Μελισσαράτος: «Τιμή μου να φοράω αυτήν την φανέλα, τεράστιο βάρος να είσαι μέλος του Ολυμπιακού»

Ελάχιστος κόσμος είναι στους δρόμους αυτήν την περίοδο. Ο κορωνοϊός μας έχει αναγκάσει να μένουμε σπίτι και να ψάχνουμε τρόπους να γεμίσουμε την ώρα μας.

Το ίδιο… ζόρι περνούν και οι αθλητές, οι οποίοι έχουν αναγκαστεί να αλλάξουν εντελώς το πρόγραμμά τους και να ζουν μία διαφορετική ζωή.

Εσώκλειστοι, μακριά από το αγαπημένο τους γήπεδο, χωρίς την γυμναστική τους και την καθημερινότητα που είχαν μάθει όλο αυτό το διάστημα. Τα πρωταθλήματα σε κάθε άθλημα έχουν σταματήσει και οι αθλητές παλεύουν να κρατηθούν σε καλή φυσική κατάσταση όντας ανενεργοί για αρκετά ασυνήθιστο χρονικό διάστημα.

Την ίδια ώρα, προσπαθούν να μείνουν σε εγρήγορση και να έχουν το νου τους στην περίπτωση που όλα ξεκινήσουν και πάλι. Να είναι έτοιμοι να μπουν ξανά στον αγωνιστικό χώρο.

Η αναπτυξιακή ομάδα του Ολυμπιακού αν και πέρασε στην αγωνιστική σεζόν με ένα -6 στην πλάτη, αναθάρρησε και μέχρι την διακοπή της Α2, ήταν από τις ομάδες που διεκδικούσαν επί ίσοις όροις πλέον την άνοδό της στην πρώτη τη τάξει κατηγορία.

Εκ των πρωταγωνιστών του Δημήτρη Τσαλδάρη, ο Πέτρος Μελισσαράτος.

Ο 26χρονος σέντερ είναι ακρογωνιαίος λίθος όλο αυτό το διάστημα και έχει 14,1 πόντους κατά μέσο όρο με 6 ριμπάουντ ανά παιχνίδι και 14,2 σύστημα αξιολόγησης σε 21 εμφανίσεις.

Εφόσον λοιπόν #Μένουμε_σπίτι έχουμε άπλετο χρόνο και #Μιλάμε_για_μπάσκετ με τον Πέτρο Μελισσαράτο να  ανοίγει την καρδιά του και να μιλάει για την σεζόν στην Α2, την πορεία των Πειραιωτών, τον Αλεξέι Ποκουσέφσκι που ανήκει στο ΝΒΑ, την καραντίνα και όσα έχει ζήσει όλο αυτό το διάστημα ως μέλος των Ερυθρόλευκων.

Η ΔΥΣΚΟΛΗ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΟΙ -6 ΒΑΘΜΟΙ

Ο Πέτρος Μελισσαράτος τόνισε αρχικά για την καθημερινότητά του πλέον μετά την αναβολή της Α2 λόγω του κορωνοϊού: «Προσπαθούμε να προσαρμοστούμε σε αυτήν την ρουτίνα που κανείς δεν ξέρει πως θα κυλήσει».

Και στη συνέχεια αναφέρθηκε:

Για το πως μπορεί ένας αθλητής να γεμίσει το κενό του αυτό το διάστημα: «Δεν υπάρχει τρόπος ένας αθλητής να γεμίσει αυτό το κενό. Το μπάσκετ είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι στην καθημερινότητά μας, είναι η ζωή  μας, οπότε είναι πάρα πολύ δύσκολο αυτό να αναπληρωθεί με την οποιαδήποτε δραστηριότητα. Είναι το ίδιο για μας τους αθλητές όπως και για όλο τον κόσμο. Πρέπει να είμαστε όλη την μέρα σπίτι, η άθληση είναι ελάχιστη για τους περισσότερους από εμάς, οπότε είναι κάτι το δύσκολο.

