Ζαν-Σαρλ – Οι αναμνήσεις του από την παιδική ηλικία

Ο Λιβιό Ζαν-Σαρλ φορά για δεύτερη σερί σεζόν τη φανέλα του Ολυμπιακού και αποτελεί ένα από πιο χρήσιμα εργαλεία του Γιώργου Μπαρτζώκα. Η ερυθρόλευκη ΚΑΕ θέλησε και τα κατάφερε, να τον γυρίσει στα παιδικά του χρόνια και συγκεκριμένα στην ηλικία των 10 ετών, με τον Γάλλο να απαντά σε ερώτηση για τον αν γνώριζε τον Ολυμπιακό, πως δεν ήξερε καν τι είναι.

Διαβάστε το όμορφο αφιέρωμα των Πειραιωτών στον Ζαν-Σαρλ:

Γυρίζουμε το χρόνο πίσω, τότε που οι παίκτες του Θρύλου ήταν 10 ετών. Τι έκαναν; Πως ζούσαν; Τι θυμούνται από την παιδική τους ηλικία;

Έμενα μαζί με…

«Με τους γονείς μου στην Γαλλική Γουιάνα, στην Νότια Αμερική».

Τα κατοικίδια που είχαμε τότε…

«Ήταν τέσσερα σκυλιά, όμως, δεν ήταν μέσα στο σπίτι. Ήταν κυνηγόσκυλα. Είχαμε πολλά σκυλιά».

Πήγα σχολείο…

«Στο Zephyr σε ένα μικρό σχολείο, το Mirza».

Ο καλύτερος μου φίλος λεγόταν…

«Fabrice Celestin και εξακολουθεί να είναι ο καλύτερός μου φίλος».

Ο κόσμος με φώναζε…

«Πιο συγκεκριμένα η οικογένειά μου με φώναζε ViVi από το Olivio»

Η μπασκετική ομάδα στην οποία έπαιζα ήταν…

«Η Cygne που σημαίνει κύκνος. Ήταν η ομάδα που έπαιζε και ο πατέρας μου και η μαμά μου ήταν προπονήτρια εκεί, οπότε ήταν κάτι σαν… οικογενειακή υπόθεση».

Η ομάδα που υποστήριζα ήταν…

«Φυσικά η Cygne, γιατί παρακολουθούσα όλα τα παιχνίδια του μπαμπά μου».

Ο αγαπημένος μου παίκτης ήταν…

«Ο μπαμπάς μου!».

Το αγαπημένο μου πρόγραμμα στην τηλεόραση ήταν το…

«To Olive et Tom»

Για πρωινό έτρωγα…

«Ζεστή σοκολάτα και ψωμί».

Πήγαινα διακοπές…

«Δεν πήγαινα! Από εκεί που είμαι είναι μέρος διακοπών, οπότε δεν φεύγαμε».

Στο πορτοφόλι μου είχα…

«Ψεύτικη ταυτότητα, ψεύτικο δίπλωμα, ψεύτικη πιστωτική κάρτα… Δεν είχα μέσα λεφτά και τα είχα όλα αυτά σα παιχνίδι, για να νιώθω μεγάλος!».

Πήγαινα στο κρεβάτι…

«Ω Θεέ μου! Πήγαινα στις 19:30. Το θυμάμαι τόσο καλά, γιατί ήταν αμέσως μετά τις ειδήσεις στην τηλεόραση. Μετά τα νέα δεν μου επιτρεπόταν να δω τίποτε άλλο».

Αυτό που λάτρευα να κάνω ήταν…

«Να παίζω με τους φίλους μου. Εξαιτίας των φίλων μου άρχισα να παίζω μπάσκετ».

Το πιο «κουτό» πράγμα που είχα κάνει ήταν…

«Μια μέρα που έπαιζα και έκανα τον Spider Μan, ανέβηκα σε ένα δέντρο και είχα μια πολύ άσχημη πτώση από ψηλά. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να πάω στο νοσοκομείο. Στάθηκα πολύ τυχερός».

Ο άνθρωπος που «αντέγραφα» ήταν ο…

«Μπαμπάς μου. Έκανε τόσα πολλά για εμένα. Ίσως τον φοβόμουν λιγάκι, αλλά ήθελα να του μοιάσω».

Το αγαπημένο μου μέρος στη γη ήταν…

«Το σπίτι της γιαγιάς και του παππού μου. Ήταν το καλύτερό μου! Έμεναν λίγο πιο μακριά από εμάς, αλλά είχαν μεγάλο σπίτι, κλιματιστικό, καλωδιακή τηλεόραση και επιπλέον ήμουν το πρώτο τους εγγόνι, οπότε και το πιο… καλομαθημένο».

Η χειρότερη μου συνήθεια ήταν…

«Το ότι συνέχεια κυκλοφορούσα ξυπόλητος και αυτό ήταν κάτι που δεν άρεσε καθόλου στους γονείς μου».

Tο αγαπημένο μου παιχνίδι ήταν…

«Το κρυφτό».

Περίμενα ότι το βραδινό ήταν…

«Πίτσα! Γιατί τότε τρώγαμε πίτσα μόνο σε γενέθλια ή γενικά κάποια γιορτή».

Άλλα σπορ που μου άρεσαν ήταν…

«Το ποδόσφαιρο. Έπαιζα συνεχώς με τους φίλους μου κάθε μέρα στους δρόμους της γειτονιάς μας».

Εκτός των σπορ, αγαπούσα να…

«Πιάνω με τους φίλους μου πουλιά. Δεν τα σκοτώναμε φυσικά. Ήταν κάποια συγκεκριμένα είδη πουλιών, που ήταν δύσκολο να τα πιάσεις, αλλά όταν τα καταφέρναμε τα εκπαιδεύαμε».

Αν είχα 100 ευρώ θα τα σπαταλούσα…

«Για ένα Game Boy».

Ο Ολυμπιακός σήμαινε για εμένα…

«Συγνώμη, αλλά δεν ήξερα καν τι είναι!».