Σπανούλης: «Έκανα στην άκρη για το καλό του Ολυμπιακού, ήταν εύκολο να σκοτώσω τον παίκτη μέσα μου» (vid)

Ο Βασίλης Σπανούλης παραχώρησε την πρώτη μεγάλη συνέντευξή του ως προπονητής, στην οποία αναφέρθηκε εφ’ όλης της ύλης, στο παρελθόν του ως παίκτης, στους Ομπράντοβιτς, Ίβκοβιτς και Γιαννάκη, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο θέλει η ομάδα του να αγωνίζεται.

Αναλυτικά όσα είπε στην Cosmote TV:

«Δεν με είχαν μπουγελώσει ποτέ. Δεν ήξεραν πώς θα αντιδράσω, αλλά ήταν κάτι πολύ όμορφο. Έδειξε το οικογενειακό κλίμα που θέλουμε να δείξουμε στην ομάδα, συνδυάστηκε και με την πρώτη νίκη μου ως προπονητής. Πάντα και ως παίκτης προσπαθούσε για τους πάντες, ήταν ομαδικό το σπορ, αλλά πάντα είχα αυτή την ιδιοσυγκρασία. Πάντα ήμουν δίπλα στους συμπαίκτες μου, όταν δεν έβλεπα κάποιον καλά, ήθελα να τον επαναφέρω. Μου έλεγαν ότι θα γίνω προπονητής, δεν το είχα αποφασίσει, αλλά ήξερα ότι μπορούσα να το κάνω. Ήταν καθαρά θέμα δικής μου απόφασης».

Διαβάστε επίσης: Τι είπε ο Βαλμπουενά για τον Εμπαπέ

Για το πόσο εύκολο ήταν να σκοτώσει τον παίκτη μέσα του:

«Δεν ήταν καθόλου δύσκολο να σκοτώσω τον παίκτη μέσα μου, το τερμάτισα, δεν είχα κάτι άλλο να δώσω στο μπάσκετ. Τα παιδιά μου πρόλαβαν και με είδαν, ήταν ένα παραμύθι η καριέρα μου, ξεπεράστηκαν και τα όνειρά μου. Δεν είχα κάτι άλλο να δώσω, έπρεπε να κάνω στην άκρη για να έρθουν νέα παιδιά. Πρέπει ο παίκτης να καταλαβαίνει πότε έρχεται η ώρα του.

Για εμένα ήταν πάρα πολύ εύκολο, γιατί ήμουν πολύ γεμάτος. Δεν μου έλειψε, δεν έκανα δεύτερες σκέψεις, όλα ήρθαν φυσιολογικά και ήρεμα. Δεν μου έλειψε ποτέ το μπάσκετ, το να παίζω δηλαδή, γιατί είμαι ευλογημένος και ευγνώμων για όσα μου έδωσε ο Θεός. Είμαι πολύ χαρούμενος που ξεκίνησα μια νέα καριέρα. Δεν θα έκανα κάτι αν δεν ήμουν σίγουρος. Θέλω να πετυχαίνω, αν ένιωθα ότι δεν είμαι έτοιμος, δεν θα το έκανα, ποτέ».

Για την προπονητική:

«Ήθελα να δημιουργήσω κάτι νέο από άλλο μετερίζι. Είναι δημιουργικό να εμπνέεις και να βελτιώνεις παίκτες, να φτιάχνεις ομάδες, είναι ό,τι πιο κοντινό σε αυτό που έκανα ως παίκτης. Είσαι όλη μέρα στο γήπεδο, πρέπει να είσαι καλός διαχειριστής, καλός ψυχολόγος. Το έκανα σε όλη μου τη ζωή, δεν μου φαίνεται δύσκολο και δεν με κουράζει. Πιστεύω ότι είναι βασικό χαρακτηριστικό το να εμπνεύσω τους παίκτες και τον οργανισμό, να φέρουμε τον κόσμο στο γήπεδο. Αυτό θα το κάνουν τα παιδιά με το παιχνίδι τους, αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές.

Είμαι ένας άνθρωπος που μπορεί να βοηθήσει την ομάδα και να προπονήσει για να κάνουμε ωραία πράγματα. Από εκεί και πέρα, αυτό είναι κάτι που κάνω με μεγάλη χαρά και με αγάπη. Όλοι από κάπου ξεκινήσαμε, δεν γίνεται όλοι να πάρουν EuroLeague ή πρωτάθλημα. Είναι πόσο το θέλεις, πόσο αφοσιωμένος είσαι και πόσο έξυπνος για να βελτιώνεσαι συνεχώς, να ακούς. Υπάρχουν παιδιά που μπορούν να κάνουν καριέρα στο μπάσκετ, το πού εξαρτάται και από εκείνα. Εμείς γι’ αυτό είμαστε εδώ, για να τα βοηθήσουμε».