Το πιο σημαντικό για μας και δύσκολο είναι το ψυχολογικό κομμάτι. Ξέρεις ότι δεν μπορείς να πας στο γήπεδο που σκέφτεσαι και αγαπάς. Το επόμενο είναι το σωματικό γιατί είναι σημαντικό για την δουλειά που κάνουμε και επειδή πηγαίνει κάπως πίσω. Προσπαθούμε να συντηρηθούμε όσο μπορούμε είναι μία περίεργη κατάσταση και θεωρώ ότι είναι ψυχοφθόρα.

Και πάλι η ανία είναι το λιγότερο, όταν ξέρεις ότι μπορεί να πιάσεις την μπάλα μετά από δύο μήνες.  Εμείς έχουμε συνηθίσει διαφορετικά. Εμείς ξέραμε ότι θα τελειώσει κάποια στιγμή η σεζόν μας Απρίλιο ή Μάη, μετά θα ξεκινήσουμε προετοιμασίες τον Αύγουστο στο ενδιάμεσο θα κάνουμε τις μεταβατικές μας προπονήσεις.

Τώρα θα κάνουμε ένα μεγάλο διάστημα που θα υπάρχει παύση και όπως καταλαβαίνεις είναι περίεργο για μας, όχι γιατί είναι η δουλειά μας αλλά είναι και το.. χόμπι μας και ο τρόπος ζωής μας.  Δεν είναι μία δουλειά που σε κάποια στιγμή πηγαίνεις και βαριέσαι ίσως. Είναι κάτι που αν δε το κάνουμε μας κακοφαίνεται και μας ξενίζει αυτό το πράγμα».

Για την σεζόν και το πως ξεκίνησε: «Κοίτα όταν ξεκινάς από το -6 είναι πάρα πολύ δύσκολο, όχι μόνο γιατί πρέπει να αγωνιστείς στο πρωτάθλημα αλλά και γιατί θα πρέπει να σωθείς. Είναι δύσκολο. Ουσιαστικά ξεκινάς χωρίς έξι παιχνίδια, γιατί ότι και να γίνει δεν παίρνεις ούτε το βαθμό της ήττας. Είναι λες και δεν έχεις παίξει καθόλου. Είναι πολύ δύσκολο. Είπαμε από την αρχή, είπαμε ότι θα πηγαίνουμε παιχνίδι με παιχνίδι, το κεφάλι κάτω, να μην κοιτάμε τι γίνεται στην βαθμολογία, να μην κοιτάμε τι γίνεται πάνω ή κάτω, να περάσουμε την επικίνδυνη ζώνη και στην συνέχεια να δούμε ανάλογα με την ποιότητά μας, τι μπορούμε να πετύχουμε στην κατηγορία. Ξεκινήσαμε καλά, ειδικά μετά από το ματς με τον Χαρίλαο Τρικούπη  κάναμε ένα σερί. Μετά αυτό έσπασε στην Καρδίτσα και μετά κάναμε δύο ήττες αν θυμάμαι καλά με Παγκράτι και Ψυχικό και μετά δεν έχουμε χάσει ξανά. Θεωρώ ότι η ομάδα μας έχει πολύ ποιότητα ειδικα  με την έλευση του Θωμά Νίκου που είναι πολυ έμπειρος παίκτης και παρά το μεγάλο της ηλικίας του, είναι ένας game changer που θα αλλάξει την ροή του παιχνιδιού προς όφελος της ομάδας του.

Ολα συντέλεσαν στο να πάμε καλά. Βρισκόμασταν κοντά στα πλεί οφ με πολλές αξιώσεις γιατί είχαμε κερδίσει την Πάτρα δύο φορές. Κερδίσαμε δύο φορές τον Διαγόρα, ομάδες που θα πάλευαν για τις θέσεις που οδηγούν στα πλέι οφ οπότε σε περίπτωση διασταύρωσης είχαμε ένα αβαντάζ και ήμασταν σε καλή πορεία αν αναλογιστεί κανείς την ποινή των έξι βαθμών θα ήμασταν στην δεύτερη θέση του πρωταθλήματος».

