Οι εκλογές της ΕΟΚ πλησιάζουν (2020) και τα σενάρια για τον αντίπαλο του Βασιλακόπουλου πληθαίνουν. Ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, οι άκυρες αρχαιρεσίες του 2016 και το νέο πρόσωπο.
Η αποτυχία της Εθνικής Ελλάδος στο πρόσφατο Μουντομπάσκετ άνοιξε πάλι την κουβέντα για τη διοίκηση της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης και την ανάγκη για αλλαγή. Και κυρίως την ανάγκη για ανανέωση προσώπων, ιδεών, προτάσεων. Μια ανανέωση επιβεβλημένη, για την οποία μίλησε ανοιχτά και ο υφυπουργός Αθλητισμού κ. Λευτέρης Αυγενάκης.
Ωστόσο, είναι διαφορετικό να θέλεις κάτι και τελείως διαφορικό αυτό το «κάτι» να μπορεί να έχει εφαρμογή. Η διοίκηση του Γιώργου Βασιλακόπουλου δεν ελέγχει τυχαία εδώ και δεκαετίες την ΕΟΚ. Την ελέγχει διότι δεν έχει αντίπαλο. Και αυτή τη στιγμή δεν προκύπτει ότι θα έχει σύντομα.
Πρόσφατα ο Θοδωρής Παπαλουκάς πήγε κόντρα στο ρεύμα που θέλει κάποιο από τα μεγάλα αστέρια του ελληνικού μπασκετικού παρελθόντος να μπαίνει μπροστά για την ανατροπή του Βασιλακόπουλου. Υποστήριξε ότι πρέπει να βρεθεί ένας τεχνοκράτης, που θα οργανώσει ξανά από την αρχή την ΕΟΚ και θα βάλει σωστές δομές στην Ομοσπονδία.
Την ίδια στιγμή, ωστόσο, όλοι παραδέχονται ότι για να υπάρξει μια τέτοια αλλαγή και να κάνει στην… άκρη ο Βασιλακόπουλος, πρέπει να προκύψει ένα μεγάλο ηλεκτροσόκ. Και αυτό το ηλεκτροσόκ έχει ένα ονοματεπώνυμο. Νίκος Γκάλης. Ο κορυφαίος Ελληνας που έπαιξε μπάσκετ, φαντάζει ως το μοναδικό πρόσωπο που και μόνο η ενεργοποίησή του, μπορεί να αλλάξει τα πάντα. Προς το παρόν, όμως, δεν ενδιαφέρεται. Βεβαίως, αυτά είναι πράγματα που αλλάζουν.
Από την άλλη, βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ελληνικό μπάσκετ έχει πρόσωπα και (κυρίως) προσωπικότητες που επίσης θα μπορούσαν να αποτελέσουν την επόμενη ημέρα της Ομοσπονδίας. Με την ιδανικότερη, ίσως, περίπτωση να αποτελεί ο Διόσκουρος της μεγάλης Εθνικής του ’87. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης. Ενας άνθρωπος που είναι απολύτως ενεργός μπασκετικά. Το πραγματικό τοτέμ της Εθνικής Ελλάδος. Το μοναδικό πρόσωπο που συνδέει όλες τις μεγάλες επιτυχίες του ελληνικού μπάσκετ τα τελευταία 30+ χρόνια!
Πριν από λίγους μήνες το όνομα του «Δράκου» είχε εμφανιστεί ξανά σε σενάρια για την επόμενη ημέρα της ΕΟΚ. Σενάρια που δεν διαψεύστηκαν ποτέ κατ’ ουσίαν. Αλλά παρέμειναν σενάρια. Τουλάχιστον έως τώρα.
Για την ιστορία, οι τελευταίες εκλογές της ΕΟΚ έλαβαν χώρα τον Σεπτέμβριο του 2016. Με την ΕΟΚ να ανακοινώνει στην επίσημη ιστοσελίδα της τα Χουσεϊνικά ποσοστά του Βασιλακόπουλου: «Με πανηγυρικό τρόπο και ποσοστό 90,71%, η διοίκηση του Γιώργου Βασιλακόπουλου επανεξελέγη στις σημερινές εκλογές της ΕΟΚ, αποσπώντας την έμπρακτη επιδοκιμασία των σωματείων. Η προσέλευση των 581 σωματείων ήταν αυξημένη σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές, αποδεικνύοντας το ενεργό ενδιαφέρον για τα δρώμενα στον χώρο του αθλήματος».
Ωστόσο πέρυσι ο Βασίλης Ντάκουρης, που ερευνά εις βάθος όσα συμβαίνουν στην ΕΟΚ τα τελευταία χρόνια, αποκάλυψε ότι δεν είναι έγκυρα τα αποτελέσματα των αρχιαιρεσιών-εκλογών της ΕΟΚ. Σύμφωνα με τον Ντάκουρη, ο οποίος παρέλαβε τα πρακτικά των εκλογών της ΕΟΚ, έπειτα από εισαγγελική παραγγελία, υπάρχει καταφανής παράβαση του ισχύοντος καταστατικού και νομοθεσίας με την αυθαίρετη διαδικασία ανακήρυξης των υποψηφίων με διαχωρισμό εκ των προτέρων στο ενιαίο ψηφοδέλτιο σε τακτικά και αναπληρωματικά υποψήφια μέλη.
Οι επόμενες εκλογές της ΕΟΚ θα γίνουν μέσα στο 2020. Και όλα δείχνουν ότι αυτή τη φορά ο Βασιλακόπουλος θα έχει αντίπαλο και δεν θα σκοράρει σε κενό τέρμα. Εχει ενδιαφέρον να δούμε εάν ο Γιαννάκης ή κάποιος άλλος από τους σπουδαίους αθλητές που έχει αναδείξει η χώρα θα γίνει το πρόσωπο της αλλαγής. Μια αλλαγή που δείχνει πιο πιθανή από ποτέ. Καθώς η νυν διοίκηση της ΕΟΚ, έχει αποτύχει παταγωδώς. Με την αποτυχημένη παρουσία της Εθνικής στο Μουντομπάσκετ της Κίνας να είναι το τελευταίο επεισόδιο σε ένα σίριαλ μαζεμένων αστοχιών.
Ηδη έχει καταστεί σαφές ότι και η Πολιτεία θέλει να αλλαγές στο ελληνικό μπάσκετ. Θέλει εκσυγχρονισμό της Ομοσπονδίας, νέες ιδέες και μια διοίκηση χωρίς παρωπίδες, χωρίς εκδικητικές επιλογές, αλλά και ανοιχτόμυαλη. Δηλαδή το αντίθετο από τον Βασιλακόπουλο…