Σαρικόπουλος : «Η παραμονή πιστώνεται στον Ζιάγκο»

Θρίλερ έχουν παιχτεί πολλά στην ιστορία της Basket League και ήταν όλα αρκούντως συγκλονιστικά. Όμως παραμονή σαν κι αυτή που κατάφερε να εξασφαλίσει ο Πανιώνιος την Κυριακή, μάλλον δεν έχει προηγούμενο.

Μετά την ήττα την περασμένη εβδομάδα από τον ΠΑΟΚ, ακόμα κι ο προπονητής του, Βαγγέλης Αλεξανδρής, είχε παραδεχθεί πως η ομάδα έπεσε. Με τη νέα ήττα στο Ρέθυμνο έμοιαζε να μπαίνει και η υπογραφή στη ληξιαρχική πράξη θανάτου. Όμως ακριβώς τη στιγμή που θα έμπαινε και η σφραγίδα, έγινε η μεγάλη ανατροπή. Τα Τρίκαλα κέρδισαν στην Αμαλιάδα τον Κόροιβο και ο Πανιώνιος, παρότι είχε τρεις ήττες στα ισάριθμα τελευταία παιχνίδια, σώθηκε!

Ο Ζήσης Σαρικόπουλος περιγράφει μέσα από to10.gr τις στιγμές που μεσολάβησαν μετά τη λήξη του αγώνα στο Ρέθυμνο μέχρι τη λήξη εκείνου της Αμαλιάδας και όλα όσα ακολούθησαν. Εξηγεί, επίσης, ποιο ήταν το μυστικό της εξαιρετικής πορείας του Πανιωνίου στον δεύτερο γύρο, πιστώνοντας με αυτήν τον Βαγγέλη Ζιάγκο. Και προσπαθεί να δει λίγο και το μέλλον.

Πες αλήθεια. Έχεις ζήσει ξανά ανάλογες στιγμές στην καριέρα σου;
«Όχι. Η αλήθεια είναι πως όλες οι ομάδες στις οποίες είχα αγωνιστεί μέχρι φέτος, είχαν διαφορετικούς στόχους και όχι την παραμονή. Ακόμα και ο Προμηθέας πέρυσι ήταν μια πολύ καλά δομημένη ομάδα, που θα μπορούσε κάλλιστα να παίξει στα πλέι οφ, άσχετα αν στο τέλος δεν τα κατάφερε. Όμως είναι επίσης αλήθεια πως και η ένταση των συναισθημάτων ήταν πρωτόγνωρη. Διότι σωθήκαμε τελικά από το παιχνίδι που περιμέναμε λιγότερο. Από τη νίκη των Τρικάλων στην Αμαλιάδα. Για να είμαι ειλικρινής, περισσότερο περίμενα να νικήσει ο Φάρος τον ΠΑΟΚ, αφού και οι δύο αυτές ομάδες ήταν αδιάφορες. Αλλά είδες τι έγινε…»

Μπορείς να περιγράψεις τις στιγμές αμέσως μετά το τέλος του αγώνα σας στο Ρέθυμνο;
«Τελείωσε το παιχνίδι, είχαμε χάσει κι ήμαστε σίγουροι ότι είχαμε πέσει. Καθόμαστε στα αποδυτήρια, ο καθένας στη θέση του και δεν μιλούσε κανείς. Ήταν οι στιγμές που αδειάζει η μπαταρία και προσπαθεί ο καθένας, χαμένος στις σκέψεις του, να κάνει τον απολογισμό. Και της ομάδας και τον προσωπικό. Ακούστηκε τότε κάποιος να φωνάζει ότι το παιχνίδι στην Αμαλιάδα δεν είχε τελειώσει και ότι τα Τρίκαλα προηγούνταν.

Εγώ στην αρχή δεν ασχολήθηκα, σκέφτηκα ότι κάποιος μάς έκανε πλάκα. Αλλά είδα κινητοποίηση. Κάποια παιδιά έτρεξαν στο μόνιτορ της ΕΡΤ, που έκανε τη μετάδοση, κάποια άλλα πήραν τα λαπ τοπ τους. Τότε συνειδητοποίησα ότι ήταν αλήθεια. Άρχισα κι εγώ να παρακολουθώ την εξέλιξη του αγώνα στην Αμαλιάδα από το live του ΕΣΑΚΕ. Και κέρδισαν τα Τρίκαλα! Ε, δεν μπορείς να φανταστείς τι έγινε. Χαμός! Βγήκαμε στο διάδρομο των αποδυτηρίων, αρχίσαμε να κραυγάζουμε, αγκαλιές, φιλιά, τρομερά σκηνικά. Τι να σου λέω τώρα…

Ξέρεις τι είναι να έχεις αδειάσει τελείως, να σκέφτεσαι τι είχε πάει λάθος και είχε χαθεί μια χρονιά, που εγώ πίστευα ότι θα τα καταφέρναμε και το ήθελα πολύ, και ξαφνικά να μαθαίνεις ότι τίποτε τελικά δεν χάθηκε και σώθηκες; Αυτή η εναλλαγή συναισθημάτων ήταν πραγματικά τρομερή».