Για το πως είναι να αγωνίζεται σε μία ομάδα όπως ο Ολυμπιακός Β’, ακόμα και ως αναπτυξιακή ομάδα: «Δεν έχει σημασία η κατηγορία αλλά έχει σημασία η φανέλα που φοράς και σίγουρα  του Ολυμπιακού είναι μία πάρα πολύ βαριά φανέλα, σε όποια κατηγορία και αν είναι και αυτή και όποιος παίκτης και αν είσαι, η φανέλα είναι πολύ μεγάλη και βαριά και εκτός από την πίεση που υπάρχει. Μη γελιόμαστε, φέτος υπήρχε πάρα πολύ πίεση γιατί είσαι Ολυμπιακός, επειδή είσαι αυτή η ομάδα όλοι θέλουν να σε κερδίσουν όπου και αν παίζεις. Ολοι αγωνίζονται στο 100% και παρότι είναι στην κατηγορία αυτή, όλοι θα ήθελαν να παίζουν στην ομάδα του Ολυμπιακού, οπότε εκτός από την πίεση που υπάρχει, είναι και ένα μεγάλο κίνητρο το να βρίσκεσαι σε αυτήν την ομάδα».

Ο ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΟΥ, Ο ΝΒΑΕΡ ΠΟΚΟΥΣΕΦΣΚΙ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΑ ΠΑΙΔΙΑ

Ηταν από τους παίκτες που μπήκαν αργότερα στην αναπτυξιακή ομάδα του Ολυμπιακού, αφού είχε συμβόλαιο με την Λάρισα και αφού έμεινε ελεύθερος, κατηφόρισε στον Πειραιά. Ο Πέτρος Μελισσαρότος είπε για το πως ένιωσε όταν χτύπησε το τηλέφωνο και ουσιαστικά συμφώνησε να έρθει στον Ολυμπιακό Β΄‘: «Στην αρχή της σεζόν είχα υπογράψει με την Λάρισα και λόγω του ότι δεν τα βρήκαμε αγωνιστικά από την ομάδα, άλλα ήθελα εγώ από την ομάδα και άλλα αυτή από μένα. Αποφασίσαμε ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε και βγήκα στην αγορά εργασίας όπως λέμε. Με πήρε τηλέφωνο ο κόουτς Τσαλδάρης, μου είπε ότι με θέλει στην ομάδα. Σίγουρα δεν μπορούσα να πω όχι σε αυτήν την πρόταση. Και έτσι κατέληξα στην ομάδα, χρειαζόταν κάποια ενίσχυση για να μπορέσει να σταθεί σε αυτό το πρωτάθλημα και μετά με τον Θωμά Νίκου ήμασταν οι τελευταίοι που μπήκαμε στην ομάδα. Για μένα ήταν πολύ καλό γιατί στην Λάρισα δεν θα έπαιρνα χρόνο συμμετοχής και το να παίξω για μένα ήταν κάτι που το ήθελα πάρα πολύ και ο Ολυμπιακός μου έδωσε την ευκαιρία λόγω της κατηγορίας, γιατί αν ήταν στην Α1 δεν θα μιλούσαμε τώρα και προσπάθησα να δείξω κάποια πράγματα».

Και στη συνέχεια αναφέρθηκε:

Για το αν έχουν ως Ολυμπιακός κάποια ενημέρωση από την ΕΟΚ σχετικά με τα πρωταθλήματα: «Δεν έχουμε ενημέρωση για το τι θα γίνει. Τυπικά προς τα έξω. Τώρα δεν γνωρίζω κάτι για το αν θα συνεχιστεί το πρωτάθλημα και κανείς δεν ξέρει και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει για το άμεσο μέλλον της ομάδας εφόσον δεν υπάρχουν και παιχνίδια. Ολα έχουν παγώσει και από μέρα σε με΄ρα και από εβδομάδα σε εβδομάδα να δούμε πότε θα κοπάσει αυτό το πράγμα και να μπούμε σε κανονικούς ρυθμούς».

