Μία πραγματική MVP στην μάχη κατά του κορωνοϊού

Μερικό καιρό πριν ήταν στην κορυφή της Ευρώπης με την Ισπανία, ούσα πολιτογραφημένη Ισπανίδα και κατέκτησε και τον τίτλο της MVP της διοργάνωσης

Φέτος η χρονιά λογικά θα την έβρισκε να κλείνει θριαμβευτικά στην Κουρσκ και μετέπειτα στο WNBA, ενώ θα προετοιμαζόταν με την εθνική ομάδα της για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο.

Αντιθέτως, η Άστου Ν’ντουρ, είδε τα πάντα να σταματούν και στην χώρα που γεννήθηκε, την Σενεγάλη, τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα.

Με το που έληξε και επίσημα η σεζόν, η  Άστου Ν’ντουρ  μάζεψε τα πράγματά της και επέστρεψε στην οικογένειά της και στον τόπο που μεγάλωσε, για να μπορέσει να βοηθήσει τον κόσμο που περνάει πολύ δύσκολα. Η αθλήτρια της Κουρσκ έχει το δικό της ίδρυμα στην Σενεγάλη απο τον Δεκέμβριο (Astou Ndour Sports-Études Association), που δημιουργήθηκε με σκοπό να βοηθάει τα παιδιά μέσω του αθλητισμού και της εκπαίδευσης.

Πλέον όμως και αυτή έχει αναγκαστεί να αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεται και αντιλαμβάνεται την καθημερινότητα.

«Είχαμε αρχίσει να δουλεύουμε με παιδιά μεταξύ 4 και 14 ετών, ώστε να μπορούν να εκπαιδεύονται, να παίζουν και να σπουδάζουν. Το πρόγραμμά μας εστιάζεται στο πως μπορεί να ενωθεί ο αθλητισμός με την εκπαίδευση, που είναι το πιο σημαντικό πράγμα για την αλλαγή του κόσμου».

Τα όνειρά της όμως και οι φιλοδοξίες της ως ένα σημείο άλλαξαν. Από το μπάσκετ και την εκπαίδευση, στην επιβίωση. «Προσπαθώ να δώσω στα παιδιά τις ευκαιρίες που δεν είχα. Αλλά η πανδημία άλλαξε τα πάντα: Έπρεπε να σταματήσουμε και ξεκινήσαμε να διανέμουμε λάδι, ρύζι και ζάχαρη για να βοηθήσουμε εκείνους που δεν μπορούν να αγοράσουν βασικά τρόφιμα να επιβιώσουν τώρα».

Η Ν’ντουρ συνεχίζει την εξομολόγησή της στην ισπανική Marca τονίζοντας: «Είχα ήδη βοηθήσει να αγοράσω εξοπλισμό για ομάδες στην πόλη μου. Ή βοηθώντας τα τζαμιά, πληρώνοντας για νερό και ηλεκτρικό ρεύμα, ώστε να μπορούν να προσελκύσουν τους πιστούς. Στην Αφρική δεν υπάρχουν οι πόροι για να μπορέσει να συμβεί αυτό. Πρέπει όλοι να βοηθούμε προς αυτό τον τομέα».

Από την μεριά της δεν σταματάει να αθλείται. Ακόμα και στο Ντακάρ, συνεχίζει να γυμνάζεται για μία ώρα της μέρας. Σε προσωπικό επίπεδο μπόρεσε να προσευχηθεί, να ηρεμήσει και να μπει και πάλι σε ρυθμούς μπάσκετ ακόμα και χωρίς την μπάλα. Αυτή η διακοπή την βοήθησε να εκπληρώσει το Ραμαζάνι για πρώτη φορά έπειτα από τρία χρόνια: «Δεν μπορούσα να το κάνω γιατί ήμουν σε πλήρη αγωνιστική δράση και σε επίπεδο ανώτατου πρωταθλητισμού.. Τώρα σηκώνομαι νωρίς και προσεύχομαι, κάτι που πρέπει να κάνω αναγκαστικά. Φεύγω αργότερα από το σπίτι και πηγαίνω στο τρένο στις 8:00 κάθε μέρα. Έχω έναν προπονητή που με παρακολουθεί όσο γυμνάζομαι. Με καλεί μέσω τηλεδιάσκεψης και είμαστε σε επαφή. Ιδρώνω περισσότερο από ποτέ. Αλλά μου λείπει πραγματικά η μπάλα και το μπάσκετ».

Η Ν’ντουρ δεν αφήνει την καριέρα της. Κάνει τα πάντα για να βρεθεί στο WNBA και τους the Dallas Wings. Γυμνάζεται, μιλάει μαζί τους περιμένει την ευκαιρία της. Ομως αυτό το διάστημα έχει στο μυαλό της μόνο τους ανθρώπους της. Στην Σενεγάλη, για τους οποίους κάνει τα πάντα για να περάσουν όσο πιο ανώδυνα γίνεται όλή αυτήν την δύσκολη περίοδο.