Ο Kill Bill είναι αποφασισμένος να πετύχει- Και απλά υπενθυμίζει σε όλους τι συμβαίνει όταν βάζει κάτι στο μυαλό του.
Με το δεξί για τον προπονητή Βασίλη Σπανούλη και η αφετηρία στην A1, μετά το BCL. Και όπως είναι λογικό όλα τα βλέμματα που δεν αρκούνται στους «αιώνιους» στρέφονται στο Περιστέρι. Σε αυτό το ιστορικό club που σοφά επέλεξε το καλοκαίρι να συνδυάσει την δική του προσπάθεια «αναγέννησης» με το πρώτο ουσιαστικό προπονητικό βήμα του Kill Bill.
Μια win-win κατάσταση από όλες τις πλευρές που γρήγορα μοιάζει να φέρνει και τα πρώτα αποτελέσματα. Και σε «δημοφιλία», και σε νίκες που αργά αλλά σταθερά θωρακίζουν το project. Και κυρίως στον απαραίτητο σεβασμό που κάθε άλλο παρά αυτονόητος είναι πια στο ελληνικό μπάσκετ όταν η κουβέντα δεν αφορά στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό.
Υπήρξαν παίκτες με καλές αμοιβές που επέλεξαν να περάσουν πέρα… από το ποτάμι ακριβώς γιατί θα ήταν εκεί ο Βασίλης Σπανούλης (όπως για παράδειγμα ο Κασελάκης που άφησε τον Παναθηναϊκό). Υπάρχουν κορυφαίοι ατζέντηδες που έδωσαν λίστες με τους αθλητές τους γιατί ακριβώς θα είχαν το προνόμιο να βρεθούν «στην ομάδα του Σπανούλη».
Υπάρχει μια ολόκληρη μπασκετική κοινότητα που περιμένει με αγωνία να δει τον Kill Bill να επιβεβαιώνει την προφητεία και να πετυχαίνει και από αυτό το μετερίζι. Και να το καταφέρνει με τον τρόπο του. Υπενθυμίζοντας σε όλους τι συμβαίνει όταν βάζει κάτι στο μυαλό του. Ένας 101% επαγγελματίας που δεν συμβιβάζεται με κάτι λιγότερο.
Από την χρυσή γενιά της εθνικής ομάδας δεν έγινε κάποιος άλλος προπονητής –τουλάχιστον με αξιώσεις-. Όλοι όμως ήξεραν ότι ο Σπανούλης θα το κάνει. Ότι είχε την «τρέλα» από μικρός. Ότι είχε την ικανότητα να ρουφάει σαν το σφουγγάρι όλες τις πληροφορίες από τους κορυφαίους κόουτς που συνεργάστηκε. Ότι από πιτσιρικάς ακόμη στο Μαρούσι ήταν ο… προπονητής που εμπιστεύονταν ο Παναγιώτης Γιαννάκης στο παρκέ.
Δεν είναι όμως μόνο θέμα διάθεσης και ταλέντου. Είναι και προσωπικότητας. Και χαρακτήρα. Ο Σπανούλης με το που ολοκλήρωσε την τεράστια καριέρα του έφυγε από το σπίτι του να δουλέψει μια υπέροχη ιδέα «προσαρμογής» μέσω του Next Generation. Να τριφτεί με τον πάγκο. Να κάνει λάθη, να πάρει αποφάσεις. Να προετοιμαστεί για την οριστική μετάβαση. Άλλος στη θέση του θα ήθελε να μείνει στην οικογένεια του. Να ξεκουραστεί. Να κάνει διακοπές. Να χαρεί όλα όσα κέρδισε. Εκείνος απλά ήθελε να πάρει μια ανάσα. Και έπειτα να αλλάξει το τσιπάκι.
Είναι ταγμένος ο Σπανούλης σε αυτό που κάνει. Και αυτό από μόνο του φτάνει για να πει τα… επόμενα. Για όσα θα έρθουν βήμα-βήμα. Με σεβασμό στο παιχνίδι. Με την υπομονή που είναι αυτονόητη. Ο Kill Bill θέλει για άλλη μια φορά να φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο.
Και θα τα καταφέρει…