Για το ότι σε περίπτωση που διακοπεί το πρωτάθλημα, δεν υπάρξουν πλέι οφ και ανέβουν στην Α1 οι πρώτες δύο ομάδες της Α2: «Σίγουρα θα υπάρξει μία πικρία σε αυτό το κομμάτι από εκεί και πέρα εγώ προσωπικά εάν δε νγίνει πρωτάθλημα εγώ είμαι πάρα πολύ χαρούμενος που ήμουν μέλος αυτής της ομάδας. Και λόγω των συμπαικτών μου που είναι πάρα πολύ καλά παιδιά, ειδικά φέτος, και λόγω του Ολυμπιακού. Θα ήθελα να φορέσω αυτήν την φανέλα για μερικά παιχνίδια ακόμα. Ειδικά στα πλέι οφ, όμως δεν είναι στο χέρι μας πλέον και θα δούμε πως θα κυλήσει όλο αυτό, υπάρχει όμως μία πίκρα στο πίσω μέρος του μυαλού μου».

Για την αναπτυξιακή ομάδα και τα παιδιά που αγωνίζονται στον Ολυμπιακό, όπως ο Ποκουσέφσκι, ο Κολοβέρος, ο Νικολαΐδης, ο Τσουμάνης, δηλαδή παίκτες από την Ακαδημία που παλεύουν σε μία δύσκολη κατηγορία όπως η Α2: «Δεν σου κρύβω ότι πιστεύω ότι είναι πολύ δύσκολη αυτή η μετάβαση των παιδιών. Από τα παιχνίδια του εφηβικού στο να παίξεις στο πρωτάθλημα και ειδικά στην Α2. Που δεν είναι τόσο… μπασκετική όσο η Α1 αλλά σίγουρα έχει πολλές επαφές, έχει λίγα σφυρίγματα και πολύ σκληρό παιχνίδι. Είναι δύσκολο από εκεί που έπαιζες στο εφηβικό να παίζεις παιχνίδια στην Α2 γιατί τα παιχνίδια είναι μικρά και το κορμί τους δεν είναι στο επίπεδο που πρέπει για να παίξουν σε μία επαγγελματική κατηγορία. Οπότε εντάξει τα παιδιά αυτά δεν το συζητάμε ότι ο καθένα τους με πρώτο και κύριο τον Αλεξέι Ποκουσέφσκι, έχουν πάρα πολύ ταλέντο. Ξεχειλίζει το ταλέντο τους.

Εντάξει ο Αλεξέι νομίζω ότι είναι μία κατηγορία από μόνος του και αυτό το παιδί είναι για πάρα πολύ υψηλά πράγματα. Ειδικά αν δουλέψει και βάλει το μυαλό του σε όλη αυτήν την διαδικασία και θα παίξει μεγάλο μπάσκετ. Είναι εξίσου ταλαντούχα όλα τα παιδιά.

Πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να γίνουν Ποκουσέφσκι και όλοι να παίξουν στο ΝΒΑ. Πρέπει να καταλάβουν ότι πρέπει να μπούμε σε μία λογική, ότι πρέπει να μπούμε καλά στις επαφές, να διεκδικήσουμε την θέση μας. Πρέπει τα παιδιά να μπουν σε αυτό το τρυπάκι και νομίζω ότι όλοι από αυτούς έχουν μέλλον στο ελληνικό μπάσκετ».

