Για αρκετά χρόνια ο Άρης αλλα και ο ΠΑΟΚ πρωταγωνιστούσαν στα ευρωπαϊκά Κύπελλα του μπάσκετ. Ο Άρης από την πλευρά του ήταν ίσως η καλύτερη ομάδα που ανέδειξε το ελληνικό μπάσκετ κατα τη διάρκεια της δεκατίας του ’80, φτάνοντας πολλές φορές κοντά στην… πηγή χωρίς όμως να καταφέρνει να πιεί…νερό, μέχρι το 1993 όπου και στη πηγή έφτασε και νερό ήπιε. Από την άλλη, ο ΠΑΟΚ εκείνης της εποχής έγραφε τη δική του ιστορία, καθώς έπειτα από την κατάκτηση του Κύπελλου Κυπελλούχων το 1991 στην Ελβετία εναντίον της Σαραγόσα, τρία χρόνια αργότερα, στις 16 Μαρτίου του 1994 κατέκτησε και το Κύπελλο Κόρατς εναντίον της Στεφανέλ Τριέστε, κάνοντας αρκετούς να τον θεωρούν την πιο επιτυχημένη ομάδα της δεκαετίας του ’90.

Πρωταθλητής στο Τορίνο δια χειρός… Τάρπλεϊ 

Στις 16 Μαρτίου του 1993 ο Άρης πανηγύριζε τον πρώτο του ευρωπαϊκό τίτλο. Αντίπαλός του ήταν η Εφές Πίλσεν, στην πρώτη της συμμετοχή σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Ο ηγέτης της τουρκικής ομάδας στο παρκέ ήταν ο Πέταρ Ναουμόφσκι, ένας παίκτης τον οποίον ο Άρης είχε την δυνατότητα να αποκτήσει το καλοκαίρι του 1991, όμως τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε η ομάδα δεν έκαναν εφικτή την απόκτησή του και έτσι ο Σκοπιανός γκαρντ κατέληξε στην Εφές.

Η ιταλική πόλη από την μέρα που πάτησε το πόδι της στην χώρα η αποστολή του Άρη βάφτηκε στα «κίτρινα», καθώς 5.000 φίλαθλοι του Άρη ήταν πιστοί στο μεγάλο ραντεβού. Το παιχνίδι ήταν ένα από τα χειρότερα που έχουμε δει έως τώρα, ο Άρης που είχε τον τίτλο του απόλυτου φαβορί, είχε τεράστιο πρόβλημα στη διαχείριση του παιχνιδιού. Εν τέλει η ομάδα της Θεσσαλονίκης κατάφερε να πάρει τη νίκη με 50-48 χωρίς να καταφέρει να ευστοχήσει ούτε σε ένα σουτ πίσω από τα 6.25! Μάλιστα, άξιο αναφοράς είναι το γεγονός πως αυτο το σκορ αποτελεί μέχρι και σήμερα αρνητικό ρεκόρ παραγωγικότητας πόντων στην ιστορία των τελικών του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Εκείνη την εποχή, ο Ρόι Τάρπλεϊ ήταν σε απίστευτη κατάσταση και το επιβεβαίωσε καθώς τελείωσε την αναμέτρηση με 19 πόντους και 18 ριμπάουντ. Ο Αμερικανός πέτυχε το 38% (!) των πόντων της ομάδας του και μάζεψε τα μισά ριμπάουντ. Βέβαια, η εικόνα που έμεινε χαραγμένη στο μυαλό όσων παρακολουθούσαν την αναμέτρηση, ήταν αυτή του Μέμου Ιωάννου, η άμυνά του οποίου επάνω στον Πέταρ Ναουμόφσκι αλλα και το ριμπάουντ από τον Μιχάλη Μισούνοφ ήταν δύο από τους λόγους που ο Άρης έφτασε μέχρι την κατάκτηση του τροπαίου.

Η απόλυτη κυριαρχία του ΠΑΟΚ

Ένα χρόνο αργότερα, το 1994 ο ΠΑΟΚ των Πρέλεβιτς, Μπέρι και Κόρφα κατέκτησε το δεύτερο ευρωπαϊκό του τρόπαιο στην Ελβετία, σε διπλό τελικό εναντίον της Στεφανέλ Τριέστε.

Ο πρώτος τελικός πραγματοποιήθηκε στο «Αλεξάνδρειο», στις 9 Μαρτίου 1994. Στο πλευρό του «δικέφαλου» βρίσκονταν περισσότεροι από 6.000 οπαδοί. Η μάχη ήταν μεγάλη και πολύ δύσκολη, καθώς και οι δύο ομάδες έδειχναν καλά προετοιμασμένες. Από την μία, στον πάγκο του ΠΑΟΚ καθόταν ο Σούλης Μαρκόπουλος και από την άλλη στον πάγκο της Στεφανέλ Τριέστε καθόταν ο Μπόγκνταν Τάνγιεβιτς.

Το παιχνίδι είχε συγκλονιστική εξέλιξη, ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε 35-28 στο ημίχρονο, αλλά χρειάστηκε ένα καλάθι του Κόρφα στη λήξη του παιχνιδιού για να πάει με διαφορά 9 πόντων στην Ιταλία, κερδίζοντας με σκορ 75-66 στον πρώτο τελικό.

Μια εβδομάδα αργότερα, στις 16 Μαρτίου 1994, οι παίκτες του ΠΑΟΚ έκαναν ένα από τα καλύτερα παιχνίδια τους. Έπαιξαν ολοκληρωτικό μπάσκετ, έκανα αυτό που λέμε «το τέλειο παιχνίδι», παίρνοντας τη νίκη με 100-91 και κατακτώντας το Κύπελλο Korac για πρώτη φορά. Οι λιγοστοί φίλαθλοι που είχαν ταξιδέψει μαζί με την αποστολή του ΠΑΟΚ πανηγύρισαν με την… ψυχή τους το τρόπαιο μετά τη λήξη του αγώνα, με τους παίκτες του «Δικέφαλου» να πετάνε στα ουράνια.