Ο Νίκος Γκάλης βρέθηκε στο Αλεξάνδρειο για τυο Final-4 του Κυπέλλου μπάσκετ με αμαξίδιο και μίλησε για τους αθλητές, το ντεμπούτο του πριν από 39 χρόνια με τη φανέλα του Άρη, αλλά και το Ευρωμπάσκετ του '87.
Ο Νίκος Γκάλης βρέθηκε την Κυριακή (2/12) και πάλι στο «δεύτερο σπίτι» του, εκεί όπου γράφτηκαν τα πιο χρυσά γράμματα της ιστορίας του ελληνικού μπάσκετ. Μιλάμε φυσικά για το Παλέ, στο οποίο ο κορυφαίος Ελληνας μπασκετμπολίστας όλων των εποχών βρέθηκε προκειμένου να δει απο κοντά τους τελικούς του Final-4 Κυπέλλου μπάσκετ με αμαξίδιο.
Η εκδήλωση αυτή συνέπεσε με το προ 39 ετών ντεμπούτο του στο ελληνικό πρωτάθλημα με τη φανέλα του Αυτοκράτορα, με τον Νικ να μιλά για τις αναμνήσεις του, αλλά και τους σπουδαίους αθλητές με το αμαξίδιο.
Αρχικά τόνισε: «Πριν 39 χρόνια με τον Ηρακλή έπαιξα εδώ τον πρώτο μου αγώνα, για το πρωτάθλημα. Το θυμάμαι σαν χθες και χαίρομαι πάρα πολύ που μπορώ να συνδυάσω εκείνη τη μέρα σήμερα με αυτόν τον αγώνα. Θαυμάζω αυτά τα παιδιά πάρα πολύ. Μπορεί να έχουν μια σωματική αναπηρία, αλλά στην ψυχή είναι πιο δυνατοί από όλους μας. Τους θαυμάζω και τους εύχομαι καλό κουράγιο. Όποτε μπορώ θα τους βοηθάω. Είναι καλό που προβάλλεται αυτό το τουρνουά, γιατί αυτά τα παιδιά αγαπούν το μπάσκετ, θέλουν να δείξουν τις δυνατότητες πο έχουν και είναι καλό να δει και η υπόλοιπη Ελλάδα τι μπορούν να κάνουν”.
Για το ντεμπούτο του στις 2 Δεκεμβρίου 1979 είπε: «Θυμάμαι είχα πολύ άγχος, γιατί έπαιζα για πρώτη φορά σε μια… ξένη χώρα. Δική μου ήταν η χώρα, αλλά είχα μεγαλώσει στην Αμερική… Όλοι περίμεναν να δουν τον σούπερσταρ και καλά… Ευτυχώς χαίρομαι που κερδίσαμε, αν και δεν είχα κάνει το καλύτερό μου παιχνίδι. Μερικοί με ρωτούσαν μετά τον αγώνα και είχα υποσχεθεί ότι θα παίξω μεγάλο μπάσκετ. θέλω να πιστεύω ότι τους δικαίωσα».
Για τον Ανέστη Πεταλίδη είπε ότι: «Είναι ο άνθρωπος που πίστεψε σε μένα και θα τον έχω πάντα στην καρδιά μου».
Για την συνύπαρξή του χθες με τον Χάρη Παπαγεωργίου είπε: «Με τον Χάρη εκτός συμπαίκτες τότε, είμαστε και φίλοι. Λέμε τώρα πώς πέρασαν τόσο τα χρόνια. Σαν νεράκι… Ο Χάρης είναι και αυτός μεγάλη σημαία του Άρη, του εύχομαι τα καλύτερα στο νέο του ρόλο».
Για το ποιος ήταν ο σκληρότερος αμυντικός που είχε ποτέ σχολίασε: «Υπάρχουν αντίπαλοι που με δυσκόλεψαν και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Δεν ήμουν παίκτης που με αντιμετώπιζε ο αντίπαλος με έναν αμυντικό, πολλές φορές έστελναν δύο και τρεις. Υπήρχαν κάποιοι πιο έξυπνοι προπονητές που σκέφτονταν πως αφού εγώ ότι και να γίνει θα σκόραρα, καλύτερο θα ήταν να πιάσουν τους υπόλοιπους».
Για τις πιο έντονες στιγμές της καριέρας του είπε: «Σαφώς το Ευρωμπάσκετ, γιατί έδωσε το ερέθισμα σε όλον τον κόσμο να ασχοληθεί με το μπάσκετ. Ο Άρης είχε φοβερή ομάδα και πριν το Ευρωμπάσκετ. Πάντα είχε κόσμο ο Άρης, ακόμα και πριν έρθω εγώ. Σίγουρα το Ευρωμπάσκετ και η πορεία με τον Άρη είναι στην κορυφή των πιο έντονων στιγμών».
Για τα νέα παιδιά και τι τους συμβουλεύει: «Τους συμβουλεύω να αγαπούν αυτό που κάνουν και να ασχολούνται με τον αθλητισμό. Όχι απαραίτητα με το μπάσκετ, αλλά με τον αθλητισμό. Για μένα είναι ο μόνος δρόμος για να αποφύγουν όλα τα άσχημα. Χαίρομαι που είμαι μεσα στην καρδιά του κόσμου και έχω δυνατές αναμνήσεις».