Για τον Ποκουσέσφκι και το πως τον βλέπει μέσα από τις προπονήσεις και όσα ζει μαζί του: «Ο Αλεξέι είναι ένα παιδί που κάνει πάρα πολύ προπόνηση. Κάνει με μας, κάνει με την ομάδα της Ευρωλίγκα, κάνει έξτρα προπονήσεις μόνος του, με την ομάδα της Ευρωλίγκα κάνει πάρα πολύ δουλειά. Νομίζω ότι θα του βγει στο μέλλον όλο αυτό, αλλά είναι ένα παιδί με τρομερά σωματικά προσόντα. Είναι ένα παιδί 2.11 με τεράστιο άνοιγμα χεριών, παίζει στην θέση «3». Είναι σαν… ακρίδα, είναι τα άκρα του πάρα πολύ μακριά. Εμείς τώρα βλέπουμε τα παιχνίδια που παίζαμε και βρίσκει τους αντιπάλους πάρα πολύ ψηλά. Δεν καταλαβαίνουν καν πως τους βρίσκει εκεί πάνω. Μόνο που θα σηκώσει το χέρι του τέλειωσαν όλα. Οπότε τον βοηθάει το κορμί του πάρα πολύ στην κατηγορία, αλλά πρέπει να δέσει το κορμί του. Με ενδυνάμωση και λοιπά και πέρα από το σώμα του, έχει και πάρα πολύ ταλέντο. Έχιε πάρα πολύ καλή επαφή με το καλάθι. Ξέρει πάρα πολύ μπάσκετ για την ηλικία του. Δεν είναι δηλαδή ένα παιδί με πάρα πολύ καλό κορμί και τίποτα άλλο. Ξέρει πάρα πολύ μπάσκετ ο Αλεξέι και αυτό είναι που μετράει περισσότερο εκτός των σωματικών προσόντων».

Για το πόσο δύσκολο ήταν να βάλουν στην σωστή διαδικασία σκέψεις αυτά τα παιδιά, για να καταλάβουν τι σημαίνει η Α2: «Δύσκολο το πάντρεμα των νέων παιδιών και των παιδιών με την παραπάνω εμπειρία στην κατηγορία. Ο Θωμάς και ο Πέτρος (σ.σ. Νοέας) έχουν πάρα πολύ εμπειρία. Εγώ και κάποια άλλα παιδιά έχουμε παίξει λιγότερο στην Α2 αλλά την γνωρίζουμε, ξέρουμε τι θα συναντήσουμε. Λίγο πολύ οι παίκτες ανακυκλώνονται κάθε χρονιά. Θεωρώ ότι ήταν κάτι δύσκολο στην αρχή όταν δεν έχεις παίξει στην κατηγορία. Είναι δύσκολο να ζητάς στα παιδιά όταν δεν έχουν παίξει εκεί να ξέρουν τι ζητάει το πρωτάθλημα και τι πρέπει να δώσεις βάση. Η Α2 στην χώρα μας είναι πολύ σκληρή κατηγορία και θέλει να βάζει πιο πολύ το κορμί στους στις επαφές, να μην λυγίζεις εύκολα. Και όλα αυτά, όταν όλα τα παιδιά έρχονται από ομάδες εφηβικών είναι δύσκολο να σταθείς. Μέσω των προπονήσεων μπορέσαμε να περάσουμε αυτό το πράγμα στα παιδιά.

Λίγο πολύ μαζί με το σταφ καταφέραμε να παντρέψουμε αυτό το… μείγμα που βγήκε φέτος».

Για το γεγονός ότι είναι ένας εκ των κορυφαίων σέντερ της κατηγορίας και όλοι μιλούν με τον καλύτερο τρόπο γι αυτόν: «Εγώ θέλω κάθε χρόνο, όπου βρίσκομαι, σε όποια ομάδα και αν είμαι, θέλω να κερδίζω. Είτε ο Ολυμπιακός που είμαι φέτος, είτε ο Παπάγος ή η Καστοριά που βρέθηκα τα προηγούμενα χρόνια, θέλω κάθε Σάββατο η ομάδα μου να κερδίζει. Είτε είμαι ο καλύτερος είτε είμαι ο χειρότερος, θέλω η ομάδα μου να κερδίζει. Δηλαδή το Σάββατο μετά τις 7 θέλω να έχω στα χέρια μου το ροζ… φύλλο. Δεν θέλω τίποτα άλλο».

