Ντέιβιντ Μπλατ ο πέμπτος

Έχουν περάσει 27 χρόνια από το καλοκαίρι του 1991, όταν ο Γιάννης Ιωαννίδης κατέβηκε από τη Θεσσαλονίκη και άλλαξε τον ρου της ιστορίας του Ολυμπιακού. Σε αυτό το διάστημα, κατά τα οποίο καθιερώθηκαν ως μια από τις κορυφαίες ευρωπαϊκές ομάδες, οι «ερυθρόλευκοι» έχουν συνεργαστεί με 10 διαφορετικούς προπονητές. Ο Ντέιβιντ Μπλατ είναι ο ενδέκατος.

Αν εξαιρέσει κανείς την προβληματική απ’ όλες τις απόψεις σεζόν 2003-04, οπότε άλλαξε τρεις προπονητές (ξεκίνησε με τον Λευτέρη Σούμποτιτς, συνέχισε με τον Ντράγκαν Σάκοτα και τελείωσε με τον Μίλαν Τόμιτς), ο Ολυμπιακός γενικά δείχνει εμπιστοσύνη και κάνει υπομονή με τους προπονητές τους.

Επί των ημερών Σωκράτη Κόκκαλη ο Γιάννης Ιωαννίδης έμεινε για πέντε χρόνια και ο Ντούσαν Ίβκοβιτς για τρία, ενώ (πάντα με εξαίρεση τη σεζόν 2003-04) κανείς προπονητής δεν έφυγε ενώ η σεζόν είχε ήδη αρχίσει.

Με τη διοίκηση των αδελφών Αγγελόπουλων όλοι οι προπονητές που πέρασαν, κάθησαν στον πάγκο για τουλάχιστον μία ολόκληρη σεζόν, με τον Πίνι Γκέρσον, που παρέμεινε για ενάμιση χρόνο, να αποδεικνύεται ο πλέον βραχύβιος. Ωστόσο οι τωρινοί διοικητικοί ηγέτες των «ερυθρολεύκων» έχουν προχωρήσει σε δύο περιπτώσεις σε αλλαγή προπονητή μεσούσης της αγωνιστικής περιόδου. Το 2008 όταν έδιωξαν τον Γκέρσον για να πάρουν τον Παναγιώτη Γιαννάκη και το 2014 όταν έδιωξαν τον Γιώργο Μπαρτζώκα και πήραν στη θέση του τον Γιάννη Σφαιρόπουλο.

Κορυφαίος ο Ίβκοβιτς

Ο Ντέιβιντ Μπλατ είναι ο πέμπτος ξένος προπονητής που θα δουλέψει ποτέ στον Ολυμπιακό. Όχι μόνο από το 1991 και μετά, αλλά και γενικώς. Από τους άλλους τέσσερις ο πιο επιτυχημένος, μακράν μάλιστα, είναι ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, ο οποίος εργάστηκε στους «ερυθρόλευκους» με την ίδια επιτυχία σε δύο διαφορετικές περιόδους. Και είναι ο μοναδικός από τους ξένους προπονητές του Ολυμπιακού, που έχει κερδίσει τίτλο.

Ήρθε για πρώτη φορά στο λιμάνι το καλοκαίρι του 1996 για να διαδεχθεί τον Γιάννη Ιωαννίδη, ο κύκλος του οποίου είχε κλείσει με τέσσερα πρωταθλήματα, αλλά και δύο χαμένα φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας. Με το καλημέρα ο Ντούντα δικαίωσε την επιλογή του Σωκράτη Κόκκαλη οδηγώντας τον Ολυμπιακό στο triple crown: πρωτάθλημα, κύπελλο και την Ευρωλίγκα στο φάιναλ φορ της Ρώμης.

Μόνο που δεν μπόρεσε να επαναλάβει τίποτα απ’ όλα αυτά στα επόμενα δύο χρόνια. Το 1998 έμεινε εκτός τελικών στο πρωτάθλημα και εκτός φάιναλ φορ στην Ευρωλίγκα, ενώ το 1999 έχασε το πρωτάθλημα από τον Παναθηναϊκό και στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας ηττήθηκε στον ημιτελικό από τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης Ζαλγκίρις.