Για το πόσο εύκολο είναι να κοουτσάρει εντός κι εκτός γηπέδου:

«Έχω μάθει να το κάνω, αλλά χρειάζεσαι και καλούς παίκτες και καλούς συμπαίκτες και καλό σταφ και καλή διοίκηση. Είμαι τυχερός και στην οικογένεια και στην ομάδα μου».

Για το στιλ του ως προπονητής:

«Μου αρέσει ένα μπάσκετ με πίεση στην άμυνα, με σκληράδα, με πολύ αιφνιδιασμό, με ρόλους και με ελευθερία στα παιδιά στην επίθεση. Θέλω η ομάδα να ευχαριστιέται το μπάσκετ, να έρχονται όλοι στο γήπεδο με χαρά. Να μη λένε «ποιος τον ακούει πάλι». Έχει αλλάξει το μπάσκετ, δεν πρέπει να είμαστε μόνο καρότο ή μόνο μαστίγιο. Πάντα με σεβασμό. Μου αρέσει να δίνω ελευθερία στον παίκτη, να αυτοσχεδιάζει και να δημιουργεί, αυτή είναι η προσωπική μου άποψη. Χρειάζεται αυτό στο σύγχρονο μπάσκετ.

Το πιο σημαντικό είναι να λες κάτι και να μην το παίρνει ο άλλος προσωπικά. Να καταλαβαίνει ότι θέλεις να τον βελτιώσεις. Πρέπει να φωνάζεις σε κάποιον, αλλά και να τον βάζεις να παίζει. Πρέπει να μάθεις να διαχειρίζεσαι τις καταστάσεις από διαφορετικό πόστο. Η ανάλυση πρέπει να γίνεται μέχρι εκεί που μπορεί ο παίκτης να είναι συγκεντρωμένος. Έχουν αλλάξει τα πράγματα, πρέπει να κάνεις τόσο-όσο, δεν μπορείς να κουράζεις τον παίκτη με πληροφορία».

Για τις αντιδράσεις της γυναίκας του και των παιδιών του:

«Επειδή είμαι τελειομανής, προσπαθώ να είμαι τέλειος στο σπίτι, σωστός πατέρας και άνδρας. Προσπαθώ να τα καταφέρνω όλα, δεν με ενδιαφέρει ο ύπνος. Με νοιάζει να είμαι σωστός απέναντι σε όλους. Τα παιδιά με έχουν συνηθίσει μέσα στο γήπεδο και τους αρέσει πολύ αυτό, τους αρέσει το μπάσκετ. Στο σπίτι η τηλεόραση παίζει μόνο μπάσκετ, ήθελα να είμαι σωστό πρότυπο και για τα παιδιά μου. Μου αρέσει η δουλειά, δεν μου αρέσει το καθισιό, μου αρέσει η δημιουργία. Δεν θέλω να είμαι ξαπλωμένος σε έναν καναπέ, δεν είναι αυτός ο χαρακτήρας μου. Τους αρέσει που είναι πάλι μέσα στα γήπεδα».

Για τους προπονητές του:

«Απ’ όλους έμαθα κάτι, αυτή τη φιλοσοφία έχω. Κρατάς αυτό που θέλεις και βάζεις τα δικά σου πράγματα. Απ’ όλους κράτησα κάτι. Κάποιοι με έχουν εμπνεύσει και τους ευχαριστώ όλους για τη συνεργασία μας όλα αυτά τα χρόνια».

Για τους Ομπράντοβιτς – Ίβκοβιτς:

«Ο κ. Ομπράντοβιτς είναι ένας καταπληκτικός προπονητής. Ήταν ιδιοφυής, ασύλληπτα δουλευταράς, ανέβαζε τους παίκτες του σε άλλο επίπεδο με όσα έλεγε και μάθαινε. Θα δείξει στο μέλλον αν θα φιλιώσουμε. Το 2017 νομίζω ναι, μπήκαμε στο ίδιο ασανσέρ. Έτυχε να γίνω και πρώτος σκόρερ στη EuroLeague μπροστά του. Εγώ τον ευχαριστώ για όσα μου έμαθε για το μπάσκετ και για τη ζωή, όμως δεν χρειάζεται ο κόσμος να ξέρει περισσότερα.

