Χατζηδημητρίου: «Θα έπρεπε να μπει η γυμναστική με αμαξίδιο στα σχολεία»

Ο Μιχάλης Χατζηδημητρίου παραχώρησε μια μεγάλη συνέντευξη στο ραδιόφωνο του «ΣΠΟΡ FM 94,6» και μίλησε για την φωτογραφία που τον δείχνει να κόβει το διχτάκι της μπασκέτας με τη βοήθεια των συμπαικτών του.

Παράλληλα αναφέρθηκε στη συμμετοχή του στο «Galis Basketball 3 on 3 Tournament» με την ομάδα του τον Γ.Σ. Δωδεκάνησος στον οποίο είναι και αρχηγός, ενώ φυσικά μίλησε και γοα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία.

Αναλυτικά όσα δήλωσε:

Για την φωτογραφία η οποία έγινε viral: «Δεν ξέρω κατά πόσο θα βοηθήσει αλλά εύχομαι αυτό να γίνει. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πρόοδος χάρη στο σποτάκι του Νίκου Γκάλη, όπως και με την παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας στον τελικό, που έδωσε μεγάλη δημοσιότητα στους αγώνες. Όσον αφορά τη φωτογραφία με το αμαξίδιο, ήταν κάτι αυθόρμητο που έγινε viral».

Για την συμμετοχή της ομάδας στο “Galis Basketball 3 on 3 Tournament” και το γεγονός ότι θα σηκώσουν το τρόπαιο μπροστά στο δημαρχείο της Ρόδου: «Είναι μία ωραία διοργάνωση. Ήμουν όλες τις μέρες στο γήπεδο. Κατά τις 5.30 θα χωριστεί η ομάδα μας σε δύο-τρεις ομάδες για να προωθήσουμε το άθλημα. Θα σηκώσουμε το κύπελλο μπροστά στον κόσμο, θα υπάρχουν και πολλές προσωπικότητες. Πιστεύω θα πάει καλά».

Για τη δημιουργία της ομάδας, η οποία είναι η πιο επιτυχημένη στο άθλημα από το 2011 και μετά: «Από το 2000 έχουμε κάνει βήματα μπροστά. Στηριζόμασταν σε Ροδίτες παίκτες, ήταν κανόνας για την ομάδα μας. Θέλαμε παίκτες από τη Ρόδο, νέα παιδιά που είχαν ατυχήματα.

Το 2005 μετά του Παραολυμπιακούς Αγώνες κάναμε μεταγραφή προπονητή. Γίναμε η πρώτη ομάδα στο αγώνισμα μας που το κάναμε αυτό. Πήραμε τον Κώστα το Χρόνη που ήταν προπονητής στην Εθνική ομάδα και τώρα είναι στον Παναθηναϊκό. Ο βασικός κορμός που τώρα πήρε το πρωτάθλημα ξεκινούσε τότε.

Από το 2009 είμαστε ανελλιπώς στα final 4.H οργάνωση της ομάδας είναι από τις καλύτερες στην Ελλάδα. Όλοι γνωρίζουν για την πρόοδο της ομάδας και ο κόσμος της Ρόδου είναι κοντά μας, έχουμε μέσο όρο 400 άτομα φέτος, ενώ παίζουμε σε άλλα γήπεδα που υπάρχουν γύρω στα 20. Το 2000 που ίδρυσα την ομάδα ήταν λίγο δύσκολα.

Όταν ξεκίνησα στην ομάδα, ήταν πολύ άγνωστο το μπάσκετ και τους έλεγα υπάρχει το μπάσκετ με αμαξίδιο. Το δύσκολο είναι να φέρεις τον άλλον στο γήπεδο, αν τον φέρεις θα ενθουσιαστεί. Υπάρχει δράση όλο το χρόνο, όπως το τουρνουά 3 on 3. Ό, τι και να κάνεις στην αρχή είναι δύσκολο, αλλά αν υπάρχει θέληση και σου αρέσει το άθλημα τα καταφέρνεις».

Για την συζήτηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας: «Δε συζητήσαμε και πολλά πάνω στην χαρά. Έχουμε πει πολλά πράγματα άλλες φορές. Γενικά κάνουμε προσπάθειες, πάμε σε σχολεία, μιλάμε με παιδιά, διοργανώνονται εκδρομές και έρχονται και μας βλέπουν στην προπόνηση».

Για τα άτομα με αναπηρία και τη βελτίωση της καθημερινότητάς τους: «Υπάρχουν πολλά προβλήματα, γίνονται πράγματα αλλά πολύ αργά. Είμαι 25 χρόνια σε αμαξίδιο και σε σχέση με άλλες αναπτυγμένες χώρες του κόσμου, βρισκόμαστε 50 χρόνια πίσω.

Φταίμε όλοι μας, αφήνουμε τα αμάξια σε ράμπες κλπ. Πρέπει να δουλεύουμε πάνω στην παιδεία, από το σχολείο, να ενημερώνονται τα παιδιά. Πρέπει να ξεκινήσουμε από τη ρίζα του προβλήματος, ώστε να τα αλλάξει η νέα γενιά σε δέκα χρόνια.

Οι 50χρονοι δεν αλλάζουν. Όταν ανοίξεις ένα μαγαζί για παράδειγμα, πρέπει να υπάρχουν οι υποδομές για άτομα με αναπηρία, ενώ όλα τα δημόσια κτίρια πρέπει να έχουν πρόσβαση για τα συγκεκριμένα άτομα. Γενικά υπάρχει βελτίωση και ενημέρωση και ο κάθε πολίτης από μόνος του πλέον προσπαθεί να λύσει τα προβλήματα».

Για το τι θα άλλαζε εάν κατείχε κάποιο διοικητικό πόστο: «Μου φαίνεται απαράδεκτο το 2019 να μην μπορεί ένα παιδί να έχει πρόσβαση σ’ ένα κοντινό σχολειό. Υπάρχουν παιδιά που δεν ασχολούνται με τον αθλητισμό γιατί δε μαθαίνουν γι’ αυτόν.

Θα έπρεπε να μπει η γυμναστική με αμαξίδιο στα σχολεία, τώρα τα παιδιά με κινητικά προβλήματα δεν κάνουν τίποτα στην γυμναστική, κάθονται. Εμείς έχουμε 200 αθλητές κι η Γερμανία 200.000. Αν δεν υπάρξει πρωτοβουλία από αθλητές, δεν γίνεται τίποτα οπότε θα έβαζα την ενημέρωση στα σχολεία».