Διαμαντίδης: «Φοβόμουν τον Ομπράντοβιτς πριν πάω στον Παναθηναϊκό, δεν μετάνιωσα για την Εθνική»

Στην αποκάλυψη ότι ο φοβόταν τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς πριν υπογράψει στον Παναθηναϊκό προέβη ο Δημήτρης Διαμαντίδης σε δηλώσεις που παραχώρησε.

Παράλληλα, ο εμβληματικός αρχηγός των «πρασίνων» αποκάλεσε πρότυπο τον Βασίλη Σπανούλη,  παραδέχθηκε ότι δεν μετάνιωσε ότι αποσύρθηκε πρόωρα από την Εθνική ομάδα, ενώ αποθέωσε την οικογένεια Γιαννακόπουλου.

Αναλυτικά όσα είπε ο «3D» στους σπουδαστές του ΙΕΚ Όμηρος:

Για την υπογραφή του στον Παναθηναϊκό: «Ήρθε η πρόταση του Παναθηναϊκού το 2004. Είχα ενδοιασμούς αν θα τα πάω καλά, ωστόσο τα πάντα έγιναν ξεκάθαρα στο μυαλό μου όταν μίλησα με τον Ομπράντοβιτς. Τον είχα δει στην τηλεόραση για τον τρόπο με τον οποίο κοουτσάριζε και φοβήθηκα λίγο. Μου ζήτησε να μπω κατευθείαν στα βαθιά, ενώ με βοήθησε ο Χατζηβρέττας για να εγκλιματιστώ στην Αθήνα. Έμενε από πάνω μου. Εγώ στον 2ο όροφο και εκείνος στον 3ο».

Για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς: «Είναι το νούμερο 1. Έχει όλο το πακέτο και γνωρίζει καλά πώς να προετοιμάζει την ομάδα και τι να κάνει όταν δεν πάει καλά. Είναι ωραίος άνθρωπος, του αρέσουν τα απλά πράγματα, η Ελλάδα, τα μπουζούκια, το καλό φαγητό και το κρασί. Κάποια στιγμή και ως αρχηγός της ομάδας που ήμουν, είχε γυρίσει και μου είχε πει: ‘Θέλω να μου πεις τι ώρα θα γυρίσετε’. Του απαντάω ‘στις 3’ και λέει ‘εντάξει’. Απλούστατα, ο Ομπράντοβιτς ήθελε να ξέρει που είσαι και τι ώρα θα γυρίσεις».

Για τα νέα παιδιά: «Θα πρέπει τα νέα παιδιά να παίζουν σε μικρές ομάδες για να έχουν παραστάσεις πρώτα και μετά να πάνε σε μεγάλη ομάδα Είναι δικαιολογία ότι δεν παίζουν τα ταλέντα. Πρέπει να δουλέψουν και στη συνέχεια να πάρουν χρόνο και ευκαιρίες.. Το οικονομικό κομμάτι ίσως και οι ατζέντηδες έχουν αλλάξει το τοπίο στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Και αυτό παίζει ρόλο στο γεγονός ότι δεν βλέπουμε νέα παιδιά. Αν δεν αντέχουν την δουλειά και την πίεση τότε δεν θα μπορούν να παίξουν το υψηλότερο επίπεδο. Εγώ δεν είχα κινητό όταν ξεκίνησα, ενώ τώρα η κόρη μου το παίζει τα δάχτυλα. Άλλες οι εποχές όταν ξεκίνησα εγώ. Τα νέα παιδιά θα πρέπει να είναι ταπεινά, αποφασισμένα και προσηλωμένα».

Για τα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό: «Δεν μου έχουν λείψει τα ντέρμπι. Τα έζησα. Μακάρι να υπήρχαν οπαδοί και από τις δύο ομάδες στο γήπεδο αλλά είναι δύσκολο. Ελπίζω να το ζήσουν τα παιδιά μας και αυτό είναι κάτι στο οποίο πρέπει να δουλέψουμε κ εμείς. Έπαθα ανοσία από κάποια στιγμή και δεν μου έκανε εντύπωση όταν με έβριζαν στο ΣΕΦ. Δεν ένιωθα κάτι. Πρέπει να μάθουμε τα μικρά παιδιά στο σωστό τρόπο συμπεριφοράς.»

