Ο Πρίντεζης πήρε σκαφάκι και πήγε διακοπές με την οικογένειά του (pics, vid)

Το καλοκαίρι του 2000, ο Γιώργος Πρίντεζης, ένα ψηλόλιγνο παλικάρι με τα καρφάκια στα μαύρα μαλλιά του να… λάμπουν από τον ζελέ εμφανίστηκε στο ΣΕΦ για την πρώτη συγκέντρωση του μπασκετικού Ολυμπιακού. Μιας ομάδας με αστέρες όπως οι Ντίνο Ράτζα, Μίλαν Τόμιτς, Δημήτρης Παπανικολάου, η οποία υποδεχόταν εκείνο το καλοκαίρι ξανά τον Ντέιβιντ Ρίβερς μαζί με τους Νίκο Μπουντούρη, Πάτρικ Φέμερλινγκ και λογικά σχεδόν κανείς δεν ασχολήθηκε με εκείνον τον πιτσιρικά.

Ούτε στην επίσημη παρουσίαση που ακολούθησε στις αρχές του φθινοπώρου βρέθηκε στο προσκήνιο, αλλά για εκείνο το παιδαρέλι το να βρίσκεται δίπλα δίπλα μ’ αυτούς που είχε αφίσα στο δωμάτιό του ήταν ένα όνειρο. Κι εκείνες οι στιγμές ήταν η αρχή της απίθανης ιστορίας του. «Kύριε Ζούρο, αξίζουν 90 χιλιάδες ευρώ να δώσουμε στον Αγιο Δημήτριο για ένα παιδάκι;», αναρωτιόταν φωναχτά ο Σωκράτης Κόκκαλης εκείνο το καλοκαίρι του 2000 όταν ο τότε προπονητής της ομάδας Ηλίας Ζούρος επέμενε στην απόκτησή του από τον Αστέρα Αγίου Δημητρίου.

Διαβάστε επίσης: Γιώργος Πρίντεζης: Ο θρύλος του Θρύλου (pics, vids)

Την απάντησή του την πήρε το βράδυ της 17ης Ιουνίου, όταν το κατάμεστο ΣΕΦ αποθέωνε τον Γιώργο Πρίντεζη στο δικό του Last Dance… Μετά από 22 χρόνια απίστευτης διαδρομής, στη διάρκεια της οποίας ο Γιωργάκης έγινε Γιώργαρος, ο «Πρι» αποφάσισε να βάλει τους τίτλους του τέλους σε μια σπουδαία καριέρα, την οποία έχτισε μέσα από σκληρή δουλειά και ήταν γεμάτη διακρίσεις, τίτλους, χαρές και λύπες. Δύο και πλέον δεκαετίες, με ανηφόρες και κατηφόρες, με φοβερές εναλλαγές συναισθημάτων, στις οποίες από ένας απλός πιστός στρατιώτης ο Πρίντεζης εξελίχθηκε στον αρχιστράτηγο του Ολυμπιακού (αν και λόγω της παθολογικής του αγάπης για τη θάλασσα μάλλον ναύαρχο έπρεπε να τον προσφωνούν), όπου οι συμπαίκτες του περίμεναν ένα του νεύμα για να ριχτούν στη μάχη.

Το εγκώμιο

Κι όσοι θεωρούν την παραπάνω εκτίμηση υπερβολή, ας διαβάσουν τι είχε δηλώσει ο Γιώργος Μπαρτζώκας στις 28 Μαΐου, παραμονές της έναρξης των ημιτελικών της Basket League για τον 37χρονο φόργουορντ. «Να μου επιτρέψετε να εκθειάσω λίγο τον καλύτερο αρχηγό που είχα ποτέ σε όλες τις ομάδες που ήμουν, τον Γιώργο Πρίντεζη, σε μια φάση μεγάλης ωριμότητας γι’ αυτόν, και ηλικιακά και αγωνιστικά. Δεν το λέω για να τον κολακεύσω, ούτε μιλάω ιδιαίτερα για κάποιον παίκτη… Είχε τεράστια συνεισφορά στο να έχουμε συνοχή, να είμαστε συμπαγείς στις στιγμές μέσα στη χρονιά που κόντευε να ξεφύγει…

Γιατί πάντα στις ομάδες υπάρχουν οι ήττες, τα »εγώ»… Δυσκολίες και δυσχέρειες. Ηταν τόσο σημαντικός ο ρόλος και η συνεισφορά του ώστε ο Ολυμπιακός να έχει πετύχει τους δύο από τους τρεις στόχους του. Παίκτες σαν τον Γιώργο μπορούν να βοηθήσουν και τους άλλους να καταλάβουν τη σημασία τού να τελειώσει μια χρονιά όσο καλύτερα γίνεται». Ο Μπαρτζώκας, ο οποίος το μακρινό 2005 είχε παραλάβει το ακατέργαστο διαμάντι ως δανεικό στην Ολύμπια Λάρισας και ουσιαστικά τον έβαλε στο μονοπάτι που οδηγούσε στη λεωφόρο της δόξας, του είχε αποδώσει εκείνο το βράδυ του Μαΐου το προτελευταίο εξωαγωνιστικό του παράσημο.

