Ζήσης : «Στο παρελθόν έφτασα κοντά σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, τυχερός που επέστρεψα»

Ο Νίκος Ζήσης έδωσε μία μεγάλη συνέντευξη στην επίσημη ιστοσελίδα της ΑΕΚ, η οποία χωρίστηκε σε δύο μέρη. Μετά την δημοσίευση του πρώτου μέρους, σήμερα (03/09) αναρτήθηκε και το δεύτερο, στο οποίο αναφέρει ότι νιώθει τυχερός που γύρισε στην ΑΕΚ ενώ αποκάλυψε ότι έφτασε κοντά σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό.

Αναλυτικά όσα είπε:

-Θυμάσαι πώς έκλεισες στην ΑΕΚ όταν ήσουν στη ΧΑΝΘ;

«Ήμουν ψαρωμένος τότε… Λογικό… Δεν θα ξεχάσω πόσες φορές είχε έλθει ο κύριος Γρανίτσας στη Θεσσαλονίκη για να γίνει η μεταγραφή. Δεν ήταν εύκολη. Ήταν επεισοδιακή. Ήταν δύσκολες κυρίως οι επαφές με τη ΧΑΝΘ. Εμείς ως οικογένεια όταν μία μεγάλη ομάδα, όπως η ΑΕΚ, δείχνει έμπρακτα το πόσο σε θέλει, δεν είχαμε θέμα. Πήγαινα Δευτέρα Λυκείου. Τελικά, η ΑΕΚ κατάφερε να με πάρει και έγινε ωραία. Εγώ έμεινα ένα χρόνο στη ΧΑΝΘ ως δανεικός».

-Και είχες παίξεις και μία χρονιά Εφηβικό στην ΑΕΚ.

«Ναι. Και βγήκαμε δεύτεροι, στο Πανελλήνιο του 2001 της Καστοριάς. Ήταν Φάιναλ Σιξ (F6) τότε. Και μάλιστα στο πούλμαν, με είχε χτυπήσει το ερκοντίσιον, και είχα αρρωστήσει, και τις δύο πρώτες ημέρες έπαιξα με σαράντα πυρετό. Δεν υπήρχε… κορωνοϊός τότε, αλλά… Παίζαμε στο «Γιώργος Μόσχος» τη χρονιά εκείνη. Έφευγα από την προπόνηση της πρώτης ομάδας και πήγαινα Εφηβικό. Πολλές φορές με πήγαινε ο Γιάννης Μεριχωβίτης, ο γυμναστής, με τη μηχανή του».

-Πού έμενες τότε;

«Έμενα στην Πεύκη. Αλλά πήγαινα κατευθείαν από το ΟΑΚΑ στη Νέα Φιλαδέλφεια ή σε οποιοδήποτε γήπεδο της Αττικής για να παίξω. Πολλές φορές έχανα το πρώτο δεκάλεπτο. Προπονητής μας ήταν ο Φάνης Αποστολάκης».

-Ο αείμνηστος Κόουτς, Νίκος Δημητρίου πήρε τελικά το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, με την ΑΕΚ, δύο χρόνια μετά. Δεν τον πρόλαβες…

«Δεν τον πρόλαβα στο Εφηβικό της ΑΕΚ. Τον είχα όμως στη ΧΑΝΘ την προηγούμενη χρονιά. Και στο Ανδρικό της ΧΑΝΘ».

-Θυμόμαστε έντονα τη φυγή σου από την ΑΕΚ. Όταν και είχαμε γράψει στην «Απογευματινή» της εποχής, ένα καυστικό ρεπορτάζ για τη διοίκηση με τίτλο «Κοψοχρονιά ο Ζήσης στην Μπενετόν», με την έννοια ότι σε έδωσε για λίγα… χρήματα. Τα θυμάσαι αυτά;

«Θυμάμαι αρκετά πράγματα. Δύο ομάδες πλησίασαν τον μάνατζέρ μου. Η Μπενετόν Τρεβίζο και η Ντιναμό Μόσχας του Ντούντα (Ντούσαν Ίβκοβιτς), του Λάζαρου Παπαδόπουλου και του Αντώνη Φώτση. Αυτές οι δύο προτάσεις είχαν έλθει και στη Διοίκηση της ΑΕΚ. Εγώ είχα ακόμη δύο χρόνια συμβόλαιο. Πίστευα, ότι θα παίξω τουλάχιστον ένα χρόνο ακόμη. Είχαμε κάνει κι εγώ και η ομάδα μία μεγάλη χρονιά, όπως θυμάσαι. Εγώ δεν είπα φεύγω εξωτερικό. Γεια σας. Τέλος. Δεν μπορώ την Ελλάδα. Το λέω πολλές φορές και με τη σύζυγό μου, και με τους οικογενειακούς μου φίλους, εγώ ήμουν ο κλασικός ο Ελληνάρας. Δεν πίστευα, ότι θα φύγω στο εξωτερικό. Πίστευα, ότι το «comfort zone» είναι στην Ελλάδα και όλα αυτά».

-Ήταν η εποχή, που είχε αρχίσει η «αποψίλωση» της ΑΕΚ.

«Ναι… Και ούτε πήρα τρελά χρήματα από τη Μπενετόν. Εγώ δεν θα ξεχάσω το πρώτο τρίμηνο στην Ιταλία. Είχα πάθει σοκ. Καθόμουν σπίτι μου και σχεδόν… έκλαιγα. Μού έλειπαν οι φίλοι μου, η οικογένειά μου.  Δεν είναι, ότι είχα μπουχτίσει στην Ελλάδα. Ότι δεν θέλω να βλέπω κανέναν. Ο κύριος Δημήτρης Φιλίππου (σ.σ. τότε γενικός διευθυντής) μού είχε πει «δυστυχώς, δεν μπορώ να σε κρατήσω». Η ζωή τα έφερε έτσι λοιπόν. Με τα χρόνια συνήθισα στο εξωτερικό. Προσαρμόστηκα. Και μου άρεσε. Και μου έκανε καλό επαγγελματικά».

