Ολυμπιακός: Επέστρεψε η ψυχή, ο τσαμπουκάς και… ευθύνεται ο Παπανικολάου

Το ίδιο συναίσθημα με το ματς με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Με τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου, δεν με ενδιέφερε εάν θα επικρατήσει ο Ολυμπιακός της Βιλερμπάν. Ειλικρινά. Με είχε γεμίσει αυτό που έβλεπα. Μάχη μέχρι εσχάτων, παίκτες που γυαλίζει το μάτι τους, έναν πιτσιρικά που σκορπάει χαμόγελα, η ατυχία με τον Μιλουτίνοφ. Όλα αυτά με ανάγκαζαν πλέον να έχω το μυαλό μου μονάχα στο μέλλον του Σέρβου γίγαντα, καθώς ήμουν ήδη γεμάτος με όσα είχε καταφέρει το συγκρότημα του Γιώργου Μπαρτζώκα απέναντι στους Γάλλους.
Την φετινή σεζόν προσωπικά την θεωρώ ως τελειωμένη. Δεν είναι η πρώτη φορά. Μακάρι να περάσουν οι Ερυθρόλευκοι στην 8άδα, αν και θα πέσουν στην Αναντόλου Εφές, που ως ένα σημείο είναι και κομματάκι δώρον άδωρον. Γιατί ποιος θα σταματήσει την αρμάδα του Αταμάν στον δρόμο για το Final 4;

Μέχρι τότε έχουμε δρόμο ακόμα όμως και δεν υπάρχει κανένας λόγος για να βιαζόμαστε. Ας μείνουμε στο τώρα, ή καλύτερα στο… χτες.
Από το πρώτο λεπτό της αναμέτρησης ο Ολυμπιακός μπήκε με το μαχαίρι στα δόντια. Όπως ακριβώς θέλει ο Γιώργος Μπαρτζώκας από την αρχή που επέστρεψε στον πάγκο της ομάδας του Πειραιά. Πρώτα η άμυνα και ακολουθεί η επίθεση. Όσοι έχουν απομείνει να είναι «μαχητές» και να παλεύουν σε κάθε κατοχή.

Δεν υπάρχει ιδανικότερος παίκτης από τον Κώστα Παπανικολάου για να το μεταλαμπαδεύσει αυτό στους υπόλοιπους. Ένας αθλητής που ξέρει στο 100% τι σημαίνει να αγωνίζεται κάποιος φορώντας αυτήν την βαριά φανέλα, που έχει γαλουχηθεί με το «refuse to lose» που λάτρεψαν οι φίλοι των Ερυθρόλευκων.
Ο παίκτης ο οποίος έχει δεχτεί την πιο σκληρή κριτική από τους αθλητές του Ολυμπιακού, για την οποία εξ αρχής έχω εκφράσει τεράστιες ενστάσεις και πιστεύω ακράδαντα ότι είναι υπερβολική.
Το πόσα λεφτά… παίρνει ο καθένας είναι ειλικρινά κάτι που δεν με ενδιαφέρει. Το πόσο κοστολογείται ο κάθε παίκτης επίσης. Το τι μου προσφέρει στο παρκέ, στα αποδυτήρια, στον πάγκο, στα δύσκολα. Αυτό με νοιάζει.

Ο Παπανικολάου στο ματς με την Βιλερμπάν ήταν στιγμές που αγωνίστηκε ως ο βασικός πλέι μέικερ του Μπαρτζώκα. Κατέβαζε την μπάλα, έστηνε επιθέσεις, δημιουργούσε καταστάσεις για τους συμπαίκτες του. Δεν είναι τυχαίο πως ήταν πρώτος σε ασίστ στο ματς για τον Ολυμπιακό.

Η παρακάτω φάση με το πικ εν ρολ που δημιουργεί με τον Οκτάβιους Έλις και το φοβερό κάρφωμα του Αμερικανού μιλάει από μόνη της

Ο 29χρονος φόργουορντ, είναι ο επόμενος αρχηγός του Ολυμπιακού και ένας παίκτης που ο κόσμος αγαπάει και με το παραπάνω. Το συμβόλαιό του τελειώνει το καλοκαίρι του 2021 και είναι πάρα πολλές ομάδες που ερίζουν για την απόκτησή του. Την ώρα που αρκετοί τον θεωρούν υπερτιμημένο κι όλας. Δεν είναι ψέμα το ρεπορτάζ πως η Μακάμπι τον έχει ψηλά στην λίστα της. Βέβαια μόνο μετά το 2021 θα έχει ελπίδες.

Όπως και να έχει ο Παπ είναι ο παίκτης που ξεκινούν τα πάντα στο νέο Ολυμπιακό. Ειδικά με τον Σπανούλη στα… πιτς και με την συμμετοχή των δύο Αμερικανών που είχαν καθίσεις την άκρη του πάγκου ελέω BAN της Ευρωλίγκας.

Ας δούμε αυτό που γράφει ο φίλος Γιάννης Ψαράκης, ο οποίος τόνισε στο τουίτερ πως το ματς του με την Βιλερμπάν ήταν: ο 200ος αγώνας στην Ευρωλίγκα με τη φανέλα του για τον Κώστα Παπανικολάου που ισοφάρισε το ατομικό του ρεκόρ στις ασίστ (6). Ο «Παπ» είναι 5ος σε συμμετοχές, 4ος σκόρερ, 4ος ριμπάουντερ, 6ος στις ασίστ και 1ος στα κλεψίματα στην ευρωπαϊκή ιστορία του Ολυμπιακού».

