Έχουμε γράψει και στο παρελθόν. Πότε λέει αλήθεια ο Βασιλακόπουλος; Η απάντηση είναι απλή: Ποτέ. Τουλάχιστον όχι, όταν ανοίγει το στόμα του.
Θυμάμαι ακόμα την απέλπιδα προσπάθεια των υμνητών του «ισόβιου» προέδρου, να του πιστώσουν κάθε εθνική επιτυχία. Κι ας ήταν ο Βασιλακόπουλος ο άνθρωπος, ο οποίος δεν ήθελε να παίξει ως Έλληνας ο Γκάλης. Κι ας ήταν ο Βασιλακόπουλος ο άνθρωπος, ο οποίος διαχρονικά δεν θέλει να ακούσει για τον Παναγιώτη Γιαννάκη, τον κατά τεκμήριο τελευταίο πετυχημένο ομοσπονδιακό προπονητή. Κι όταν η Εθνική Ανδρών έπεσε στην ανυποληψία, άλλαξαν το σενάριο.
Αίφνης ανακάλυψαν την αναπτυξιακή διαδικασία. Βρέθηκαν 2-3 φουρνιές καλών πιτσιρικάδων, η Ελλάδα έγινε μόνιμος τόπος τέλεσης των πανευρωπαϊκών και παγκοσμίων, ήρθαν διακρίσεις και να σου ο πρόεδρος της ανάπτυξης. Θα φύγει από τη θέση του και δεν θα έχουμε ακούσει μια αλήθεια. Για να μην πω το… μακάβριο, θα πεθάνουμε και δεν θα έχει γραφτεί μια αλήθεια για τα έργα και τις ημέρες τους.
Η διοίκηση (για να μην τα χρεώνουμε όλα στον πρόεδρο, αν κι αυτός ως επικεφαλής φέρει την τελική ευθύνη) Βασιλακόπουλου αποφάσισε ελαφρά την καρδία, να απελευθερώσει τις ομάδες εθνικών κατηγοριών από την υποχρέωση να συντηρούν αναπτυξιακές ομάδες. Δεν είναι υποχρεωμένες να έχουν τμήματα εφήβων, παίδων και τα αντίστοιχα στα κορίτσια. Η πανδημία είναι… ευλογία για τους ξεπεσμένους παράγοντες.
Απελευθερώνονται όσοι θέλουν να έχουν ΜΟΝΟ πρώτη ομάδα. Δίχως ακαδημίες, δίχως τμήματα υποδομής, δίχως προσφορά στον τόπο και στη νεολαία. Βάζουν πέντε δεκάρες, πληρώνουν όποτε θέλουν και το παίζουν παράγοντες, με τις ευλογίες της Ομοσπονδίας, που τους κάνει πλάτες να κλείσουν τις ακαδημίες.
Δεν γουστάρεις να κατεβάσεις ομάδα νεανίδων ή κορασίδων; Δεν τρέχει τίποτα. Η εικόνα να μην χαλάσει κι ας μειωθεί ο αριθμός των παιδιών που ασχολούνται με το μπάσκετ. Και γιατί να βγουν οι παράγοντες να ψάχνουν να μαζέψουν παιδιά; Θυμάμαι σαν τώρα τον αείμνηστο Μαλακατέ, να γυρνά στα ανοιχτά των Αμπελοκήπων και να στρατολογεί πιτσιρικάδες. Ανθρώπους από την Ακαδημία Ηλιούπολης να στοιβάζουν παιδιά σε αυτοκίνητα, να φροντίζουν έστω για μια πορτοκαλάδα, να είναι δίπλα τους.
Ιστορίες, που όλοι μπορούμε να προσθέσουμε και μία. Αυτοί οι παράγοντες έχτισαν το ελληνικό μπάσκετ και τον κόπο τους καρπώθηκε η διοίκηση Βασιλακόπουλου. Κι επειδή οι νεόκοποι (προδήλως όχι όλοι, υπάρχουν εκπληκτικοί παράγοντες) έχουν περισσότερο τον νου τους στο στοίχημα και λιγότερο στην ανάπτυξη, ας μείνουν τα παιδιά χωρίς αγώνες. Στεναχώρια μας. Κορωνοϊός υπάρχει, να καθίσουν σπίτι.
Αυτή τη διοίκηση θέλετε στην ΕΟΚ;