Έφυγε εκείνο το καλοκαίρι, αλλά επέστρεψε στον Ολυμπιακό μετά από 11 χρόνια. Το καλοκαίρι του 2010 οι αδελφοί Αγγελόπουλοι τον εμπιστεύτηκαν ως αντικαταστάτη του Παναγιώτη Γιαννάκη και δεν έκαναν λάθος. Την πρώτη χρονιά πήρε το Κύπελλο Ελλάδας και τίποτα άλλο, όμως το καλοκαίρι του 2011 προχώρησε σε εκκαθαρίσεις στο ρόστερ αφήνοντας να φύγουν αρκετοί πρωτοκλασάτοι και ακριβοί παίκτες (Παπαλουκάς, Μπουρούσης, Τεόντοσιτς).

Κράτησε τον Σπανούλη και τον Πρίντεζη και κατάφερε να φτιάξει μια ομάδα που κέρδισε το πρωτάθλημα και την Ευρωλίγκα στο αλησμόνητο φάιναλ φορ της Κωνσταντινούπολης. Δύο τίτλους που είχε να τους κερδίσει ο Ολυμπιακός από την προηγούμενη φορά που ο Ντούντα ήταν προπονητής του, από το 1997! Με νωπές τις δάφνες εκείνου του θριάμβου του ο Ίβκοβιτς έφυγε το 2013 και έδωσε τη θέση του στον Γιώργο Μπαρτζώκα.

Τρεις κι ούτε ένας τίτλος

Οι πρώτοι δύο προπονητές της εποχής Αγγελόπουλων ήταν ξένοι. Ο ένας ήταν ο Γιόνας Καζλάουσκας, ο οποίος δεν μπόρεσε να κερδίσει τίποτα τη διετία 2004-06. Την πρώτη σεζόν ο Ολυμπιακός δεν έκανε τίποτα, ενώ τη δεύτερη, έχοντας ενισχυθεί περισσότερο, έπαιξε στον τελικό των πλέι οφ της Α1, όπου έχασε από τον Παναθηναϊκό, ενώ έμεινε στις λεπτομέρειες εκτός φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας από τη Μακάμπι.

Τον Καζλάουσκας διαδέχθηκε το 2006 ο Πίνι Γκέρσον, ο οποίος ήταν δις πρωταθλητής Ευρώπης με τη Μακάμπι. Στον Ολυμπιακό, ωστόσο, δεν κατάφερε να κάνει τίποτα. Έχασε κι αυτός από τον Παναθηναϊκό στον τελικό των πλέι οφ της Α1 το 2007, ενώ έμεινε εκτός φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας με δύο ήττες από την Μπασκόνια.

Την επόμενη σεζόν (2007-08) ξεκίνησε κανονικά στη θέση του, αλλά ο Ολυμπιακός δεν… έστριβε με τίποτα και η δυσαρέσκεια του κόσμου από κάποια στιγμή και μετά δεν κρυβόταν. Έτσι, μετά από μια ήττα από τη Σιένα στο ΣΕΦ για την τελευταία αγωνιστική της κανονικής περιόδου, η οποία συνοδεύτηκε από… ιπτάμενους καφέδες και… γαλλικά από τους οπαδούς του Ολυμπιακού, οι αδελφοί Αγγελόπουλοι αναγκάστηκαν να τον διώξουν και να πάρουν στη θέση του τον Παναγιώτη Γιαννάκη.

Ο τέταρτος ξένος προπονητής, που έχει δουλέψει στον Ολυμπιακό, είναι ο Ντράγκαν Σάκοτα, ο οποίος ωστόσο δεν κατάφερε να μακροημερεύσει. Αντικατέστησε τον Λευτέρη Σούμποτιτς λίγο μετά την έναρξη της σεζόν 2003-04, αλλά δεν κατάφερε να καθήσει ως το τέλος. Ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε εκείνη τη χρονιά με τον Μίλαν Τόμιτς ως υπηρεσιακό προπονητή. Ήταν γενικά μια πολύ προβληματική σεζόν, με διοικητικά προβλήματα, χαμηλό μπάτζετ την ομάδα να αγωνίζεται στο κλειστό του Κορυδαλλού (το ΣΕΦ είχε παραδοθεί στους διοργανωτές των Ολυμπιακών Αγώνων) και γενικά καμία προοπτική.