Για το πώς περνάει αυτός τον χρόνο του στη καραντίνα: Σε μία ρουτίνα και αυτή μας… χάλασε όταν το μπάσκετ είναι τα πάντα για μας. Δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγμτα. Τρέχω λίγο στον δρόμο για να έχω φυσική κατάταση. Κάνω κάποια πράγματα σπίτι. Από το κομμάτι της εκγύμνασης  αυτά. Τώρα μέσα στο σπίτι θα δεις ταινίες, θα δεις σειρές, αλλά και πόσο αυτό το πράγμα δεν γίνεται κάθε μέρα να κάνεις τρέξιμο και βάρη στο σπίτι σου και να βλέπεις ταινίες και σειρές. Σε κουράζει αυτό. Είναι δύσκολο για όλο τον κόσμο θεωρώ και εμείς κάνουμε υπομονή και προσπαθούμε μέσω όποιας άσκησης γίνεται να είμαστε σε σωστή φυσική κατάσταση εάν μας ζητηθεί στο μέλλον να παίξουμε. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό και προσπαθούμε όπως μπορούμε να περάσουμε την ώρα μας. Και να γυμναζόμαστε. Το κάθε παιδί, δεν έχει την ίδια δυνατότητα να το κάνει αυτό σπίτι του. Δεν έχει τον κατάλληλο εξοπλισμό. Οπότε όλοι προσπαθούν να κάνουν γυμναστική με ότι βρουν και μπορούν και εγώ μέσ ασε αυτούς και κάπως έτσι πάει. Οι μόνοι τυχεροί μέσα στην ιστορία είναι τα… κατοικίδια, γιατί έχεις αναγκαστικά πάρα πολύ χρόνο μαζί τους, έχουν χρόνο μαζί μας, πιο πολύ χρόνο στην βόλτα και είναι τα πιο τυχερά στην κατάσταση αυτή».

Για το αν είναι με ένα κινητό στο χέρι και στέλνει μήνυμα για να βγει από το σπίτι: «Το σκυλί μου δεν το βγάζω βόλτα γιατί το έχω στείλει σε καραντίνα εκτός Αθηνών με τους δικούς μου για να τους κρατάει συντροφιά. Επειδή οι δικοί μου είναι μεγάλοι άνθρωποι και είναι καλό να τους κρατάει συντροφιά να μην έχουν επαφή με τον κόσμο. Εδώ στην Αθήνα είμαι μόνος μου. Στέλνω τα μηνύματά μου λοιπόν για να πάω σούπερ μάρκετ, να τρέξω. Ξέρεις «μετακίνηση 6», «μετακίνηση 2″, τέτοια πράγματα…».

Για την αρχή της σεζόν και για το γεγονός ότι έβλεπε στην πρώτη ομάδα, με τις αλλαγές προπονητών και για το ότι απέναντί του είχε παίκτες θρύλους όπως ο Σπανούλης ή ο Πρίντεζης: «Είναι λίγο περίεργο συναίσθημα να βλέπεις συναδέλφους σου, που τους έχεις ακόμα ως είδωλα, τους έβλεπες μόνο στην τηλεόραση, να πηγαινοέρχεσαι στον ίδιο χώρο και με αυτούς να μιλάς κι όλας. Είναι λίγο περίεργο συναίσθημα, θετικό πάντα. Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ όλο αυτό. Δεν έχουμε βέβαια την καθημερινή τριβή ως συμπαίκτες, αλλά μαζευόμαστε στο ίδιο γήπεδο, συναντιόμαστε κάθε μέρα, μιλάμε και είναι πάρα πολύ όμορφο συναίσθημα, παίκτες που τους έβλεπες στην τηλεόραση να τους έχεις κοντά σου».

