Όταν η φτώχια γίνεται ευκαιρία για τους… πιτσιρικάδες

Αν εξαιρέσει κανείς την ΑΕΚ, που μοιάζει να έβαλε στοίχημα να είναι ο μέσος όρος ηλικίας των παικτών μικρότερος από τον μέσο όρο ηλικίας των προπονητών (επιλογές είναι αυτές), οι περισσότερες ομάδες της Α1 έχουν στρέψει το βλέμμα τους στους νεαρούς Έλληνες, τα θεωρούμενα «ταλέντα», που κανονικά έπρεπε -βάσει ηλικίας- να είναι ήδη έτοιμοι παίκτες, αλλά θα το συζητήσουμε παρακάτω. Η φτώχια έδωσε ευκαιρία, αν και στην ουσία ανέδειξε τη φτώχια στην αντίληψη της θέσης και του ρόλου καθενός.

Ξεκίνησα με την ΑΕΚ κι οφείλω να σημειώσω ότι είναι αντιληπτό το γιατί επιλέχθηκε η λογική της… μιας ζαριάς. Ευρωπαϊκός τίτλος είναι αυτός, ανεξαρτήτως συνθηκών και καταστάσεων, το τεφτέρι γράφει και δεν ξεγράφει. Αν πάρει το Τσάμπιονς Λιγκ θα μπορεί το τεχνικό τιμ κι όσοι έκαναν τις επιλογές να μας κουνάει το δάχτυλο, αν όχι… τρεχάτε ποδαράκια μου. Υπάρχει, όμως, λογική εξήγηση…

Αυτό που δεν εξηγείται λογικά είναι γιατί εδώ και χρόνια ομάδες που με το ζόρι κρατιούνται στην κατηγορία, που αν μπει… φιλότιμος κλέφτης κι ανοίξει το χρηματοκιβώτιο θα αφήσει 20 ευρώ για τη… ζημιά στην πόρτα, με ένα σημείωμα που να ζητά συγνώμη, τόσα χρόνια καμώνονται τους προύχοντες. Και στην τελική η ΑΕΚ (και δεν θα την αναφέρω ξανά) έχει κι έναν πρόεδρο, μια διοίκηση, που μπορεί να βάλει το χέρι στην τσέπη και να βγάλει κάτι. Εσείς ωρέ λεβεντόπαιδα, τι έχετε;

Αντί εξ αρχής να αντιληφθούν πως ακόμα κι αν σε έναν αγώνα επικρατήσουν μιας μεγαλύτερης ομάδας, καθένας έχει μια θέση στο μπασκετικό στερέωμα, προσπαθούσαν με συνέπεια να τρυπήσουν το ταβάνι και πετύχαιναν σταθερά να πέφτει το ταβάνι και να τους πλακώνει. Αντί να εκπονήσουν αναπτυξιακό πρόγραμμα αξιοποίησης ταλέντων, αντί να γίνουν… κυψέλες και να μαζέψουν ταλαντούχους παίκτες μικρής ηλικίας, έφερναν καραβιές αγνώστου προελεύσεως παικτών, οι οποίοι έκαναν πλουσιότερους τους μάνατζερ (ενδεχομένως όχι μόνον αυτούς), μεγαλώνοντας ταυτόχρονα το άνοιγμα και την τρύπα στον προϋπολογισμό.

Τώρα που δεν υπάρχει ευρώ, αποφάσισαν πως μπορεί να αντέξει η αφεντιά τους να έχουν 20χρονους και 18χρονους στο ρόστερ και δεν θα χρειαστεί να κρύβονται βγαίνοντας από το γήπεδο (άσε που με τη μάσκα δυσκολευόμαστε να αναγνωρίσουμε ποιος είναι ποιος). Η φτώχια έφερε το αποτέλεσμα που έπρεπε να έχει προκύψει πολύ νωρίτερα.

Η ανάγκη έγινε μητέρα εφεύρεσης, επιβεβαιώνοντας ρητά και αξιώματα χρόνων. Βλέπετε, ακόμα και τώρα, στην εποχή της απόλυτης τεχνολογικής επανάστασης και της συνύπαρξης ανθρώπου και μηχανών με τεχνητή νοημοσύνη, το αγώι συνεχίζει να ξυπνά τον αγωγιάτη. Ας είναι. Κέρδος θα έχει το ελληνικό μπάσκετ, αφήστε που θα μάθουμε και νέους παίκτες.

MUST READ

Τα διλήμματα του Αλμέιδα ενόψει Ολυμπιακού και η διαχείριση του Πινέδα

Αντί επιλόγου: Οι… ζευγάδες φεύγουν, αλλά κάτι αφήνουν. Καληνύχτα (Χρίστο) σε όλους, εκτός από τα καθάρματα.