-Ποια χώρα απ’ όσες αγωνίστηκες σού άρεσε περισσότερο; Σε ποια θα έμενες;

«Στην Ιταλία θα έμενα. Στη Βόρεια Ιταλία…»

-Ήταν της μοίρας σου γραφτό να μην πας ποτέ σε ΠΑΟ ή ΟΣΦΠ και να επιστρέψεις στην ΑΕΚ, δίχως… τραύματα.

«Δεν χρειάζεται να κρύψω κάτι. Θέλω πάντα να είμαι ειλικρινής με τον κόσμο της ΑΕΚ. Ήρθα παιδί στην ΑΕΚ και ανδρώθηκα στην ΑΕΚ. Ο επαγγελματισμός είναι σκληρός. Δεν μπορείς να λες θα γυρίσω μόνο γι’ αυτή την ομάδα. Αυτά είναι λόγια, που για έναν επαγγελματία δεν ισχύουν. Αυτά τα δεκαπέντε χρόνια, έφτασα αρκετές φορές κοντά στις ομάδες, που είπες. Ξέχωρα από το γεγονός, ότι είμαι Έλληνας και ήταν σημαντικό να επιστρέψω, ήταν κάποτε ομάδες «καραντί» για Φάιναλ Φορ. Επιδίωξή μου ήταν πάντα να είμαι σε ομάδες, που είχαν στόχο τα ευρωπαϊκά Φάιναλ Φορ ».

-Ήταν και η εποχή, που η ΑΕΚ περνούσε δύσκολα χρόνια.

«Ακριβώς έτσι».

-Από την ΑΕΚ σού έγινε η πρόταση επί Διοίκησης Αγγελόπουλου όμως.

«Μου έγινε η πρόταση το 2015 από τον κύριο Αγγελόπουλο, όταν πια η ΑΕΚ επέστρεψε, αλλά δεν ήξερα καλά τον άνθρωπο τότε. Για να λέω τα πράγματα όπως είναι, πάντως, τα τελευταία χρόνια, είχα στο μυαλό μου πως αν τελικά γυρίσω στην Ελλάδα, θα γυρίσω μόνο για την ΑΕΚ, ειδικά βλέποντας να αποκτά ξανά τη δυναμική, που της αρμόζει. Βέβαια, πριν έρθω, είχα δεύτερες σκέψεις. Το ξέρουν οι άνθρωποι της ΑΕΚ. Γι’ αυτό είναι φοβερό το πώς γύρισα τον Ιανουάριο. Γιατί δίσταζα. Έλεγα να γυρίσω μετά από δεκαπέντε χρόνια; Είναι σωστό; Είχα εντελώς ξεσυνηθίσει. Όταν το σκέφτομαι τώρα, λέω «Νίκο, είσαι πολύ τυχερός». Τυχερός, που γύρισα…»

-Είχες φοβηθεί μη τυχόν και κλονιστεί η υστεροφημία σου; Μήπως δεν τα καταφέρεις;

«Κι αυτό το σκέφτεσαι. Όταν είσαι τόσα χρόνια στο εξωτερικό, ήξερα ότι έπαιρνα ένα ρίσκο με την επιστροφή μου. Ήξερα, ότι αν στον Τελικό Κυπέλλου «δεν βλεπόμουν» και χάναμε το Κύπελλο δεκαπέντε πόντους, ίσως να έλεγαν «μας δουλεύεις;». Κάποιες φορές είναι καλύτερο να σε θυμούνται όπως ήσουν. Αλλά το Ιανουάριο, θυμάσαι που είχαμε μιλήσει. Ήμουν στη Βαρκελώνη, στο σπίτι, είχα τέτοια θέληση. Για μένα ήταν «φως φανάρι» ότι έπρεπε να το κάνω. Και ήμουν σίγουρος, ότι θα πετύχω και εγώ και η ομάδα. Ήξερα τον προπονητή. Για μένα είναι σημαντικός ο προπονητής. Αν είναι να πάρεις έναν Ζήση σε προχωρημένη ηλικία, είναι πιο σημαντικό να ξέρει ο προπονητής να χρησιμοποιεί αυτόν τον παίκτη. Να ξέρει να πάρει τα καλά του. Φυσικά είχα την επιθυμία, και ακόμη την έχω, να συνεχίσω να προσφέρω στην ομάδα. Ειδικά με τους στόχους, που έχουμε. Και παρά τους πέντε μήνες απραξίας. Απραξίας από αγώνες, γιατί ξέρεις, ότι ατομικά έχουμε δουλέψει πολύ. Βέβαια, μέχρι να δουλέψουμε καλά ομαδικά, όλοι θα υποφέρουμε».

-Είναι η ερχόμενη, η τελευταία περίοδος της καριέρας σου;

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

«Ξέρω, ότι μπορεί να είναι και η τελευταία μου περίοδος. Με βάση, όμως τη δυναμική που έχει η ομάδα είναι δώρο για μένα αυτό, που συμβαίνει. Να παίζεις μπάσκετ για να παίζεις, είναι πιο δύσκολο. Όταν υπάρχουν στόχοι, όμως υπάρχει κίνητρο. Να σηκωθείς από το κρεβάτι, να προπονηθείς, να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό. Και υπό αντίξοες συνθήκες. Λόγω της πανδημίας».