Για την περίπτωση που ο Ολυμπιακός παραμείνει στην Α2 και το εάν θα ήθελε να μείνει στην ομάδα υπό αυτές τις συνθήκες: «Νομίζω ότι η απόφαση και εφόσον ο Ολυμπιακός ανέβει αγωνιστικά ή μέσω της Wild Card, γιατί υπάρχουν κάποιες… οικασίες που γίνονται, με οποιοδήποτε τρόπο να ανέβει ή να μην ανέβει, για αυτό αποφασίζει η διοίκηση. Εχουν το καρπούζι και το μαχαίρι που λένε. Εάν ο Ολυμπιακός είναι στην Α2, θα ήταν μεγάλη τιμή για μένα να είμαι στην ομάδα και να παίζω στην με αυτήν την φανέλα. Από εκεί και πέρα δεν ξέρουμε αν θα έχουμε την υγεία μας αύριο. Που να ξέραμε ότι θα έχουμε πανδημία και θα ζούσαμε τέτοιες καταστάσεις. Οπότε, δεν ξέρεις τι γίνεται. Αλλά ναι αν η ομάδα ήταν στην Α2, θα ήθελα πολύ να είμαι μέλος για άλλη μία χρονιά. Τώρα εάν δεν είμαι, θα είναι τεράστια η χαρά που ήμουν στον οργανισμό που λέγεται Ολυμπιακός».

Για το τι του έκανε μεγαλύτερη εντύπωση σε αυτό το διάστημα στην ομάδα και τις αντιδράσεις του κόσμου: «Μου έκανε τεράστια εντύπωση που κάποιες φορές, θυμάμαι χαρακτηριστικά στο Μεσολόγγι και στην Καρδίτσα που είχαμε χάσει και τα δύο παιχνίδια και είχαν έρθει αρκετοί φίλαθλοι, μου είχε κάνει τεράστια εντύπωση, πόσο μας αγκάλιαζαν και μας εμψύχωναν, αφού έχει τελειώσει το παιχνίδι! Δεύτερη αγωνιστική χάνουμε στο Μεσολόγγι, να μας αγκαλιάζουν και να μας λένε «Πάμε παιχταράδες, δεν πειράζει, όλα καλά», να είναι μαζί μας. Το ίδιο και στην Καρδίτσα. Μου έκανε τεράστια εντύπωση αυτό. Ο Ολυμπιακός είναι μία ομάδα που όπου και να παίζει, πρέπει να κερδίζει πάντα. Αυτό περιμένουν οι φίλαθλοί του μου έκανε τεράστια εντύπωση αυτό το πράγμα. Εντελώς διαφορετικό. Σε οποιαδήποτε ομάδα και αν παίζεις, εάν υπάρχει ήττα, υπάρχει τεράστια γκρίνια. Οπου και να παίζεις και είναι το λογικό. Αυτό όμως δεν υπάρχει σε μας.  Φέτος μας αγκάλιαζαν όπου πηγαίναμε».

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ Β’

Ο Ολυμπιακός Β της Α2 είναι μία… πόρτα απόσταση από τον Ολυμπιακό της Ευρωλίγκας, αφού αμφότερες οι ομάδες συστεγάζονται στο ΣΕΦ. Ο Μελισσαράτος δήλωσε σχετικά με το αν έχουν επαφή με το σταφ της πρώτης ομάδας και το αν ακολουθούν κάποιες οδηγίες από αυτήν ή κάποιο πλάνο από αυτήν: «Δεν μας έχει πιάσει κάποιος να μας πει ότι θα ακολουθήσετε το ίδιο πρόγραμμα. Έχω παρακολουθήσει κάποιες προπονήσεις που γίνονται στην πρώτη ομάδα και να γίνει η μετάβαση των παιδιών και να μπουν στο αντρικό μπάσκετ, νομίζω ότι υπάρχουν κάποια κοινά στοιχεία στην φιλοσοφία των δύο ρόστερ. Ομως οι ταχύτητες και η δύναμη στις δύο ομάδες έχουν τεράστια απόσταση. Μιλάμε για ομάδα Α2 και ομάδα της Ευρωλίγκας. Είναι πολύ μεγάλη διαφορά».

