Εθνική Ελλάδας: Η σημαντικότερη όλων και το… λάθος

Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Στις 19:15 η Εθνική Ελλάδας μπάσκετ με αμαξίδιο αντιμετωπίζει τη Λετονία, στην πρεμιέρα του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, με στόχο την άνοδο στη «μεγάλη» κατηγορία. Ενδεχομένως οι περισσότεροι δεν το γνωρίζατε, ακόμα λιγότεροι έχετε παρακολουθήσει αγώνα μπάσκετ με αμαξίδιο. Γιατί;

Μιλάμε για τον ορισμό της θέλησης, για τον ορισμό του πάθους, για το σημείο όπου το «θέλω» σμπαραλιάζει το «μπορώ» και, βγάζοντάς του τη γλώσσα, του λέει «αν θέλω… μπορώ». Μπασκετμπολίστες με κινητικούς περιορισμούς, από οκτώ χώρες της Ευρώπης, ξεπέρασαν κάθε εμπόδιο (ακόμα κι αυτό της πανδημίας, που ανέβαλε δύο φορές τη διοργάνωση), για να κάνουν αυτό που θέλουν.

Με την παρουσία τους πάνω στο παρκέ, στέλνουν μηνύματα προς πολλούς αποδέκτες. Από το «είμαστε εδώ, μην μας αγνοείτε», το οποίο είναι και το σημαντικότερο, μέχρι το «ελάτε να δείτε τι κάνουμε, εσείς που βλέπετε… βουνό κάθε δυσκολία». Στέλνουν μήνυμα στον βλάκα, που παρκάρει σε θέση ΑμεΑ, που μπλοκάρει τη ράμπα στο πεζοδρόμιο, απλά επειδή είναι βλάκας και δεν είχε ποτέ οδηγική συμπεριφορά, αλλά και παιδεία.

Στέλνουν μήνυμα ότι η ζωή συνεχίζεται, όσο κι αν δείχνει να στραβώνει και πως στο τέλος της ημέρας μπορούμε να το χαρούμε, σε όποια κατάσταση κι αν βρισκόμαστε, γιατί η αναπηρία κατάσταση είναι. Στέλνουν μήνυμα ότι είναι αθλητές με αναπηρία, όχι ανάπηροι που αθλούνται κι απαιτούν τον σεβασμό μας σε αυτό που κάνουν.

Όλα καλά, αλλά γιατί δεν έχουμε ασχοληθεί, όσο σοβαρά οφείλουμε; Είδατε ποτέ την ΕΟΚ να στηρίζει τις προσπάθειες των αθλητών με αμαξίδιο, είδατε ποτέ την Ομοσπονδία του μπάσκετ να συνεργάζεται, να αγκαλιάζει; Σαφέστατα πρόκειται για διαφορετικές κι ανεξάρτητες Ομοσπονδίες (ΕΟΚ και ΟΣΕΚΑ), όμως η «μητέρα» του μπάσκετ στην Ελλάδα είναι η ΕΟΚ και δεν έχει ασχοληθεί δευτερόλεπτο με τον χώρο. Μήπως έχει κάτι να κερδίσει;

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Θα πείτε «αυτό σε πείραξε»; Αν δεν με πειράξει αυτό, τι θα με πειράξει; Ότι έχει πνιγεί στο άγχος για να διατηρήσει τον Παναγιώτη Αναστόπουλο, μεταφράζοντας κατά το δοκούν τις απόψεις της ΦΙΜΠΑ, όπως συνηθίζει να κάνει ο Γιώργος Βασιλακόπουλος.