Για τη μετάβαση από τα παρκέ στη… σύνταξη: «Θέλει τον χρόνο του! Το βίωσα λίγο δύσκολα, αλλά πλέον είμαι πιο κοντά στην οικογένεια μου. Στην πορεία έβαλα και άλλα πράγματα στην ζωή μου, όπως για παράδειγμα το ότι συνεργάζομαι με τον Παπαλουκά. Δεν είναι εύκολο να περάσεις στο επόμενο στάδιο».

Για Παύλο και Θανάση Γιαννακόπουλο: «Είναι η μόνη οικογένεια που βρέθηκε δίπλα σε έναν σύλλογο τόσα χρόνια. Πραγματικά μεγάλη η προσφορά τους και όχι μόνο στο μπάσκετ».

Για τον λόγο που δεν πήγε ποτέ στο ΝΒΑ: «Έκανα αυτό που ήθελα και γι’ αυτό δεν υπήρχε σκέψη για το ΝΒΑ».

Για το αν παίζει τώρα μπάσκετ: «Αυτή τη στιγμή προτιμώ να παίζω Μπιτς Βόλεϊ παρά μπάσκετ».

Για Σπανούλη και Παπαλουκά: «Και οι 3 ξεκινήσαμε από ομάδες που μας έδωσαν χρόνο συμμετοχής. Ο Βασίλης λατρεύει το μπάσκετ, δουλεύει πάρα πολύ και είναι πρότυπο! Μας έκανε εντύπωση πόσο πολύ αγαπάει αυτό που κάνει και θέλει να είναι νικητής. Ο Παπαλουκάς όταν πήγε στην ΤΣΣΚΑ δεν ήταν στην καλύτερη φάση του, αλλά στη συνέχεια έκανε το ‘μπαμ’. Είχαμε μια φουρνιά παικτών με καλούς χαρακτήρες, οι οποίοι αποδέχτηκαν τους ρόλους τους στην Εθνική ομάδα».

Για το πρόωρο «αντίο» του από την Εθνική ομάδα το 2010: «Δεν μετάνιωσα που έφυγα από την Εθνική ομάδα. Σκέφτηκα αρκετά πράγματα, αλλά ο λόγος ήταν απλός. Στα 31 μου και ύστερα από κάποια στιγμή ήθελα να παίξω καλό μπάσκετ με την ομάδα μου».

Για το ποιο παιχνίδι ήθελε να παίξει ξανά: «Θα ήθελα να ξαναπαίξω τον τελικό του Μουντομπάσκετ 2006 απέναντι στην Ισπανία. Ήταν ο τρόπος που χάσαμε το ματς. Δεν διαχειριστήκαμε τη νίκη επί των ΗΠΑ. Είχαμε αδειάσει…»

Για τον Άρη της δεκαετίας του ’80: «Μέχρι και η θεία μου ήξερε τον Σούμποτιτς».

Για το ποια ομάδα ήταν η πιο πλήρης: «Ο Παναθηναϊκός του 2009».

Για τους Γκαρμπαχόσα-Κιριλένκο που είναι πρόεδροι στις ομοσπονδίες των χωρών του και αν θα έκανε και εκείνος κάτι αντίστοιχο: «Το θέμα είναι αυτός που θα αναλάβει να πλαισιώνεται από ανθρώπους που ξέρουν… Τα πράγματα είναι επαγγελματικά αλλά χρειάζονται και οι τεχνοκράτες. Εύχομαι να γίνει ότι καλύτερο για το ελληνικό μπάσκετ. Ας σκεφτούν τι πρέπει να γίνει αυτοί που ξέρουν. Εγώ δεν το γνωρίζω το συγκεκριμένο κομμάτι… Είχα μια συζήτηση πριν χρόνια αλλά δεν κατέληξε πουθενά».

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Για το τι θα έκανε αν δεν ήταν το μπάσκετ στην ζωή του: «Δεν προσπάθησα να σπουδάσω. Αν ήθελα θα το είχα κάνει. Όμως είχα στρέψει την προσοχή μου στον μπάσκετ. Δόξα τω Θεώ».