Γιώργος Μπαρτζώκας – Η αλήθεια, για όποιον θέλει να τη δει…

Δεν είναι ποτέ εύκολο να χάνεις στην έδρα σου από τον μεγάλο σου αντίπαλο. Σε καμία χώρα, σε κανένα άθλημα. Το αποτέλεσμα του ΣΕΦ και κυρίως ο τρόπος που προέκυψε άφησε πικρή γεύση και απογοήτευση στις τάξεις του Ολυμπιακού και των φιλάθλων του, οι οποίοι είχαν πειστεί -βασει της εικόνας των δύο ομάδων- ότι το βράδυ της Δευτέρας θα εξελισσόταν διαφορετικά. Και παρότι στα ντέρμπι το στοιχείο του απρόβλεπτου είναι πάντα αυξημένο κι ενώ ο Παναθηναϊκός βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο ψαχνοντας απεγνωσμένα μια δόση οξυγόνου, ελάχιστοι του έδιναν ρεαλιστικές πιθανότητες.

Τελικά οι πράσινοι κατάφεραν να φτάσουν σε μια νίκη, την οποία πανηγύρισαν έξαλλα. Και είχαν κάθε λόγο να το κάνουν, αφού μέσα σε ένα κλίμα απογοήτευσης -στα όρια του χλευασμού από τον ίδιο τους το κοινό- ανάσαναν βαθιά, τόνωσαν το γόητρο τους και απέκτησαν προβάδισμα για την κατάληψη της πρώτης θέσης στην κανονική διάρκεια του ελληνικού πρωταθλήματος. Η ατμόσφαιρα άλλαξε άρδην, η απαξίωση μετατράπηκε σε διθυράμβους και μια νέα, ηλιόλουστη μέρα χάραξε στον οργανισμό. Ομως, το θέμα μας δεν είναι ο Παναθηναϊκός, που στην τελική έχει δικαίωμα να διαχειρίζεται τα αποτελέσματά του όπως νομίζει.

Από τη στιγμή που ολοκληρώθηκε το ντέρμπι παρατηρείται μια σχεδόν ενορχηστρωμένη απόπειρα να καταστεί σαφές ότι ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει δήθεν πρόβλημα ηττοπάθειας απέναντι στον Παναθηναϊκό. Στην αρνητική του παράδοση μάλιστα συνυπολογίζονται ακόμα και τα παιχνίδια του στον πάγκο της Ολύμπιας Λάρισας, λες κι αν η θεσσαλική ομάδα είχε τότε προπονητή τον …Πόποβιτς θα κέρδιζε τον Παναθηναϊκό του Ομπράντοβιτς. Η σούμα είναι φυσικά βολική γι’ αυτό που πρέπει να αποδειχτεί, αλλά αν δούμε τα πράγματα λίγο πιο αντικειμενικά, τότε μάλλον η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

Για παράδειγμα το 3-0 στους τελικούς του 13′ φαίνεται και είναι όντως βαρύ, με την παράμετρο ότι ο Ελληνας τεχνικός είχε προηγουμένως οδηγήσει τον Ολυμπιακό στην κορυφή της Ευρώπης με καταπληκτικό μπάσκετ, ενώ πράσινοι βρίσκονταν στο ΟΑΚΑ και προετοιμάζονταν για το πρωτάθλημα. Το «αδειασμα» μιας ομάδας με τα από ένα τόσο μεγάλο γεγονός δεν συνιστά… ηττοπάθεια του προπονητή της έναντι ενός αντιπάλου. Είναι κάτι που συμβαίνει συχνά, με τελευταίο τρανταχτο παράδειγμα την Αρμάνι Μιλάνο, η οποία μετά την συμμετοχή της στο Final Four της Euroleague την περσινή σεζόν, έχασε το πρωτάθλημα από την Βίρτους με 4-0!

Η αλήθεια, για όποιον θέλει να τη δει, είναι ότι Μπαρτζώκας δεν έχει κανένα πρόβλημα με τον Παναθηναϊκό και το έχει αποδείξει πολλάκις και με διαφορετικές ομάδες στο κορυφαίο ευρωπαϊκό επίπεδο. Το ρεκόρ στην Euroleague απέναντι στους πράσινους, μάλιστα, είναι 10-6 υπέρ του. Με το Μαρούσι έχει 1-1 (η νίκη του μάλιστα στο ΟΑΚΑ είχε στερήσει από τον Ζοτς και τους παίκτες του την πρόκριση στα προημιτελικά), με τον Ολυμπιακό 3-2, με την Λοκομοτίβ Κούμπαν 3-1, με την Μπαρτσελόνα 1-1 και με την Χίμκι 2-1. Ολα αυτά δεν έχουν φυσικά και τόση σημασία, καθώς οι συνθήκες κάθε αγώνα είναι ξεχωριστές. Αποδεικνύουν, πάντως, ότι όλη αυτή η παραφιλολογία δεν έχει ουσιαστικό αντίκρισμα. Πού αποσκοπεί, λοιπόν;

Κατά τα άλλα και για να σοβαρευτούμε, ο Ελληνας τεχνικός δεν έχει ν’ αποδείξει τίποτα ως προς την αξία του. Εχει μιλήσει επανειλημμένα με το έργο του στο παρελθόν, το κάνει και στο παρόν έχοντας δημιουργήσει μια ικανότατη κι ελκυστική ομάδα, με σοβαρή προοπτική. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Ολυμπιακός που ανέλαβε βρισκόταν σε βαθιά αγωνιστική κρίση και στο κλείσιμο ενός μεγάλου κύκλου ως εκ τούτου η αποστολή του και σημαντικές δυσκολίες έχει και χρόνο απαιτεί. Ηδη οι ερυθρόλευκοι δείχνουν να έχουν επιστρέψει στο σωστό δρόμο, πατάνε γερά στα πόδια τους και παρουσιάζονται ιδιαίτερα ανταγωνιστικοί στο κορυφαίο επίπεδο. Βρισκόμαστε μόλις στο 1/3 της σεζόν, βρίσκονται μέσα και στους τρεις στόχους τους και το δείγμα τους είναι θετικότατο.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Ο Μπαρτζώκας τέλειος προπονητής δεν είναι (όπως κανείς άλλωστε) και προφανώς η ευθύνη της ήττας από τον Παναθηναϊκό, αλλά και κάθε ήττας, βαραίνει την δική του πλάτη. Παρ’ όλα αυτά είναι άλλο πράγμα να τον κρίνεις για τις αλλαγές που έκανε ή δεν έκανε σε ένα ματς κι άλλο να τον βγάζεις ηττοπαθή, επιχειρώντας προφανώς να σπείρεις ζιζάνια. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που βρίσκεται μόνιμα στην Euroleague και χαίρει τον σεβασμό των συναδέλφων του, αλλά και ολόκληρης της μπασκετικής κοινότητας. Στη χώρα του βέβαια δεν εισπράττει την αναγνώριση και τόσο απλόχερα, αλλά να ‘ταν ο μόνος…