Ολυμπιακός: Παλεύουν ο ένας για τον άλλο, ακολουθούν τελικοί…

Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού  μονολογούσα. Τι παίκτης ο Σέιν Λάρκιν. Εξαιρετικός και αλήθεια τι κάνει στα μέρη μας; Όπως και να έχει το ταξίδι στην Τουρκία ήταν δύσκολο εξ αρχής. Ο Ολυμπιακός που τώρα χτίζεται, απέναντι στην κορυφαία ομάδα της Ευρωλίγκας, η οποία προερχόταν από μία ήττα στο Τελ Αβίβ.

Αυτό που μόνο του έλεγε πολλά. Δύο σερί ήττες οι Εφές; Με τίποτα..

Τι έψαχνε ο Γιώργος Μπαρτζώκας; Χαρακτήρα… Και ο Ολυμπιακός τον έδειξε στο ματς της Πόλης..

Οι Ερυθρόλευκοι μπήκαν εξαιρετικά στο πρώτο δεκάλεπτο. Όταν όμως πήρε μπρος αυτός ο… δαίμονας, ο Σέιν Λάρκιν, ήταν αδύνατον να τον σταματήσουν.  Έπρεπε, αλλά το κακό είναι πως από την στιγμή που βρήκε ρυθμό, δεν υπήρχε γυρισμός. Μαζί με τον Μίτσιτς είναι το κορυφαίο δίδυμο στην Ευρωλίγκα. Είναι η πρώτη φορά που σκέφτομαι ότι το φαβορί στην κανονική διάρκεια στο τέλος πρέπει να το σηκώσει. Η Εφές είναι η κορυφαία ομάδα στην διοργάνωση, έχει έναν προπονητή που έχει βάλει τα γυαλιά σε όλους, ένα γεμάτο ρόστερ και εννοείται τον απόλυτο σταρ. Γιατί να το χάσει;

Ο Ολυμπιακός όμως έχει γίνει ομάδα. Παίζει ο ένας για τον άλλον. Το βλέπεις στις αντιδράσεις τους, στο βλέμμα τους. Δεν είναι το ματς με την Εφές που χρειαζόταν να το δω αυτό. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι οι Ερυθρόλευκοι.

Το μπλογκ θα το χωρίσω σε δύο μέρη. Στο τι μου άρεσε και τι δεν θέλω να ξαναδώ. Πάμε στο πρώτο.

Τι μου άρεσε:

– Ο Ντουάιτ Μπάικς. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας τον θέλει χρόνια και κάτι παραπάνω θα ξέρει μπορούμε όλοι να πούμε απευθείας. Ο Αμερικανός ήταν σούπερ στο κομμάτι της οργάνωσης, έδειξε ότι μπορεί να βρει την κατάλληλη στιγμή για να πασάρει, σκόραρε ως σποτ. Κυνήγησε παντού τον Λάρκιν όσο βρέθηκαν αντίπαλοι, όμως θέλει χρόνο ακόμα για να ενσωματωθεί απόλυτα στον Ολυμπιακό, αφού προερχόταν από μία περίοδο απραξίας.

– Ο Σάσα Βεζένκοφ. Ο πιο αδικημένος της προηγούμενης σεζόν. Όπως πάντα εκεί. Δεν πήρε σουτ, έψαξε το ντράιβ, τελείωσε φάσεις. Ναι έχει τα… θεματάκια του στην άμυνα, όμως δεν μπορείς να τα έχεις όλα δικά σου. Από τους παίκτες που διαρκώς ανεβαίνει, προσφέρει στη επίθεση, έχει σωστές αποφάσεις.

– Αυταπάρνηση. Τα τελευταία δύο και κάτι χρόνια (η τελευταία σεζόν του Σφαιρόπουλου συν τον χρόνο του Μπλατ και το διάστημα του Κεμζούρα), όταν η διαφορά έφευγε, η ψυχολογία πήγαινε στο ναδίρ και η 25άρα ήταν μονόδρομος. Το ματς χάλασε γρήγορα. Ο Λάρκιν ήταν καυτός. Και όμως αυτοί που έμειναν μέσα δεν τα παράτησαν. Έφτασαν μέχρι και τους 8 πόντους. Δεν μπόρεσαν να το γυρίσουν, όμως και πάλι έπαιξαν στα στάνταρ τους.