Και στη συνέχεια αναφέρθηκε:

Για το ενδεχόμενο να ξεκινήσει άμεσα το πρωτάθλημα της Α2 και για το αν είναι… ασφαλές για τους αθλητές να μπουν και πάλι στα παρκέ: «Μέχρι χτες δεν ήξερα τι μέρα είναι από την καραντίνα. Τετάρτη, Πέμπτη, θα σε γελάσω. Αυτή πάντως είναι μία δύσκολη ερώτηση και δεν είμαι ειδικός για να σου απαντήσω εγώ.

Από την άλλη, θέληση υπάρχει από εμάς τους αθλητές. Οσο μιλάω με τους συμπαίκτες μου, έχουν μεγάλη θέληση να μπουν στο γήπεδο, να παίξουν και να είναι ανταγωνιστικοί. Σίγουρα όμως χρειάζεται κάποια προσαρμογή. Δεν μπορούν να μας πουν ότι σήμερα μπαίνετε για προπόνηση και το Σάββατο παίζετε. Θα χρειαστούν μέρες και δύο τρεις βδομάδες για να γίνει κάποια σαν… άτυπη προετοιμασία να το πω έτσι. Ολα αυτά είναι πρωτόγνωρα για μας για να μπορούμε να είμαστε σε κάποιο επίπεδο για να μην τραυματιστούμε. Για να είναι έτοιμο το κορμί μας».

Για το αν πνευματικά είναι έτοιμος αν του πουν σε 20 μέρες να ξαναπαίξει μετά από όλα αυτά: «Εμένα αν μου πουν και αύριο μπορώ να παίξω. Μπαίνω και παίζω. Από άποψη θέλησης το λέω, γιατί το κορμί μου και των υπολοίπων θα χρειαστεί κάποια προσαρμογή. Από την άλλη, οι προπονητές ξέρουν καλύτερα από όλους και δεν γίνεται να περιμένει και κανείς να είμαστε στο πικ της φόρμας μας. Δεν γίνεται αυτό. Δεν έχουμε τον κατάλληλο εξοπλισμό και τα γυμναστήρια για να είμαστε στην ίδια κατάσταση».

Για το αν είναι όμως… δίκαιο για μία ομάδα που ήταν φορμαρισμένη, να μπαίνει και πάλι σε τέτοια διαδικασία και να πρέπει να βρει και πάλι την χημεία της και να παίξει ξανά: «Αν είναι δίκαιο ή όχι δεν το ξέρει κανείς. Για όλες τις ομάδες το ίδιο είναι γιατί δεν κάνουν αυτές προπονήσεις και εμείς καθόμαστε. Θα μπούμε όλοι από μία κοινή αφετερία από άποψη φόρμας. Είχαμε ένα καλό σερί, είχαμε βρει τα πατήματά μας, είχαμε δέσει ναι, αλλά είναι το ίδιο για όλους μας. Αν μας πουν τώρα, θα μπείτε την τάδε ημερομηνία να παίξετε, θα κάνουμε το καλύτερο δυνατόν για να είμαστε στην καλύτερη κατάσταση μπορούμε».

Για το τι του έχει λείψει εκτός από το μπάσκετ: «Ολο αυτό το διάστημα μου έχει λείψει το σκυλί μου. Μου λείπει πολύ. Από εκεί και πέρα οι φίλοι και οι συμπαίκτες μου.

Δεν έκανα και πολλά πράγματα εκτός από το μπάσκετ. Μου έχουν λείψει λίγα πράγματα όπως να πας μία βόλτα, να πας για έναν καφέ με τους φίλους σου, να τα πεις μαζί τους. Αυτό μου έχει λείψει παραπάνω».