Η FIBA έφτιαξε ένα εντυπωσιακό αφιέρωμα για την καριέρα του Παναγιώτη Γιαννάκη, με τον «Δράκο» να μιλά για τις στιγμές δόξας που έζησε με τα «γαλανόλευκα».
Η FIBA έφτιαξε ένα εντυπωσιακό αφιέρωμα για τον Παναγιώτη Γιαννάκη, τιμώντας όλα όσα πέρασε με την Εθνική ομάδα της Ελλάδας, τόσο ως παίκτης, όσο και ως προπονητής.
Ο «Δράκος» μίλησε στην ιστοσελίδα της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας, για το έπος του 1987 και την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ, για το ματς επί της Σοβιετικής Ένωσης και φυσικά για την απίστευτη πορεία του 2006 μέχρι το ασημένιο μετάλλιο στα γήπεδα της Ιαπωνίας και τη νίκη επί των ΗΠΑ.
Οι δηλώσεις που έκανε ο Παναγιώτης Γιαννάκης:
Για το Ευρωμπάσκετ του 1987: «Το 1986 στο Μουντομπάσκετ δείξαμε στους αντιπάλους μας πως γινόμαστε όλη και καλύτερη ομάδα χρόνο με τον χρόνο. Για μένα αυτή η προσπάθεια άρχισε το 1986, γιατί το 1985 δεν ήμασταν καν στο Ευρωμπάσκετ. Δώσαμε την ευκαιρία να δουν όλοι οι Έλληνες ότι μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε. Αν βάζαμε τα εγώ μας κάτω από την ομάδα, θα πετυχαίναμε κάτι ξεχωριστό. Το τουρνουά αυτό ήταν η έκρηξη της Ελλάδας και δώσαμε κίνητρο και στον κόσμο, αφού η Σοβιετική Ένωση και η Γιουγκοσλαβία ήταν ανίκητες όπως και οι ΗΠΑ».
Για τη νίκη επί της Σοβιετικής Ένωσης: «Το να νικάς τη Σοβιετική ένωση ήταν σπουδαίο για μια μικρή χώρα. Ήταν απίστευτο συναίσθημα. Πήραμε δύναμη από την ατμόσφαιρα του γηπέδου. Ο Γκάλης και εγώ, όπως και τα άλλα παιδιά παίξαμε πολλά λεπτά και δεν κοιμηθήκαμε καλά, αλλά δεν σταμάτησε ποτέ ο ενθουσιασμός μέσα μας. Παίξαμε τόσο δυνατά σε πνευματικό και τακτικό τομέα. Και μετά από δύο χρόνια, δείξαμε πως δεν είμαστε απλά μια έκπληξη του Ευρωμπάσκετ του 1987. Μετά από 10 χρόνια ήμασταν ανάμεσα στις κορυφαίες ομάδες του κόσμου».
Για το Παγκόσμιο του 2006: «Με την Εθνική, μπορούσε να δείξεις σε όλο τον κόσμο πως στην Ελλάδα υπάρχουν άνθρωποι που σέβονται τα σπορ, αγαπούν τη ζωή και θέλουν να κάνουν κάτι κάθε μέρα που θα τους επιτρέπει να ακολουθήσουν τα όνειρα τους και να τα φτάσουν με υπομονή, πάθος και γνώση. Αν φυσικά σέβεσαι συμπαίκτες και αντιπάλους.
Πάντα πίστευα πως συμπαίκτες σε βοηθούν πολύ να γίνεις καλύτερος παίκτης, όπως και οι αντίπαλοι που σου δίνουν μαθήματα που χρειάζεται να βελτιώσεις τον χαρακτήρα και τις ικανότητες του. Είναι μια μεγάλη οικογένεια για μένα το μπάσκετ. Είναι μια μεγάλη οικογένεια, η χώρα μου και είναι ωραίο να την εκπροσωπώ ως ένας από τους καλύτερους».