Γιατί χαίρεται (και) ο ΠΣΑΚ και χαμογελά παιδί μου

Επειδή στη ζωή όλα είναι… πολιτική, πάμε να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά, γιατί χάσαμε την μπάλα. Οι ομάδες (ΚΑΕ και μη) είναι εργοδότες. Η ΕΟΚ, ως η ομοσπονδία των σωματείων, είναι εργοδοτικός μηχανισμός, οφείλει να συμπορεύεται, γιατί διαφορετικά θα χάσει τη… δεδηλωμένη. Οι παίκτες, ακόμα κι οι τάχα μου ερασιτέχνες, είναι εργαζόμενοι κι ο ΠΣΑΚ όφειλε να είναι η φωνή των εργαζομένων. Φαίνεται ότι ζήλεψαν τη δόξα της ΓΣΣΕ των εργοδοτών και παίζουν επιδέξια τον αυλό των «αφεντικών», αλλά δεν θα σας κουράσω άλλο με πολιτικούς παραλληλισμούς, που ενδέχεται να μπερδέψουν μη μυημένους.

Γιατί χάρηκε ο ΠΣΑΚ, που οι εργοδότες αποφάσισαν πως θα έχουν στη δούλεψή τους ΜΟΝΟ Έλληνες εργαζόμενους (μιλώντας για την Α2); Επειδή ανοίγουν θέσεις εργασίας. Θα δεχόμουν ως εσφαλμένα υπαρκτό το ενδιαφέρον, αν υπήρχε ανάλογος ζήλος, οσάκις ένας παίκτης έμενε απλήρωτος, οσάκις ένα συμβόλαιο γίνονταν κουρελόχαρτο. Τότε, οι εργατοπατέρες του ΠΣΑΚ, εκείνοι που μετέτρεψαν το όργανο διεκδίκησης σε λέσχη φίλων του τσαγιού μάτσα, σφυρίζουν αδιάφορα. Τότε δουλεύει μαγουλάκι, ένα φιλικό χτύπημα στον ώμο και προσοχή μην στεναχωρηθούν τα αφεντικά.

Αλλά ακόμα κι έτσι -δεν είναι όλοι γεννημένοι επαναστάτες- είναι θετικό βήμα η απαγόρευση συμμετοχής ξένου στην Α2 και πραγματικό το ενδιαφέρον του ΠΣΑΚ; Για όσους πιθανόν δεν το έχουν αντιληφθεί, η δεύτερη κατηγορία της χώρας δεν έχει εκπρόσωπο της μπασκετομάνας Θεσσαλονίκης, αλλά να μην χαλάσουν μικρές λεπτομέρειες μια τόσο ωραία ιστορία.

Το ότι η Α2 είναι νεκροταφείο ελεφάντων, ας μας απασχολήσει ΜΟΝΟ αν συμμετέχουν αγωνιστικά μπασκετμπολίστες 50+, αν κι είναι ικανοί να τους ονομάσουν U60 και να πιστέψουν ότι είναι μέρος του αναπτυξιακού προγράμματος. Και μεταξύ μας, σε μια Ομοσπονδία, που το Δ.Σ. έχει μέσο όρο 80 παρά (πόσο πιο γλυκός να γίνω;), το 50 είναι λογική ηλικία για να είναι κάποιος αθλητής. Κι αν χάσαμε το καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης, ας έχουμε το μεγαλύτερο (ηλικιακά).

Στον ΠΣΑΚ κόπτονται για την προώθηση των νέων παιδιών, αλλά δεν πήραν (μάλλον) χαμπάρι ότι τη στιγμή που τα πρωταθλήματα ενηλίκων διακόπηκαν, τάχα μου λόγω 19, τα πρωταθλήματα U18 και U16 έγιναν κανονικά. Ενδιαφερόμαστε να βρουν (τι ώρα; Μια χαρά τα έγραψε ο Τόλης Λεούσης) θέση τα πιτσιρίκια, αλλά δεν φτάσαμε στο σημείο να ανησυχούμε αν κολλήσουν ιό.

Διάβασα και κάτι χαζά, από ανθρώπους που λογικά έχουν να πάνε σε γήπεδο καμιά 5ετία, ότι τάχα μου τα παιδιά δεν έχουν πια αγάπη για το άθλημα, όπως είχαμε εμείς τα παπούδια, που παίζαμε στα ανοιχτά, φορώντας σταράκια. Σε λίγο η έλλειψη παικτών και παικτριών με ταλέντο θα μεταφερθεί στους ώμους των παιδιών, ή των γονιών. Μόνο που παραδοσιακά το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι.

Τα ανοιχτά γήπεδα έχουν… ουρά πιτσιρικάδων, που περιμένουν να αδειάσει μια μπασκέτα. Τα παιδιά μας αγαπούν το μπάσκετ περισσότερο από εμάς, γιατί γι’ αυτά είναι επιλογή, μεταξύ άλλων ελκυστικών ενασχολήσεων (διαδίκτυο, NETFLIX, e-games), ενώ για μας ήταν φυσικό επακόλουθο. Οι γονείς (πολλοί εξ αυτών με ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ συμπεριφορά) τρέχουν περισσότερο από τους δικούς μας, για να προλάβουν τις προπονήσεις, που δεν είναι δύο και τρεις, όπως στα χρόνια μας, αλλά πέντε κι έξι, σε ώρες… απαγορευτικές.

Αν κάτι έχει αλλάξει είναι η ηγεσία. Η ΕΟΚ είναι παρωχημένη, ο ΕΣΑΚΕ άβουλος, ο ΠΣΑΚ φερέφωνο, ο ΣΕΠΚ μοιάζει να έχει κηρύξει αντιστασιακή αφωνία. Κουμάντο κάνουν παραγοντίσκοι, που κατά το δοκούν φέρνουν ή διώχνουν ξένους, αλλάζουν τους κανόνες του παιχνιδιού, κανιβαλίζουν το εθνικό μας σπορ και παίζουν παιχνίδια (ενίοτε και στοιχηματικά) στις πλάτες των πιτσιρικάδων, που εξακολουθούν να γεμίζουν τους τοίχους (είτε χτιστούς, είτε ηλεκτρονικούς) με φωτογραφίες παικτών.

Είναι εμφανές πλέον ότι το ελληνικό μπάσκετ δεν παίρνει βελτίωση, θέλει να γκρεμιστεί και να χτιστεί από την αρχή, ως εκ τούτου το αν θα παίξετε με έναν ή κανέναν ξένο, με μπάλα ή χωρίς, αν θα αναδείξετε πρωταθλητή τον πρώτο ή τον 12ο, ουδείς ασχολείται. Ελπίζουμε ότι οι επόμενοι θα είναι αντάξιοι των περιστάσεων. Αν δεν είναι, κακό του κεφαλιού τους.

MUST READ

LIVE: Ολυμπιακός – Μπασκόνια

Αντί επιλόγου: Προσωπικά δεν με ενοχλεί καμία απόφαση, που θα ληφθεί από ανθρώπους, οι οποίοι ουδεμία θετική επίδραση έχουν στο σπορ. Με ενοχλούν οι αυλικοί κι οι κλακαδόροι, οι περισπούδαστοι χλεχλέδες του συναφιού μας, οι άβουλοι. Όλοι αυτοί να μην έχουν την αυταπάτη πως «έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι τελειώσανε». Έχουν τελειώσει, απλά δεν το έχουν καταλάβει.