Το τελευταίο τού το καρφίτσωσε στο πέτο της ερυθρόλευκης στολής του λίγο μετά το τελευταίο αντίο, λέγοντας ότι, σύμφωνα με τον ίδιο, ο Γιώργος είναι η ιστορία του μπασκετικού Ολυμπιακού και θα ήταν το καταλληλότερο πρόσωπο για να αντικαταστήσει τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο στην μπασκετική φανέλα των ερυθρόλευκων.

Η θάλασσα

Μετά από 22 χρόνια στα κόκκινα (κυριολεκτικά και μεταφορικά) κι έχοντας ζήσει ένα φινάλε καριέρας που θα το ζήλευε ο κάθε αθλητής, ο Πρίντεζης άφησε στην άκρη την αθλητική του στολή και αφοσιώθηκε στις άλλες δύο μεγάλες του αγάπες (πέρα από το μπάσκετ). Τη θάλασσα και την οικογένειά του. Αυτές που τα προηγούμενα καλοκαίρια ελάχιστα μπορούσε να απολαύσει. Είτε γιατί ήταν σε κάποια προετοιμασία οι αγώνες για την Εθνική, είτε γιατί μετά από ελάχιστες ημέρες ξεκούρασης έπρεπε να βρεθεί ξανά στο γήπεδο για να συντηρήσει το κορμί του και να εξελίξει το φονικό του «πεταχτάρι» που τον καθιέρωσε στους κορυφαίους του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Τώρα όμως που τα φώτα στο παρκέ έσβησαν, πήρε την αγαπημένη του Στέλλα (ο γάμος τους είναι μία ακόμη απόδειξη της επιμονής του όπως θα αντιληφθείτε παρακάτω) και τη μονάκριβή του Ιωσηφίνα (η κόρη του που έχει πάρει το όνομα του πατέρα του Ιωσήφ, τον οποίο «έχασε» το 2016) και απολαμβάνουν τα ελληνικά νησιά… Μια οικογενειακή κρουαζιέρα με καπετάνιο τον ίδιο, πρώτο σταθμό τη Σκιάθο και τελικό προορισμό τη Σύρο. Το νησί που δεν είναι απλά τόπος καταγωγής του αλλά η δική του Ιθάκη. Γιος ναυτικού, μέχρι τα 5 του ζούσε στη Σύρα κι αυτός ο έρωτας δεν έσβησε ποτέ.

Εκεί έκανε την πρόταση γάμου στη γυναίκα του, εκεί δημιούργησε τον δικό του επίγειο παράδεισο (5 μικρές βίλες) που τον έβαλε στον κόσμο των επιχειρήσεων, εκεί διοργανώνει κάθε χρόνο (από το 2016) το AegeanBall Festival, το κορυφαίο τουρνουά μπάσκετ 3×3 (6-10 Ιουλίου οι φετινές ημερομηνίες διεξαγωγής του), εκεί είδε τον εαυτό του να γίνεται γκράφιτι στο ανοιχτό γήπεδο όπου περνούσε ατελείωτες ώρες τα καλοκαίρια προσπαθώντας να βελτιώσεις τις αδυναμίες του παιχνιδιού του. Γκράφιτι στο γήπεδο μπάσκετ όπου έπαιζε μικρός, ατελείωτη δουλειά κι υπομονή…

Ο συνειρμός με το μαγικό παραμύθι που έζησε (και ζει) ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι απολύτως φυσιολογικός, έστω κι αν οι αφετηρίες τους είναι εντελώς διαφορετικές. Μπορεί η δική του ιστορία να μη γίνει ποτέ ταινία, αλλά είμαστε βέβαιοι ότι τώρα που θα έχει όλο τον χρόνο δικό του, σε κάθε ευκαιρία που θα βρίσκεται με τα φιλαράκια του θα έχει να διηγηθεί και μια ανέκδοτη ιστορία, καπνίζοντας τον αγαπημένο του ναργιλέ… Ναι, ακόμη κι αυτός που δεν είχε δοκιμάσει αλκοόλ μέχρι τα 25 του, έχει τις αδυναμίες του.

Πηγή: protothema.gr