Χάμερ – «Είχα σκεφτεί να αποσυρθώ, αλλά μου άλλαξε γνώμη η ΑΕΚ»

Ο Ίαν Χάμερ παραχώρησε μια συνέντευξη εφ’ όλη της ύλης στην ισοτσελίδα της ΚΑΕ ΑΕΚ. Ο Αμερικανός φόργουορντ/σέντερ αποκάλυψε διάφορες πτυχές της ζωής και της καριέρας του, ενώ μεταξύ άλλων ανέφερε ότι είχε σκεφτεί το ενδεχόμενο να αποσυρθεί από την ενεργό δράση το καλοκαίρι, αλλά η Ένωση του άλλαξε γνώμη.

Αναλυτικά όσα δήλωσε:

-Μακ… Ντόναλντ. Έψαξες ποτέ τις πιθανές σκωτσέζικες ρίζες σου;

«Είναι κάπως περίεργο όλο αυτό με το όνομα. Το ξέρω. Δεν το έχω ψάξει πάρα πολύ. Απ’ όσα γνωρίζω, έλκω καταγωγή από Σκωτία και Πολωνία, από την πλευρά της μητέρας μου».

-Γερμανία, Φινλανδία, Τουρκία, Ρωσία, Μονακό, Ελλάδα. Έξι χώρες άλλαξες σε 7 χρόνια στην Ευρώπη.

«Αλήθεια είναι, ότι έχω ταξιδέψει σε πολλές χώρες. Έχω αγωνιστεί μέχρι και τώρα σε καλές ομάδες, με σπουδαίους προπονητές. Είναι πολύ δύσκολο για έναν άνθρωπο ν’ αλλάζει χώρα κάθε χρόνο, αλλά αυτό έκανα. Μ’ εξαίρεση τη Ρωσία, που έμεινα δύο συνεχόμενα χρόνια. Να σας πω κάτι όμως; Μου αρέσει αυτό…».

-Δηλαδή;

«Δεν είναι μακριά από τον τρόπο ζωής μου αυτό. Μου αρέσει να ταξιδεύω. Να γνωρίζω νέους τόπους, νέες κουλτούρες. Κι αν αυτό συνδυάζεται με τη δουλειά μου και την ποιότητα ζωής, που μου προσφέρει η κάθε χώρα, είναι μία μοναδική εμπειρία».

-Δεν έχεις σκεφτεί να στεριώσεις κάπου, και γιατί όχι στη χώρα μας;

«Όπως σας είπα μου αρέσει να γνωρίζω νέους τόπους. Όμως, δεν μπορούμε να ξέρουμε τι κρύβει το μέλλον. Θα δείξει».

-Δοκίμασες το 2013 να υπογράψεις στους Λέικερς. Δεν τα κατάφερες. Έμεινε απωθημένο αυτό μέσα σου;

«Προέρχομαι από το Κολέγιο του Πρίνστον και μάλιστα ξεχώρισα τότε, μαζί με κάποιους άλλους συμπαίκτες μου. Είχα καλό όνομα. Το 2013 έδειξαν ενδιαφέρον για μένα πέντε ομάδες από το NBA, μέσα σε αυτές ήταν και οι Λέικερς. Μάλιστα, οι Λέικερς με φώναξαν και σ’ ένα μίνι καμπ, που έκαναν πριν το Summer League, όπου αγωνίζεσαι ουσιαστικά σε «3on3» και με έβαλαν ν’ αγωνιστώ στη θέση του… πλέι μέικερ. Προσπάθησα πολύ να προσαρμοστώ σε ένα νέο ρόλο, καθώς οι θέσεις που γνώριζα ήταν στο «4» και στο «5», ωστόσο είχα σπουδαίους αντιπάλους, οι οποίοι έπαιζαν σε όλη τους την καριέρα ως γκαρντ».

-Άρα, τέλος τα όνειρα για να παίξεις στο ΝΒΑ; Κανένα απωθημένο…

«Μεγάλωσα πια για το ΝΒΑ. Τέλος…».

-Τι ομάδα είσαι στο ΝΒΑ;

«Εννοείται, Λέικερς. Ήμουν Λέικερς… Τώρα είμαι μόνο οπαδός της… ΑΕΚ»!