Ο Ίβκοβιτς ήταν δάσκαλος, πήρα πάρα πολλά και από εκείνον, πολύ με στενοχώρησε αυτό που έγινε πέρυσι. Τρομερός οργανωτικά, είχαμε απίστευτη σχέση, ήταν δάσκαλος εντός κι εκτός γηπέδου που σου έδινε τρομερή ψυχολογία. Με βοήθησε ασύλληπτα να κάνω την έκρηξή μου. Στο ημίχρονο του τελικού του 2012 μου έδειξε ένα play της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, προσπάθησε να ξυπνήσει την ομάδα με εμένα, για να πάρουν όλοι δύναμη για να επανέλθουμε στο ματς. Με όλους, με τον Σφαιρόπουλο, με τον Μπαρτζώκα, με τον Μπλατ, με τον Τρινκιέρι πάντα μιλούσαμε, με άκουγαν, τους άκουγα, είχαμε καλή σχέση».

Για τον Παναγιώτη Γιαννάκη:

«Πήρα πάρα πάρα πολλά πράγματα, με βοήθησε πάρα πολύ. Τον ευχαριστώ πάρα πολύ, το ξέρει. Ήμουν πάρα πολύ τυχερός που είχα εξαιρετικούς προπονητές και με βοήθησαν στην καριέρα μου. Θυμάμαι ακόμη τα συστήματα του Αμαρουσίου, το μπάσκετ για εμένα είναι ευλογία, είναι αγάπη».

Για την ρουτίνα του ως προπονητής και για το τι κοιτάζει στη στατιστική:

«Προσπαθώ να είμαι συγκεντρωμένος, πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος. Προσπαθώ να καταστρώσω το πλάνο, να το μεταφέρω με τον σωστό τρόπο στους παίκτες για να μην τους μπερδέψω. Προσπαθώ να είμαι ήρεμος, έχω εμπιστοσύνη και αυτοπεποίθηση σε όλους. Βάζουμε τα όρια που πρέπει να βάζουμε για εμάς, όχι για τους άλλους. Κοιτάζω τα ριμπάουντ, κοιτάζω τα λάθη και το ποσοστό στο τρίποντο».

Γιατί θα ήθελε να έχει παίκτη έναν Σπανούλη:

«Γιατί ξέρω ότι πάντα θα έχω καλά αποδυτήρια, πάντα η ομάδα θα προπονείται 100%. Είναι σημαντικό για έναν προπονητή να έχει έναν άνθρωπο που θα μπορεί να μετουσιώνει αυτά που λέει. Έναν ηγέτη πρέπει να τον διαχειρίζεσαι διαφορετικά, έχεις 15 παιδιά που πρέπει να τα διαχειρίζεσαι διαφορετικά αλλά την ίδια στιγμή και με τον ίδιο τρόπο. Με ειλικρίνεια και σεβασμό για το καλό το δικό τους και το καλό της ομάδας».

Για τον παίκτη που θα ήθελε να κλωνοποιήσει:

«Τι να πω τώρα, θα έκανα ένα κράμα απ’ όλους. Δεν θέλω να αδικήσω κάποιον. Μην ξεφεύγουμε και από αυτό που είμαστε στο Περιστέρι. Θα δημιουργήσουμε νέους. Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα πει ότι θέλουμε χρόνο, δεν θα δικαιολογηθώ. Είμαστε αυτό που είμαστε, μια νέα ομάδα με τα καλά της και τα κακά της. Μαγικά δεν γίνονται, προσπαθούμε να παίξουμε ένα καλό μπάσκετ και να κάνουμε όσο περισσότερες νίκες μπορούμε μέχρι να φτάσουμε στο επίπεδο που θέλουμε».

Για την διαχείριση της αποτυχίας:

«Δεν είναι διαφορετικό, αν σε κάτι ήμουν καλός, αυτό ήταν στη διαχείριση των κρίσεων. Είναι φυσιολογικό για εμένα, γιατί πάντα ξεκινάω από το τι δεν έκανα εγώ καλά. Πάντα ξεκινάω από τον εαυτό μου. Είναι αναπόφευκτο να μην έχουμε δύσκολες καταστάσεις, θα ανταπεξέλθουμε και θα είμαστε μια χαρά. Το πως έβλεπες εσύ το μπάσκετ, δεν έχει καμία σχέση με το πως το βλέπουν τα παιδιά που προπονείς.

Δεν είμαι εκεί για να δείχνω με το δάχτυλο, αλλά για να βελτιώνω τα παιδιά. Είναι σημαντικό να είμαστε αγαπημένοι και ενωμένοι, οι ομάδες κερδίζουν και όχι τα άτομα. Έχουμε ένα καλό γκρουπ παικτών που πολύ γρήγορα κάνει πολλά πράγματα καλά. Χρειαζόμαστε πολλή δουλειά για να φτάσουμε εκεί που θέλουμε».