Γιατί οι άντρες δεν επιλέγουν πλέον σταθερές σχέσεις με τις γυναίκες;

Όπως οι γυναίκες έχουν τα παράπονά τους για τους άντρες και τα εκφράζουν σε πηγαδάκια που δημιουργούν μεταξύ τους, έτσι έχουν και οι άνδρες! Βλέπετε, η ισότητα των φύλων ξεκινά …από τα παράπονα! Παρακάτω, θα δούμε τις βασικές «φοβίες» που έχουμε σήμερα οι άνδρες στο να συνάψουμε σταθερές σχέσεις με τις γυναίκες.

Μου περιορίζει τον προσωπικό χρόνο.

Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο οτι άπαξ και αποφασίζουμε να προχωρήσουμε σε σχέση, πως πρέπει να αφιερώνουμε χρόνο. Από την άλλη πλευρά, όταν δύο άνθρωποι ενώνονται σε μια σχέση, ενώνονται οι ζωές τους. Πριν κάνουμε την οποιαδήποτε σχέση, είχαμε ζωή. Είναι άλλο πράγμα να αφήνουμε κάποια πράγματα με ελεύθερη παραχώρηση για να φροντίζουμε την σύντροφό μας και άλλο πράγμα να απαιτείται από τη σύντροφο να αλλάξουμε τελείως ζωή, προσαρμόζοντάς την στη σχέση.

Απαιτήσεις που τείνουν στο…άπειρο.

Είναι περιττό να πούμε πως τα περισσότερα παράπονα, είτε διατυπώνονται από άνδρες, είτε από γυναίκες αποτελούν όχι μόνο εμπόδια για σύναψη σχέσεων αλλά και αιτίες χωρισμών! Οι άνδρες είμαστε αρκετά «γήινα» όντα. Στην αρχή, με ενθουσιασμό προσπαθούμε να κάνουμε τη σύντροφό μας όσο πιο ικανοποιημένη γίνεται. Κάποια στιγμή, ο πήχης ανεβαίνει πολύ και δεδομενοποιείται από την πλευρά της συντρόφου. Οτιδήποτε είναι λιγότερο από το «πάρα πολύ» , είναι απαράδεκτο! Έτσι λοιπόν οι άνδρες φοβόμαστε πως ό,τι και αν κάνουμε, δε θα έχει αποτέλεσμα.

Η σχέση θα με αγχώσει περισσότερο από όσο θα με ηρεμήσει.

Τι ζητάμε στις σχέσεις; Ασφάλεια συναισθηματική. Οι καιροί έχουν αλλάξει και έχουν γίνει αρκετά πιεστικοί οι ρυθμοί ζωής μας και έτσι ζητούμε μανιωδώς ένα καταφύγιο. Τι γίνεται όταν το καταφύγιο αυτό είναι (ή πιστεύουμε οτι θα γίνει) πιο «εχθρικό» από αυτό που ζούμε έξω από το καταφύγιο; Αν νομίζουμε ότι οι απαιτήσεις της συντρόφου είναι όπως αυτές που περιγράψαμε παραπάνω, τότε αντιμετωπίζουμε στο μυαλό μας τη σχέση ως ένα «φορτίο» και όχι ως ένα πεδίο ηρεμίας. Κάθε μέρα, προσπαθούμε να αποδείξουμε στα πάντα (κυρίως στις υποχρεώσεις μας) οτι είμαστε «τέλειοι». Αν ο αγώνας απόδειξης τελειότητας ξεκινά από τη σχέση, τότε τα πράγματα είναι άσχημα!

Είναι απρόσιτες.

Το γράψαμε και στον πρόλογο: Είναι η οπτική του μέσου άνδρα που δεν αποφασίζει να συνάψει σταθερές σχέσεις και όχι απαραίτητα η αλήθεια. Οι περισσότεροι άνδρες σήμερα θεωρούν οτι το «κυνήγι» που ζητούν οι σημερινές γυναίκες δεν είναι τόσο «ρομαντικό» όσο ήταν. Ίσως αυτό το οποίο πολλές φορές λένε οι γυναίκες «δεν υπάρχουν πια άντρες που θα κυνηγήσουν» να έχει να κάνει και με το οτι οι γυναίκες φέρονται (ηθελημένα ή άθελά τους) απορριπτικά. Η σκέψη του άνδρα είναι αρκετά λογική: «Αν από τώρα φέρεται με αυτόν τον τρόπο, φαντάσου μετά». Και κάπου εκεί, φεύγει από το μυαλό η οποιαδήποτε προσέγγιση από πλευράς του άνδρα!

Η αίσθηση ελευθερίας – σήμερα – προέχει από την αίσθηση ασφάλειας.

Όταν μιλάμε για «ασφάλεια» μιλάμε πρωτίστως για τη συναισθηματική ασφάλεια. Ίσως είμαστε πλέον (καλώς ή κακώς) συμβιβασμένοι με το «πρέπει να τα βγάλω πέρα μόνος μου». Επίσης ίσως έχουμε αποδεχτεί πως οι περισσότερες γυναίκες έχουν υποχρεώσεις καριέρας και έτσι η οποιαδήποτε παροχή συναισθηματικής ασφάλειας απο την γυναίκα προς τον άντρα, περνά σε δεύτερη μοίρα. Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται πως η οπτική του άνδρα στοχεύει στην περισσότερη δυνατή ελευθερία κινήσεων παρά στη δέσμευση.