-Προέρχεσαι από μεγάλη μπασκετική οικογένεια. Ήταν νομοτελειακό να γίνεις μπασκετμπολίστας λοιπόν, ή είχες άλλο άθλημα στο μυαλό σου στα πρώτα σου χρόνια ως παιδί;

«Ναι, ως παιδί έπαιζα πολύ ποδόσφαιρο πριν γνωρίσω το μπάσκετ. Ωστόσο, όπως είπατε, η οικογένεια μου είναι καθαρά μπασκετική και έτσι δεν τη… γλίτωσα. Ο μπαμπάς μου (Εντ) έγινε ντραφτ από τους Σέλτικς, ο θείος μου (Τζον) έπαιξε πολλά χρόνια στο NBA. Ήταν λογικό να με ωθήσουν προς τον κόσμο του μπάσκετ. Ήταν και πιο εύκολο για μένα, και σίγουρα δεν θα έκανα την ίδια καριέρα, αν είχα ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο».

– Υπήρξες συμπαίκτης στο Πρίνστον με τον Ελληνοαμερικανό Nταν Μαυραειδή, που στο παρελθόν είχε έρθει να παίξει και στην Ελλάδα. Άρα είχες από παλιά μια πρώτη επαφή με τη χώρα μας…

«Δίκιο έχετε. Είναι γεγονός. Υπήρξα συμπαίκτης με τον Νταν. Αγωνιστήκαμε μαζί δύο ή τρία χρόνια στο Πρίνστον. Είχα την πρώτη μου επαφή με την Ελλάδα από μικρός πράγματι. Ο Νταν υπήρξε ένας από τους καλύτερους συμπαίκτες, που είχα ποτέ. Θυμάμαι, που είχε πολλά τατουάζ με ελληνικά γράμματα…».

-Κι από τον Μαυραειδή του Πρίνστον στον… Μαυροειδή της ΑΕΚ. Τον Δημήτρη. Φοβερό;

«Δεν είχα κάνει τον συνειρμό. Φοβερό. Ήταν γραφτό λοιπόν να γίνουν όλα αυτά και να καταλήξω στην Ελλάδα».

-Με τι σου αρέσει ν’ ασχολείσαι όταν δεν παίζεις μπάσκετ;

«Μου αρέσουν πολύ τα video games. Είναι κάτι, που με χαλαρώνει πολύ. Επίσης, μου αρέσει πολύ να βλέπω ταινίες. Κυρίως όμως μου αρέσει η φωτογραφία…».

-Σου αρέσει η φωτογραφία. Σου αρέσουν τα ταξίδια. Στο… National Geographic σε βλέπω να δουλεύεις…

«Ναι, ναι… Γιατί όχι; Δεν είμαι βέβαια επαγγελματίας φωτογράφος, αλλά τη λατρεύω αυτή τη δουλειά. Μου αρέσει ν’ ανακαλύπτω νέους προορισμούς. Ν’ απαθανατίζω στιγμές με τη κάμερά μου. Έτσι ώστε σε είκοσι-τριάντα χρόνια από τώρα να τα βλέπω και να θυμάμαι…».

-Σε ποιο μάθημα ήσουν καλύτερος στα μαθητικά-φοιτητικά σου χρόνια.

«Μου άρεσε και μου αρέσει πάρα πολύ η Ιστορία. Όταν ήμουν στο Πρίνστον άλλαξα κατεύθυνση την τελευταία στιγμή και διάλεξα την Κοινωνιολογία».

-Με την πολιτική ασχολείσαι; Ψήφισες στις τελευταίες εκλογές των ΗΠΑ;

«Ασχολούμαι ως Αμερικανός πολίτης. Παρακολουθώ. Ψηφίζω. Εννοείται. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις γνώμη για τα κοινά και να την καταθέτεις».

-Τι υποστηρίζεις; Αν θες μας λες… Ρεπουμπλικάνους;

«Όχι βέβαια. Υποστηρίζω τον Μπάιντεν»!

-Ας επιστρέψουμε στις «ταξιδιωτικές» σου ανησυχίες. Τι σου αρέσει από την Ελλάδα; Τί πρόλαβες να δεις σε ογδόντα ημέρες;

«Τα πάντα μου αρέσουν από την Ελλάδα. Αλλά η Ακρόπολη, ο Παρθενώνας, όπου φυσικά πήγα είναι σήμα κατατεθέν της Αθήνας και της Ελλάδας. Με την ευκαιρία της διακοπής του Πρωταθλήματος, τον Νοέμβριο, ήρθε η οικογένεια μου στην Ελλάδα και πήγαμε Μυκήνες, Δελφούς και σε πολλά άλλα μέρη. Γενικά μας αρέσει ως οικογένεια, αλλά μου αρέσει και εμένα προσωπικά να γνωρίζω σε βάθος την Ιστορία, όπως είπαμε και να μαθαίνω για τους αρχαίους πολιτισμούς».

