Ο Κιθ Λάνγκφορντ μίλησε στην επίσημη ιστοσελίδα του Basketball Champions League για τη σχέση του με το μπάσκετ.
Ο Κιθ Λάνγκφορντ παραχώρησε συνέντευξη στην επίσημη ιστοσελίδα του Basketball Champions League.
Μεταξύ άλλων μίλησε για την πρώτη του επαφή με το μπάσκετ αλλά και για το πότε κατάλαβε τις ικανότητές του ως παίκτης.
Αναλυτικά τα όσα δήλωσε:
Για την πρώτη του… επαφή με την πορτοκαλί θεά: «Τη πρώτη φορά που κράτησα μπάλα μπάσκετ ήταν 7-8 χρονών. Έψαχνα τη ντουλάπα του πατέρα μου. Έπαιζε μπάσκετ στο κολέγιο, οπότε εγώ και ο αδελφός μου φορούσαμε φανέλες του και παίζαμε έξω από το σπίτι».
Για την πρώτη φορά που έπαιξε μπάσκετ: «Έπαιξα πρώτη φορά όταν ήμουν 11. Ήμουν στη δεύτερη ομάδα της τάξης και επειδή πολλοί φίλοι μου δοκίμαζαν σε tryouts, το έκανα και εγώ. Και σταδιακά ξεκίνησα να ερωτεύομαι το άθλημα».
Για το πρώτο νικητήριο σουτ που έβαλε σε παιχνίδι στο NCAA: «Το πρώτο σουτ νίκης ήρθε στη πρώτη χρονιά μου στο κολέγιο. Παίζαμε στην έδρα της Νεμπράσκα. Βγήκα από το σκριν με λίγα δευτερόλεπτα να απομένουν και έβαλα από τη κορυφή ένα μεγάλο τρίποντο. Τότε, δεν σούταρα τόσο καλά, αλλά κάτι μέσα μου έλεγε να το επιχειρήσω και το έκανα. Το γήπεδο πάγωσε, αλλά θυμάμαι τους πανηγυρισμούς των συμπαικτών μου στο γήπεδο και μετά στα αποδυτήρια».
Για το πότε κατάλαβε ότι ήταν ένας σπουδαίος παίκτης: «Ήμουν ακόμα στο σχολείο, όταν ένιωσα για πρώτη φορά ότι δεν μπορεί κανείς να με μαρκάρει. Σκόραρα σε ένα ματς 37 πόντους. Αντίπαλος ήταν ένα άλλο παιδί από τη περιοχή, που είχε την φήμη του καλού παίκτη. Θυμάμαι να κάνω πράγματα που δεν ήξερα ότι μπορώ να κάνω και τότε κατάλαβα ότι ίσως μπορώ να κάνω κάτι σοβαρό στο μπάσκετ».
Για τον πρώτο προπονητή του που του έβαλε τις φωνές: «Ο πρώτος προπονητής που μου φώναξε ήταν στο κολέγιο. Όταν είδε ότι μπορώ να παίξω σε αυτό το επίπεδο και να γίνω ενδεχομένως και επαγγελματίας, με έσπρωξε προς αυτή τη κατεύθυνση. Υπήρχαν πολλές έντονες στιγμές μεταξύ μας, γιατί τότε δεν είχα καταλάβει τί προσπαθούσε να κάνει. Βλέποντας το παρελθόν, ελπίζω να ήμουν λίγο πιο ήρεμος, αλλά του είμαι ευγνώμων γιατί με έφτασε στο επίπεδο των δυνατοτήτων μου».