«Λουκέτο» μπαίνει στην πόλη που αγαπά το μπάσκετ

Ήταν 2 Νοεμβρίου όταν γράψαμε για «Μεσάνυχτα στην μπασκετική Θεσσαλονίκη». Ακόμα κι εμείς, όταν αποτυπώναμε τις σκέψεις μας στο πληκτρολόγιο, δεν περιμέναμε ότι έναν μήνα μετά, ο Άρης θα ήταν ουραγός στη βαθμολογία κι ο ΠΑΟΚ προτελευταίος! Κι αν ο «δικέφαλος» έχει κάποιες νίκες στο ενεργητικό του, που κάνουν τον εφιάλτη του υποβιβασμού να μοιάζει μακρινός, ο «Αυτοκράτορας» είναι πλέον… βασικός υποψήφιος για την πιο οδυνηρή κάθοδο της ιστορίας του.

Την ίδια ώρα που ο ΠΑΟΚ γνώριζε εντός έδρας ήττα από την ΑΕΚ, στο κλειστό της ΧΑΝΘ διεξάγονταν το φάιναλ φορ του Κυπέλλου μπάσκετ με αμαξίδιο. Ο πρόεδρος της ομάδας που έφερε πριν 100 χρόνια την καλαθοσφαίριση στην Ελλάδα, ο πρόεδρος της ομάδας που διαθέτει ένα από τα τέσσερα αναγνωρισμένα (από τη ΦΙΜΠΑ) μπασκετικά μουσεία του κόσμου, ο Ιωάννης Σωσσίδης ανακοίνωσε τη δημιουργία ομάδας με αμαξίδιο από τη ΧΑΝΘ.

Οι αγώνες στο γήπεδο όπου ξεκίνησε να γράφεται η ιστορία του εθνικού μας σπορ, το πάθος των παικτών μπάσκετ με αμαξίδιο, το γεγονός ότι η Θεσσαλονίκη διαθέτει πλέον τρεις ομάδες (Άρης και Μέγας Αλέξανδρος οι άλλες δύο) στον χώρο του αμαξιδίου, μοιάζουν με μια μικρή φλόγα, που όμως δεν μπορεί να σπάσει το «πολικό ψύχος», που επικρατεί στη Θεσσαλονίκη.

Αν επικεντρωθεί κανείς στα όποια (δεν είναι λίγα) λάθη του Μαρκόπουλου, θα έχει καταγράψει μόνο τη μικρή εικόνα. Η μεγάλη εικόνα είναι πως ο Γουλιέλμος ΔΕΝ μπορεί, ο ΠΑΟΚ επίσης ΔΕΝ έχει παράγοντες με όραμα, με δυνατότητα -ακόμα κι αν δεν φτάνει το δικό τους πορτοφόλι- προσέγγισης ανθρώπων με οικονομική ευμάρεια, κανείς από τους δύο δεν έχει εκείνα τα στελέχη, που θα κουμαντάριζαν το καράβι στην τρικυμία και θα το έβγαζαν σε απάνεμα νερά.

Αυτό που δεν έχει χαθεί είναι το πάθος των Θεσσαλονικιών για το μπάσκετ, εξ ου κι η αναφορά μας στα (φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους) δρώμενα στη ΧΑΝΘ. Εκεί που το μπάσκετ λατρεύεται, εκεί που είναι κομμάτι της ζωής των κατοίκων, ΔΕΝ επιτρέπεται αυτή η εικόνα. Χρειάζεται νέο παραγοντικό αίμα, χρειάζεται μια ειρηνική επανάσταση και πρέπει να γίνει τώρα, διαφορετικά η πόλη θα βουλιάξει στην μπασκετική ανυπαρξία.

Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Όχι με εκπτώσεις, όχι με ημίμετρα, όχι με συμβιβασμούς, αλλά με αποφασιστικότητα. Να βγουν μπροστά οι Έλληνες παίκτες των δύο ομάδων, αυτοί που μοχθούν για τη φανέλα και να «τιμωρηθούν» όσοι παίζουν για τα στατιστικά τους. Να αντιληφθούν όλοι (με όποιον τρόπο κρίνεται δόκιμος) πού βρίσκονται κι ότι οφείλουν να καταθέτουν ψυχή σε κάθε δευτερόλεπτο συμμετοχής τους.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Την ίδια στιγμή να κινητοποιηθούν όλοι και να κινητοποιήσουν όλους. Επιφανείς και μη φίλους των δύο ομάδων, Τοπική Αυτοδιοίκηση, όποιον με τον έναν ή άλλο τρόπο μπορεί να βοηθήσει. Το μπάσκετ στη Θεσσαλονίκη κινδυνεύει με αφανισμό. Αν όχι να βγουν όλοι μπροστά τώρα και να αναλάβουν τις ευθύνες τους, πότε;