-Βουνό ή θάλασσα;

«Βουνό».

-Αγαπημένο μέρος διακοπών σου;

«Ο θείος μου έχει ένα απίστευτο σπίτι πάνω σε λίμνη στο Αϊντάχο, κοντά στην Καλιφόρνια, και παρότι έχω δει πολλούς τόπους στη ζωή μου, δεν το αλλάζω με τίποτα. Αϊντάχο λοιπόν…».

-Αγαπημένος τραγουδιστής;

«Είμαι οπαδός της «country» μουσικής, οπότε o Κόρεϊ Σμιθ».

-Αγαπημένος ηθοποιός;

«Ο «Μονομάχος» (Gladiator) είναι η αγαπημένη μου ταινία. Ο πρωταγωνιστής, ο Ράσελ Κρόου είναι σίγουρα από τους αγαπημένους μου, αλλά μου αρέσει πολύ και ο Κιάνου Ριβς. Από γυναίκες μού αρέσει η Έμα Γουότσον. Είναι πολύ όμορφη…».

-Σου αρέσουν τα Χριστούγεννα; Τι σημαίνουν για σένα; Πιστεύεις στον Χριστό κλπ;

«Όταν έρχονται τα Χριστούγεννα μου είναι κάπως δύσκολο, επειδή δεν έχω οικογένεια και οι δικοί μου είναι μακριά. Όμως είναι η φύση της δουλειάς μου αυτή. Το έχω συνηθίσει τόσα χρόνια. Συνήθως κανονίζουμε σε όποια χώρα είμαι με τους συμπαίκτες μου, να μαζευτούμε κάπου, ώστε να περάσουμε όμορφα. Εδώ στην Αθήνα, μαζευτήκαμε ας πούμε για λίγες ώρες, αφού έχουμε συνεχώς υποχρεώσεις με την ομάδα, στο σπίτι του Κίνο (Κολόμ). Τα λατρεύω τα Χριστούγεννα. Ναι. Μου αρέσει το κρύο, τα χιόνια, οι στολισμένοι δρόμοι… Και από εβδομάδα, αυτό θα επιδιώξω να απολαύσω. Τη στολισμένη Αθήνα. Θα πάω στο Σύνταγμα και φυσικά θα βγάλω φωτογραφίες».

-Πώς βιώνεις όλο αυτό το κακό, με την Covid-19, που έχει πλήξει την ανθρωπότητα; Φοβάσαι; Έχεις αλλάξεις συνήθειες; Σε στενοχωρεί; Το αντιμετωπίζεις ψύχραιμα;

«Έχουν περάσει δύο χρόνια από τότε που εμφανίστηκε ο ιός. Τότε ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Κανείς δεν ήξερε και όλοι φοβόμασταν. Τώρα πλέον με τα εμβόλια και όλα τα σχετικά, αλλά και τη γνώση, ο κόσμος ξέρει πώς να προστατευτεί. Πιστεύω, δυστυχώς, ότι θα ζούμε για αρκετά χρόνια ακόμη με τον ιό, ωστόσο, αν φοράμε μάσκες και προσέχουμε, νομίζω, ότι δεν θα υπάρχει πρόβλημα».

-Στην ΑΕΚ συνέβη μια τραγωδία. Ο χαμός του Στέφαν (Γέλοβατς) κλόνισε όλο τον οργανισμό. Δεν ξεπερνιέται…

«Τον Στέφαν ήδη τον γνώριζα καλά, πριν τον συναντήσω στην ΑΕΚ. Παλιότερα είχαμε βρεθεί αντίπαλοι, σε Ρωσία και Τουρκία, και μιας και αγωνιζόμασταν στην ίδια θέση κοντραριστήκαμε πολλές φορές. Τον σεβόμουν από τότε ως παίκτη, αλλά και ως άνθρωπο. Ο Στέφαν ήταν εκείνος, που επικοινώνησα πριν έρθω στην ΑΕΚ. Tα λόγια του και η παρουσία του ήταν ένας σοβαρός λόγος για να έρθω. Η απώλεια ήταν τρομερό πλήγμα για όλους μας. Το να χάνεται ένας τόσο νέος άνθρωπος, τόσο ξαφνικά είναι πολύ δύσκολο να το συνειδητοποιήσεις. Δεν το χωράει το μυαλό σου. Είναι πολύ σκληρό. Θα θυμάμαι μια ζωή την αξιοπρέπειά του, την ομαδικότητά του και βεβαίως θα κρατώ μέσα μου τις στιγμές, που ζήσαμε ως φίλοι».

