Ο Μπράντον Ρας έχει καρδιά «λιονταριού»

Η συμμετοχή σε έναν απλό αγώνα ΝΒΑ της κανονικής περιόδου είναι για τον παίκτη «ταξίδι» ολόκληρο. Είναι κόποι χρόνων, ασταμάτητη δουλειά και ζωή που δεν είναι ίδια με την καθημερινότητα της πλειονότητας των ανθρώπων.

Ωστόσο, η επιστροφή έπειτα από τραυματισμούς και προβλήματα που μπορούν να σε αναγκάσουν όχι μόνο να μην παίξεις πάλι μπάσκετ, αλλά να μην είσαι σε θέση να δουλέψεις οπουδήποτε, σίγουρα είναι ακόμα πιο περίπλοκη.

Λίγοι παίκτες ανήκουν σε αυτή τη κατηγορία. Όμως, ένας από αυτούς είναι ο Μπράντον Ρας. Ο παίκτης που και τη νέα σεζόν θα αγωνίζεται στην Ελλάδα και τη Λάρισα. Ο 35χρονος σμολ φόργουορντ έχει μια καριέρα διαφορετική από των άλλων ΝΒΑερ. Και σίγουρα μοναδική.

Ξεκίνημα με θέαμα, αλλά και μία ρήξη χιαστών

Από τα πρώτα βήματα που έκανε στον χώρο του μπάσκετ ο Μπράντον Ρας φαινόταν πως θα είναι ένας παίκτης που θα τον θυμούνται.

Το ταλέντο του έφτανε και… επαρκούσε για τα «σαλόνια» του ΝΒΑ και ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα πάει εκεί. Γεννημένος στο Κάνσας έγινε draft στα 23 του και το 2008. Θα ήθελε πολύ να είχε γίνει ένα χρόνο νωρίτερα. Αυτό είχε σχεδιάσει εξάλλου. Αλλά εκτός από τις εξαιρετικές εμφανίσεις που πραγματοποιούσε στο Πανεπιστήμιο στάθηκε άτυχος.

Σε μία μέρα χωρίς αγωνιστικές υποχρεώσεις προτίμησε να παίξει το αγαπημένο του άθλημα με την στρογγυλή θεά παρέα με φίλους του.

Η μοιραία στιγμή ήρθε τον Μάιο του 2007, παθαίνοντας ρήξη χιαστών. Αυτό ήταν κάτι που δεν τον πτόησε. Το ξεπέρασε και συνέχισε. Είχε όνειρο να γίνει ο καλύτερος που μπορεί και δεν θα μπορούσε κάποιος τραυματισμός να τον σταματήσει. Και το απέδειξε.

Την αμέσως επόμενη σεζόν έκρινε ένα από τα σημαντικότερα παιχνίδια της χρονιάς στο NCAA. Έδειξε αμέσως ότι είναι «εδώ» και ακόμα και ο σημαντικός αυτός τραυματισμός δεν τον άφησε να… πέσει.

Κάνοντας το όνειρο του πραγματικότητα έφτασε στο ΝΒΑ. Αγωνίστηκε τα τρία πρώτα χρόνια για τους Ιντιάνα Πέισερς (2008-11), ενώ αμέσως μετά μεταπήδησε στους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς για μία διετία. Ο δεύτερος χρόνος δεν ήταν ωστόσο όπως τον περίμενε. Σίγουρα θα ήθελε να περνούσε μία διετία «γεμάτη». Να απολάμβανε κάθε δευτερόλεπτο που θα πατούσε στο παρκέ.

Παρόλο που υπέγραψε ένα αρκετά «πλούσιο» συμβόλαιο, όντας έτοιμος για το επόμενο βήμα μία φάση ήρθε να τον προσγειώσει. Απότομα. Σε μία μονομαχία με τον Ζακ Ράντολφ έρχεται η δεύτερη ρήξη χιαστών. Ο τραυματισμός αυτός θα τον κρατήσει εκτός για το υπόλοιπο της σεζόν. Θα καταγράψει μονάχα δύο συμμετοχές με την ομάδα του Σαν Φρανσίσκο την αγωνιστική περίοδο 2012-13 και περιμένει πάλι την ευκαιρία του στην κορυφαία μπασκετική διοργάνωση του πλανήτη.

Μετά το «σοκ» του κοψίματος ήρθε ένα μεγαλύτερο

Όλα τα χρόνια που βρισκόταν στο ΝΒΑ, ο Μπράντον Ρας ποτέ δεν αισθάνθηκε μόνος. Πάντοτε υπήρχε ενδιαφέρον από ομάδες. Στο τηλέφωνο του άκουγε προτάσεις και εκείνος έκανε μετά την αξιολόγηση. Μετά το πέρας της σεζόν 2016-17 (φόρεσε τη φανέλα των Μινεσότα Τίμπεργουλβς) μετακόμισε στο Μιλγουόκι για χάρη των Μπακς.

Ωστόσο ο Νοέμβρης του 2017 ήταν για εκείνον ο πιο περίεργος. Ο λόγος ήταν πως άκουσε ένα «όχι». Το «όχι» που σήμαινε πως δεν θα συνέχιζε στα «Ελάφια». Εκείνος δεν μπορούσε να το πιστέψει. Ήταν ένα σοκ για εκείνον όπως έχει δηλώσει. Δεν το περίμενε μετά από εννέα σεζόν στα παρκέ του ΝΒΑ.

