουν την ετικέτα ότι είναι φτιαγμένοι για ΝΒΑ, που η ζωή τους τα έχει φέρει εύκολα, που δεν ξέρουν να βρίσκουν την ισορροπία ανάμεσα στην αυτοθυσία και την αποφασιστικότητα την ώρα που αγωνίζονται. Αποτελεί υποχρέωσή μας να βγάλουμε Έλληνες παίκτες. Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε αυτούς τους παίκτες για να παίξουν στην πρώτη ομάδα όμως υπάρχει μεγάλη βιασύνη».

Την προπονητική κόντρα που απολαμβάνει, το alter ego του: «Μπορώ να μιλήσω για κόντρες με πολλούς προπονητές, τους σέβομαι όλους… Τον Λάσο, τον Ομπράντοβιτς, τον Σφαιρόπουλο, πολλούς…»

Τον τύπο του Έλληνα προπονητή: «Όλοι είναι προπονητές τακτικής που φροντίζουν το αμυντικό κομμάτι, που γενικά προσπαθούν να παίξουν σκληρά με τις ομάδες τους, με πάθος και ίσως η χρήση της τακτικής της Ελλάδας να βρίσκεται σε πιο υψηλό επίπεδο στην Ισπανία. Εκεί υπάρχει ο τύπος του κόουτς που φροντίζει για λίγα πράγματα, καλά προετοιμασμένα».

Τον δικός του προπονητικό μέντορα: «Έχω μάθει πολλά από πολλούς ανθρώπους. Προφανώς επηρεάστηκα πολύ από τον Ρενέσες, έμαθα πολλά δίπλα στον Ντούσκο… Γενικώς είμαι ένας προπονητής «ανοιχτός», θέλω να μαθαίνω και σκέφτομαι πάντα το μπάσκετ».

Το αν είναι ξεροκέφαλος στις επιλογές του: «Προσπαθώ πάντα να είμαι ευέλικτος, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις δικές μου αποφάσεις. Δεν έχω ένα σενάριο παιχνιδιού όπου θα μείνω ακίνητος. Προσπαθώ να διαβάσω τον αγώνα».

Το πως θα ήθελε να τον θυμούνται: «Ως έναν άνθρωπο τίμιο που δεν παραπονιέται, έναν προπονητή που φροντίζει και τα δυο μέρη του γηπέδου, το αμυντικό και το επιθετικό κομμάτι, που αρέσκομαι στη στρατηγική ώστε να κερδίζω ένα παιχνίδι».