-Θεωρείς, ότι δύσκολα η ΑΕΚ θα ξεπεράσει αυτή την απώλεια;

«Ο χαμός του Στέφαν μάς έφερε ακόμα πιο κοντά όλους μας, ως ομάδα. Αφιερώναμε όλες τις νίκες μας στον Στέφαν, όσο έδινε τη μάχη του. Θα παλεύουμε πάντα και γι’ αυτόν. Ο καθένας μας έχει τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο ν’ αντιμετωπίζει την απώλεια, αλλά στην ομάδα είμαστε και θα είμαστε όλοι μαζί».

-Ο κόσμος της ΑΕΚ είναι ο πιο φανατικός στην Ελλάδα, αλλά με εξαίρεση ένα-δύο ματς φαίνεται ότι έχει απογοητευτεί από την πορεία της ομάδας και δεν έρχεται στο γήπεδο. Η γνώμη σου;

«Προφανώς και γνωρίζω τον κόσμο της ΑΕΚ. Δεν θα ήθελα να δεσμευτώ για κάτι. Η ομάδα περνά δύσκολα αυτή την εποχή. Είτε είναι οι τραυματισμοί, είτε η πανδημία, είτε ο χαμός του Στέφαν. Όλα αυτά μας επηρέασαν. Ανθρώπινο δεν είναι; Σίγουρα οι οπαδοί μας θέλουν να μας βλέπουν να κερδίζουμε κάθε αγώνα. Πιστεύω, ότι αν επιστρέψουν όλα τα παιδιά, κάνουμε μαζί προπονήσεις ξανά, θα βρούμε τη χημεία μας. Δεν μπορώ να υποσχεθώ συνεχόμενες νίκες, αλλά αυτό που μπορώ να πω είναι, ότι από την πλευρά μου θα δίνω τα πάντα για να κερδίζει η ομάδα».

-Ως πότε θα παίζεις μπάσκετ; Τι σκέφτεσαι να κάνεις όταν σταματήσεις;

«Να σας πω την αλήθεια, είχα σκεφτεί το ενδεχόμενο να σταματήσω το καλοκαίρι που μας πέρασε. Είναι λίγο περίεργη η ιστορία, αλλά είναι γεγονός αυτό, που σας λέω. Μου έλειψε το σπίτι μου, οι φίλοι μου, η πατρίδα μου, και ένιωσα, ότι όλοι προχωρούν χωρίς εμένα. Αυτό κάπως με είχε πειράξει…».

-Σου άλλαξε γνώμη η ΑΕΚ;

«Η Αθήνα και η ΑΕΚ όντως μ’ έκαναν, ν’ αλλάξω γνώμη. Και βεβαίως όπως προείπα, κι αφού είχα μιλήσει και με τον Στέφαν. Είχα κι άλλες προτάσεις, ακόμη μεγαλύτερες, από της ΑΕΚ ξέρετε… Ήταν επιλογή μου να έρθω εδώ. Στην Ελλάδα. Δεν γινόταν να μην έρθω σ’ αυτήν την υπέροχη χώρα, αλλά και στην Αθήνα. Είναι κάτι που δεν μετανιώνω λοιπόν, και το απολαμβάνω, που ζω εδώ. Τώρα, μετά το μπάσκετ, τί θα γίνει; Δεν ξέρω πώς θα τα φέρει η ζωή. Ίσως ασχοληθώ επαγγελματικά με το στοιχείο μου. Τη φωτογραφία. Ίσως γίνω… φωτογράφος της ΑΕΚ».

-Καλά Χριστούγεννα, Ίαν.

«Καλά Χριστούγεννα. Εύχομαι Καλά Χριστούγεννα σε όλους τους οπαδούς της ΑΕΚ, αλλά και σε όλο τον κόσμο».