Όμως δεν είχε ζήσει ακόμα τα… χειρότερα. Ένα από τα δύο του παιδιά είχε ένα απλό κρυολόγημα. Το οποίο και για εκείνο πέρασε εύκολα. Όχι όμως και για τον Μπράντον. Το «κόλλημα» δεν είχε ως συνέπεια ένα απλό πυρετό ή κάποιες μέρες στο κρεβάτι. Τον οδήγησε στο νοσοκομείο. Ένα απλό κρύωμα του παιδιού του προκάλεσε σε εκείνον ιογενή λοίμωξη και οδήγησε σε φλεγμονή στους μυς γύρω από την καρδιά του.

«Ήταν πολύ άσχημο. Έπρεπε να μείνω στο νοσοκομείο για μερικές μέρες. Άκουσα ανθρώπους που έχουν πεθάνει από αυτό! Για τρεις μήνες δεν μπορούσα να κάνω τίποτα», εξιστορείται ο Ρας.
«Ήμουν στο σπίτι. Ήμουν μέσα στο σπίτι συνέχεια, μέσα στο κρύο. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Απλά προσευχόμουν να γίνω καλύτερα» έχει αναφέρει παλαιότερα.

Το θέμα που είχε ήταν ιδιαίτερα σημαντικό. Δεν μπορούσε η καρδιά του να στείλει αίμα στο υπόλοιπο σώμα. Μπορεί να σε οδηγήσει σε πολλά, ακόμα και σε ακαριαίο θάνατο με έμφραγμα.

Ο Μπράντον Ρας όμως το πέρασε. Και συνέχισε. Μετά από περίπου έξι μήνες, ήταν καλά. Ένιωθε καλά. Ήθελε να γυρίσει πάλι στα αγωνιστικά δρώμενα. Είχε πρόταση μέχρι και την περίοδο που ήταν στο νοσοκομείο! Αναμφίβολα αυτό δείχνει πολλά για την αξία του.

Τη περίοδο ανάρρωσης έκανε αυτά που του συνιστούσαν οι γιατροί. Έτρωγε υγιεινά, πήγαινε συχνά σε παρακολούθηση στα ιατρεία. Και η ευκαιρία που έψαχνε ήρθε. Οι Πόρτλαντ Τρειλ Μπλέιζερς τον κάλεσαν για να υπογράψουν μαζί του ένα δεκαήμερο συμβόλαιο.«Έλεγα κάθε μέρα στον εαυτό μου. Ξύπνα, σε πήραν για δέκα μέρες. Δεν έχει σημασία αν θα σε υπογράψουν. Σημασία έχει ότι θα παίξεις πάλι μπάσκετ. Βάλε τα δυνατά σου», έχει υποστηρίξει ο Ρας. Δείγμα της ψυχολογίας του.

Τελικά δεν μπόρεσε να συμμετάσχει ούτε σε ένα αγώνα. Το Πόρτλαντ «έσπασε» το συμβόλαιο του. Το επόμενο διάστημα κάθισε μαζί με την οικογένεια του. «Γέμισε» τις μπαταρίες του. Ήταν κάτι που είχε ανάγκη. Ο ίδιος έλεγε συνέχεια ότι νιώθει τέλεια. Και το σώμα του ήταν σε εξαιρετική κατάσταση. Έψαχνε όμως κάτι που θα τον έφερνε πάλι στο προσκήνιο. Πάλι στην δράση, μετά από όλα αυτά που πέρασε.

Κάποια στιγμή είχε μία… περίεργη πρόταση, την οποία και δέχτηκε. Ήταν από τον Άντρε Όουενς. Εκείνος που τον είχε επιλέξει στο draft στην θέση νο18. Η προσφορά ήταν να παίξει σε τουρνουά 3Χ3. Εκεί θα συναντούσε και άλλους έμπειρους ΝΒΑερς. Ο σκοπός του 3Χ3 ήταν να βοηθήσει όποιον ήθελε να επιστρέψει στο ΝΒΑ. Και τον Ρας τον ήθελαν αρκετά εκεί. Επειδή είχε τον απαραίτητο μπασκετικό εγωισμό.

Μετά από μία ήττα δεν μπορούσε να ηρεμήσει. Ήταν αναστατωμένος και προσπάθησε να γίνει ακόμα καλύτερος παίκτης. Και ήξερε να το κάνει καθώς έχει μέσα του την «στόφα» του πρωταθλητή.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Μπορεί πλέον στα 35 του να μην παίζει στο ΝΒΑ. Μπορεί να αγωνίζεται στην Ελλάδα. Αλλά είναι πρωταθλητής. Εκτός από το δαχτυλίδι του 2015 που κατέκτησε στη δεύτερη περίοδο που ήταν στο Γκόλντεν Στέιτ, είναι πρωταθλητής και στη ζωή. Όλα τα εμπόδια που του παρουσιάστηκαν τα ξεπέρασε και πλέον μπορεί να απολαμβάνει το μπάσκετ χωρίς δισταγμό…