Στην ζωή μας θα πρέπει να είμαστε λίγο πιο ταπεινοί. Να αντιλαμβανόμαστε τις αξίες και να μην παρασυρόμαστε από το πάθος μας μηδενίζοντας καταστάσεις και συνεισφορά κάποιων ανθρώπων.

ΕΙΝΑΙ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΤΟΥ ΜΠΑΡΤΖΩΚΑ

Οι Ερυθρόλευκοι από παιχνίδι σε παιχνίδι σου δείχνουν την εντύπωση ότι είναι ικανοί να πιέζουν για ασταμάτητα. Δεν αφήνουν τον αντίπαλο να ανασάνει, με τις απουσίες τους ουσιαστικά να έχουν… γυρίσει το τσιπάκι και να τους έχουν μεταμορφώσει. Η προσθήκη του Οκτάβιους Έλις προσφέρει ασφάλεια στην δεύτερη ζώνη άμυνας. Λίγοι μεν, προσηλωμένοι στο πλάνο του προπονητή τους δε.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας, μέσα από τις προπονήσεις και με τους συνεργάτες του δίπλα του, έχουν καταφέρει ουσιαστικά να αντιστρέψουν την ψυχολογία στα ερυθρόλευκα αποδυτήρια. Ίσως και το γεγονός πως ο Ολυμπιακός δεν έχει κάποιο άγχος να προσφέρει ιδανικές συνθήκες για να δουλέψουν όλοι και να μην αποσπαστούν από τίποτα.
Η αλλαγή σκυτάλης στον πάγκο των Πειραιωτών και η ανάληψη της ομάδας από τον συγκεκριμένο προπονητή έχει συμμαζέψει απόλυτα το… χάος των προκατόχων του. Οποιος δεν το βλέπει αυτό, σίγουρα εθελοτυφλεί.

Σχετικά με τα στοιχεία που βλέπουμε πλέον; Όπως και με την ΤΣΣΚΑ, έτσι και με την Βιλερμπάν, οι Ερυθρόλευκοι προσπάθησαν να περάσουν… χειροπέδες στον αντίπαλό τους. Προσωπικά ως… αυτοσυντήρηση μου φάνηκε το πρώτο 10λεπτο και τα ελάχιστα φάουλ. Και ας μην το παραδέχεται κανείς. Πολλοί οι πόντοι που δέχθηκε η ομάδα του Πειραιά, αλλά είχε άλλα 30 αγωνιστικά λεπτά να διαχειριστεί και τα φάουλ, υπό αυτές τις συνθήκες, θα έπρεπε να είναι ελεγχόμενα.
Οπότε μικρό το κακό…

Ο Ολυμπιακός πια αγαπάει την πίεση στην μπάλα. Τρελαίνεται για τρανζίσιον, αποκτάει στοιχεία αθλητικής ομάδας, έχει διαρκής κίνηση στις επιθέσεις του και δεν βλέπεις στατικούς παίκτες. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει (ακόμα) κάποιος παίκτης που θέλει για πολύ την μπάλα στα χέρια του, δημιουργεί ιδανικές συνθήκες για να υπάρχει στόχευση σε 24άρι, ηρεμία και πολύπλευρη απειλή.
Το καλύτερο όλων; Περιμένεις πως και πώς να δεις την ομάδα πια. Βγάζει χαρά και υγεία, και ας μην την έχει αυτή, με την ατυχία κλασικά να της γυρνάει την πλάτη.

YΓ1 Πάμε πάλι γιατί μου άρεσε αυτό το poll. Περιμένω να δω τι θα ψηφίσετε…

ΥΓ2 Πριν μερικές ημέρες ήθελα να το γράψω όμως το αμέλησα. Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης παρουσιάζεται ως άλλος παίκτης και στην αναπτυξιακή ομάδα. Και είναι λογικό αυτό. Έχει πάρει τεράστια αυτοπεποίθηση με την συμμετοχή του στην Ευρωλίγκα. Καμία φορά η τύχη είναι ο λόγος για να μπορέσει κάποιος να αναδειχθεί. Ή η γκαντεμιά. Οι τραυματισμοί έφεραν στο προσκήνιο τον μικρό. Μόνο μπράβο στον πατέρα του Σωτήρη, που τον έχει κρατήσει τόσο συγκεντρωμένο, του έχει περάσει την λογική του σωστού αθλητή και δεν τον έχει γεμίσει με επιπλέον άγχος όντας ο σωστός γονιός. Τα φώτα ας φύγουν όμως από το πρόσωπο του Αλέξανδρου. Έχει τεράστιο δρόμο να διαβεί. Έχει θράσος, ταλέντο, θάρρος, ξέρει μπάσκετ, πιστεύει και με το παραπάνω στον εαυτό του. Να δουλέψει και θα γίνει ακόμα καλύτερος. Να δουλέψει…

ΥΓ3 Ο κόσμος δεν ήταν όσο τον περίμενα, όμως όσοι βρέθηκαν στο ΣΕΦ συμπαρασύρθηκαν από το πάθος του Παπανικολάου και των υπόλοιπων και το φαληρικό κλειστό, παρότι τοξικό και… αντιμπασκετικό, έγινέ έδρα και βοήθησε και τους παίκτες για να βγάλουν ότι έχουν από την ψυχούλα τους.