Τι δεν θέλω να ξαναδώ:

– Χαζά λάθη. Πολλά. Πάρα πολλά. Και τα περισσότερα αβίαστα. Αυτήν την περίοδο ο Ολυμπιακός μοντάρεται από την αρχή. Έχουν έρθει νέοι παίκτες, καινούριος προπονητής, διαφορετική φιλοσοφία. Αναμενόμενο να υπάρχουν λάθος και βιαστικές επιλογές. Είναι ένα κομμάτι του παιχνιδιού που πρέπει να διορθωθεί. Το κακό είναι ότι υπό συνθήκες πίεσης δεν γίνονται. Και είναι κάτι που οφείλει να προβληματίσει.

– Τόσο λίγο «ξύλο». Νομίζω ότι χωρούσε ο Κόνιαρης στο ροτέισον. Μετά Χριστόν προφήτης ναι, όμως σε ένα τέτοιο παιχνίδι, θα ήθελα τον Έλληνα γκαρντ, έστω επάνω στον Μίτσιτς. Θα βοηθούσε στο «ξύλο» στα γκαρντ. Ταυτόχρονα δεν ήθελα τον ήθελα τόσο σοφτ τον Ολυμπιακό. Ειδικά όταν τον έχω δει στα προηγούμενα ματς να «τρώει» σίδερα.

– Ο Ρούμπιτ ως σέντερ. Από την πρώτη μέρα το λέω. Το είδαμε και στην Πόλη. Ο Αμερικανός φόργουορντ αποδίδει καλύτερα στο «4». Έχασε κατά κράτος κάθε μάχη από τον Ντάνστον. Δεν μπόρεσε να αντικαταστήσει τον Έλις, ο Ολυμπιακός ήταν άδειος στο «5», οι Τούρκοι έκαναν τεράστια ζημιά και στο ποστ. Εντάξει τον Λάρκιν δεν τον σταματάς. Τεράστια η απουσία του Μιλουτίνοφ. Ελπίζω να προλάβει την Αρμάνι Μιλάνο.

ΥΓ. Κακό πράγμα να βιάζεσαι. Το έχω ως μότο μου στον αθλητισμό. Στο παρκέ κρίνονται όλοι και όχι σε 1-2 ματς. Ο ΜακΚίσικ ήταν εξαιρετικός στα δύο πρώτα του παιχνίδια. Με την Εφές δεν μπόρεσε να μπει στο μομέντουμ του ματς. Ο Αταμάν τον θυμόταν από τους 38 πόντους που του είχε βάλει με την Μπεσίκτας. Τον… περίμενε και του το φύλαγε. Όπως κρίθηκε με εγκωμιαστικά σχόλια, έτσι υποβαθμίστηκε η επιλογή του Μπάικς. Το ταμείο στο τέλος θα γίνει. Δεν υπάρχει λόγος βιασύνης παιδιά.

ΥΓ1 Εγώ την πιστεύω πολύ αυτήν την παρέα. Μετά από καιρό περιμένω πως και πώς να δω ένα παιχνίδι της. Και η αλήθεια είναι πως αυτό το συναίσθημα δεν το νιώθω μόνο εγώ αλλά πάρα πολύς κόσμος.

ΥΓ2 Πρώτο τελικός με Αρμάνι στο Μιλάνο. Ευτυχής συγκυρία το άδειο γήπεδο. Βήμα βήμα. Εξάλλου τα πλέι οφ είναι μακρινό όνειρο. Αν έρθει καλώς, αν όχι, τότε θα ξεκινήσουμε από Απρίλη να βλέπουμε την επόμενη μέρα. Κάτι που έχει ήδη ξεκινήσει να γίνεται…

MUST READ

Βραδιά… εξάρας

ΥΓ3. Και ένα ακόμα poll. Αξίζει όμως να δω τι πιστεύετε..