Μπορεί να μην μείνει στην ιστορία ως ένας καλός προπονητής, όμως ο Ηλίας θα ξεχωρίσει για τις ατάκες του. Αλήθεια, τις πιστεύει;
Ντρέπεται κι η ντροπή με αυτά που δηλώνει κατά καιρούς ο Ηλίας Παπαθεοδώρου. Γιατί, είπαμε καθένας έχει δικαίωμα να λέει ό,τι θέλει, αλλά «κάθε παίκτης στο ρόστερ, μικρός ή μεγάλος, υπολογίζεται από εμάς» και «… είναι στο χέρι του Δημήτρη να συνεχίσει την προσπάθειά του, να δείξει συνέπεια και να είναι χρήσιμος για μας», κάπου παραπάει η πλάκα.
Όπου Δημήτρης είναι ο Μωραΐτης, ένας παίκτης (όχι ο μοναδικός) στο ταλέντο του οποίου επένδυσε χρήματα ο Μάκης Αγγελόπουλος. Η ΑΕΚ έχει παράδοση στο να αναδεικνύει ταλέντα, από τα χρόνια που έκαναν τα πρώτα τους βήματα παίκτες όπως ο Νίκος Ζήσης, ο Μιχάλης Κακιούζης, ο Νίκος Χατζής και πάει λέγοντας. Αυτή την πρακτική επιχείρησε να ακολουθήσει κι ο κ. Αγγελόπουλος, με «παιδομάζωμα διαρκείας» και παίκτες, που έχουν τις προοπτικές.
Για να αναδειχθεί ένας παίκτης, ειδικά αν μιλάμε για νεαρούς, για τους οποίους χρειάζεται υπομονή κι επιμονή, πρέπει να υπάρχει κι ο κατάλληλος προπονητής. Για να μην το γενικεύσουμε, ο κόουτς της ΑΕΚ προτίμησε να γεμίσει την περιφέρεια της «Ένωσης» με παίκτες μεγάλης ηλικίας (κι αξίας), όπως ο Ράις, ο Λάνγκφορντ, ο Ζήσης. Αλήθεια, πού και πώς να χωρέσει ο νεαρός Μωραΐτης;
Μέχρι τώρα μετρά τέσσερις συμμετοχές στην Basket League, τις εξής τρεις, καθώς κόντρα στο Λαύριο έπαιξε μόλις για 27’’, άρα δεν υπολογίζεται. Στα δύο προ-Λαυρίου ματς, έπαιξε 5.49’’ με το Μεσολόγγι και 5.23’’ με τον Άρη. Κάτι σαν τα τρίλεπτα του αγρότη, δηλαδή. Πρώτη φορά, που ο προπονητής του τον εμπιστεύτηκε και του έδωσε 11.13’’ συμμετοχής, είχε 5 πόντους (νωρίτερα δεν είχε σκοράρει), πήρε 1 ριμπάουντ, έδωσε 1 ασίστ, κατέγραψε (για πρώτη φορά) θετικό αριθμό στο σύστημα αξιολόγησης.
Από τότε που ο αείμνηστος Τζέιμς Νέισμιθ ώθησε τους παίκτες του να προσπαθούν να βάλουν την μπάλα σ’ ένα καλάθι φρούτων, μέχρι σήμερα, κανείς δεν έχει διακριθεί από τον πάγκο. Αναγκαία και ικανή συνθήκη για να δείξει κάτι (αν έχει κάτι να δείξει) είναι να παίζει. Δεν κάνω λόγο καν για εμπιστοσύνη, για να μην βάλεις στρατιά περιφερειακών μπροστά του (αναφέρομαι στον αρχικό σχεδιασμό), για βελτίωση της ψυχολογίας του αθλητή κι άλλα πολλά.
Αποδέχομαι εξ ορισμού τις επιλογές του κάθε κόουτς, αλλά δεν μπορώ να δεχθώ ότι ένας άνθρωπος, που μέχρι τώρα έδειξε ότι δεν πιστεύει στο ταλέντο του Μωραΐτη, να έρχεται μετά την πρώτη καλή του εμφάνιση και να μας λέει ότι βγαίνει βάσει προγράμματος. Θυμίζει κάτι από ταινίες φαντασίας, όπου οι πρωταγωνιστές διατηρούνται στην… κατάψυξη. Ας ελπίσουμε ότι ο νεαρός διεθνής δεν θα επανεμφανιστεί καμιά 75αρια χρόνια μετά…