Το ότι σωθήκατε χωρίς να έχετε κερδίσει εσείς στο τέλος, αλλά επειδή έχασε κάποιος άλλος, βάζει κάποιο μικρό αστερίσκο στους πανηγυρισμούς σας ή όχι;
«Καταλαβαίνω τι λες, αλλά δεν με απασχολεί καθόλου. Στο λέω με καθαρό μυαλό πια, αφού έχω ηρεμήσει κι έχω σκεφτεί τα πράγματα μετά το χθεσινό χαμό. Δεν με απασχολεί, διότι δεν έγινε καμία παρατυπία. Όλα κρίθηκαν μέσα στο γήπεδο. Σωθήκαμε και μάλιστα δίκαια. Η εικόνα που εμφανίσαμε φέτος δεν ήταν ομάδας άξιας να υποβιβαστεί. Παρ’ όλο που τις τελευταίες εβδομάδες δεν ήμαστε αυτοί που έπρεπε, συνολικά παρουσιαστήκαμε πολύ ανταγωνιστικοί. Κρατάω, λοιπόν, την επιτυχία και όχι τον τρόπο με τον οποίο φτάσαμε σε αυτήν. Πέτυχα το στόχο μου και δεν με νοιάζει καθόλου το περιτύλιγμα. Και να σου πω και κάτι άλλο; Σε κάποια παιχνίδια φέτος σταθήκαμε άτυχοι, οπότε ήταν η ώρα να μας το ξεπληρώσει αυτό η τύχη».

Πώς τα καταφέρατε, λοιπόν, με δεδομένο ότι κάνατε έναν πολύ κακό από άποψη αποτελεσμάτων πρώτο γύρο;
«Αν εξαιρέσεις τα τρία τελευταία παιχνίδια, ο δεύτερος γύρος που κάναμε ήταν ισάξιος ομάδας που κυνηγά καλό πλασάρισμα στα πλέι οφ. Με τις νίκες που κάναμε και τη βελτίωση που παρουσιάσαμε στη συνολική αγωνιστική εικόνα μας, κανείς δεν θα πίστευε, αν μας έβλεπε, ότι θα παλεύαμε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο για την παραμονή.

Κι αυτό είναι επιτυχία του Βαγγέλη Ζιάγκου. Δεν άλλαξε η εικόνα έτσι, δεν έγιναν μαγικά. Δεν μειώθηκε τόσο πολύ το παθητικό μας στην άμυνα, που ήταν το κλειδί, ως δια μαγείας. Όλα αυτά τα πιστώνεται ο Ζιάγκος. Με το υλικό που είχε και τις δύο προσθήκες που έκανε, των Μπρέιζελτον και Κάμινγκς, που είναι ποιοτικοί Αμερικανοί, κατάφερε να μας συμμαζέψει και να μας κάνει ομάδα. Αποκτήσαμε, έτσι, τα εφόδια για να μείνουμε, ενώ παίξαμε και καλό μπάσκετ, ειδικά εντός έδρας.

Από κάποια στιγμή και μετά το μόνο πρόβλημα ήταν η πίεση. Ο Πανιώνιος είναι μια ιστορική ομάδα, με σπουδαίο παρελθόν και πιστούς οπαδούς, που τον ακολουθούν. Οπότε το βάρος που πέφτει πάνω στους ώμους των παικτών είναι μεγαλύτερο απ’ όσο συνήθως».

Στο τέλος, μάλιστα, η κατάσταση αγρίεψε…
«Αγρίεψε και μάλιστα πολύ. Δυστυχώς. Κι εμείς οι παίκτες εισπράξαμε σε μεγάλο βαθμό όλη αυτή την ένταση των τελευταίων εβδομάδων. Σε ό,τι αφορά εμένα, πάντως, έχω να πω ότι η στήριξη που έχω λάβει είναι τρομερή. Κι από χθες μόνο συγχαρητήρια δέχομαι από παντού. Νομίζω μάλιστα ότι και συνολικά το κλίμα είναι πια καλύτερο σε σχέση με τις τελευταίες μέρες».

Το μέλλον σου πώς το σκέφτεσαι τώρα που τελείωσε η σεζόν;
«Το μόνο πράγμα που θέλω αυτή τη στιγμή είναι να ξεκουραστώ. Και σωματικά και πνευματικά. Ήταν δύσκολη η χρονιά, διότι υπήρχε ένα διαρκές «πρέπει» και δεν είναι καθόλου εύκολο να παίζεις συνέχεια με το μαχαίρι στο λαιμό.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Ακόμα είναι νωρίς. Θα δω όλες τις επιλογές που θα έχω και θα αποφασίσω. Δεν σου κρύβω ότι και στη διάρκεια της σεζόν είχα κάποιες σοβαρές προτάσεις από το εξωτερικό, όμως δεν τις προχώρησα, γιατί ήθελα να μείνω και να πετύχω το στόχο μου, που ήταν η παραμονή της ομάδας. Σκέφτηκα προς στιγμήν να φύγω, αλλά δεν ήθελα να νιώσω ότι προδίδω κανέναν. Και άλλωστε είμαι ένας άνθρωπος που όταν αρχίζει μια δουλειά, θέλει και να την τελειώνει…».