Στον αέρα η υποψηφιότητα του Παναγιώτη Τσαγκρώνη

Το πρώτο δεδομένο πάνω στο τραπέζι είναι ότι βρισκόμαστε επισήμως σε προεκλογική περίοδο. Το δεύτερο δεδομένο είναι πως ο Γιώργος Βασιλακόπουλος δεν μπορεί, βάσει του υφιστάμενου νόμου, να είναι υποψήφιος στις εκλογές. Εν προκειμένω δεν μας απασχολεί ποιοι και πόσοι θα διεκδικήσουν το χρίσμα, αλλά τι θα γίνει με τον Παναγιώτη Τσαγκρώνη, ο οποίος δικαιούται ηλικιακά να είναι υποψήφιος.

Η λογική λέει πως αυτός θα είναι η διάδοχη κατάσταση, αλλά μην πάρετε όρκο. Κι αυτό το γράφουμε δίχως να προσμετράμε το γεγονός ότι τελευταία η σχέση των δύο ανδρών δεν βρίσκεται στο καλύτερο σημείο της. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε η πρόσφατη διένεξη, δεν είναι δεδομένο ότι ο Γιώργος Βασιλακόπουλος θα δώσει το… δαχτυλίδι και θα ορίσει ως συνεχιστή του έργου του τον εκ Πατρών προερχόμενο παράγοντα.

Γιατί πιστεύουμε ότι δεν θα συμβεί το… προφανές; Ας ξεκινήσουμε από το ότι ουδέποτε ο πρόεδρος της ΕΟΚ έδειξε στον Γενικό Γραμματέα ιδιαίτερη εκτίμηση. Πάντα είχε ένα αντίβαρο, πάντα είχε ανθρώπους (οι οποίοι δεν είναι πια στη ζωή), τους οποίους εμπιστεύονταν περισσότερο. Δεν είναι ψέματα ότι όσο ζούσαν ο Γιώργος Κολοκυθάς κι ο Δημήτρης Μπασούρης, ο Γιώργος Βασιλακόπουλος ένιωθε μεγαλύτερη ασφάλεια, μοιράζονταν περισσότερες αγωνίες μαζί τους, παρά με τον Παναγιώτη Τσαγκρώνη.

Ο πρόεδρος της ΕΟΚ θεωρεί ότι είναι αξεπέραστος, δεν θα δώσει εύκολα τη συγκατάθεσή του να εμφανιστεί άλλος, να συνεχίσει το έργο του. Όχι από τους στενούς του συνεργάτες. Σαφέστατα δεν θα τελειώσει η ΕΟΚ με την αποχώρησή του, όμως δύσκολα θα αφήσει έναν στέλεχος της δικής του διοίκησης να αποδείξει ότι μπορεί να τα καταφέρει εξίσου καλά. Κι είναι τόσο χάλια η εικόνα της Ομοσπονδίας, που δεν θα δυσκολευτεί, ακόμα κι αν δεν κάνει τίποτα. Πολλοί λένε ότι χειρότερα δεν γίνεται.

Υπάρχει κι άλλη μια παράμετρος. Αν θα θελήσει να μπει στην εκλογική μάχη, ή αν θα συνθηκολογήσει. Το να παίξει ένα παιχνίδι, δίχως να είναι βασικός παίκτης, δίχως να είναι αυτός στην πρώτη γραμμή, το να είναι… σκιώδης πρόεδρος, δεν είναι του στυλ του. Προτιμά να τελειώσει η εποχή Βασιλακόπουλου τώρα, συμπαρασύροντας όλους εκείνους που τον ακολούθησαν και τον υπηρετήσαν (άλλοτε πιστά, άλλοτε όχι).

Ο πρόεδρος της ΕΟΚ μπορεί να έχει γεράσει, μπορεί να μην είναι σε… φόρμα, αλλά η πολιτική του σκέψη παραμένει διαυγής. Γνωρίζει ότι με επικεφαλής τον Τσαγκρώνη το παιχνίδι είναι εξ ορισμού χαμένο, οπότε το τελευταίο που θέλει είναι να φύγει ηττημένος. Προτιμά να διατηρήσει το αφήγημα περί «νόμου που φτιάχτηκε ειδικά για να πέσει ο Βασιλακόπουλος», όπως είπε στην τελευταία του εμφάνιση. Αυτό είναι αρκούντως κολακευτικό, πολύ προτιμότερο από μια παταγώδη αποτυχία.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Στη μια περίπτωση θα έχει ως… καταφύγιο ότι οσάκις βρέθηκε υποψήφιος (σχεδόν πάντα άνευ αντιπάλου) τα σωματεία τον υπερψήφισαν κι έφυγε δίχως να ηττηθεί σε εκλογική διαδικασία, στην άλλη έστω και δια αντιπροσώπου θα εισπράξει την αποδοκιμασία. Κι αν κάτι δεν αντέχει (εξ ου κι η απόφασή του να απέχει απ’ όλους τους τελικούς Κυπέλλου) είναι η αποδοκιμασία.