Η συζήτηση για το πολυνομοσχέδιο για την τρίτη αξιολόγηση δείχνει ότι στην πραγματικότητα ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ συμφωνούν στον πυρήνα των μνημονιακών μέτρων παρά τις εύκολες κορώνες που ανταλλάσσουν.
Η κυβέρνηση το αποφάσισε τελικά: το μέλλον μας είναι να γίνουμε Ισπανία. Δηλαδή, να μπει μπροστά μια μηχανή που θα οδηγήσει σε μαζικούς ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς χιλιάδων σπιτιών, για να ζήσουμε και εδώ τις σκηνές που είδαμε στην Ισπανία πριν από μερικά χρόνια όταν εισέβαλλαν τα ΜΑΤ σε σπίτια γιαγιάδων και παππούδων που απλώς δεν ήθελαν να βρεθούν, κυριολεκτικά, στο δρόμο.
Είχε συμπεριληφθεί ούτως ή άλλως στο πολυνομοσχέδιο η πρόβλεψη ότι πλέον όλοι οι πλειστηριασμοί για χρέη προς τράπεζες και ιδιώτες θα γίνονταν όχι στα ειρηνοδικεία αλλά ηλεκτρονικά στα συμβολαιογραφεία. Ήταν μια πρόβλεψη που ενσωματώθηκε ακριβώς για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα των μαζικών συγκεντρώσεων και παρεμβάσεων στα ειρηνοδικεία όλης της χώρας. Βεβαίως, πρώτα έσπευσε ο Κοντονής να καταστήσει «ιδιώνυμο» αδίκημα τη διαμαρτυρία ενάντια σε πλειστηριασμούς.
Γιατί ό,τι και εάν λέει η κυβέρνηση για «διαβεβαιώσεις» από τις Τράπεζες ότι δεν θα κάνουν πλειστηριασμούς κατοικιών μέχρις ενός ορίου, η πραγματικότητα τη διαψεύδει. Όχι μόνο γιατί κάθε εβδομάδα βγαίνουν σπίτια στο σφυρί για ποσά πολύ μικρότερα του υποτιθέμενου ορίου των 300.000 ευρώ αλλά και γιατί η απαίτηση των δανειστών και των τραπεζών είναι να υπάρξουν χιλιάδες πλειστηριασμοί μέσα το 2018. Και αυτό δεν πρόκειται να γίνει μόνο για «ακριβά» ακίνητα.
Όμως, τα πράγματα κάνει ακόμη χειρότερα η τροπολογία για τα χρέη προς το δημόσιο. Η ενεργοποίηση της δυνατότητας του δημοσίου να προχωρά σε κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, ακόμη και για μικρά ποσά, μια που έτσι θεωρείται ότι θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της φοροδιαφυγής αυξάνει ακόμη περισσότερο τον αριθμό των ανθρώπων που θα κινδυνεύσουν να χάσουν τα σπίτια ή άλλα ακίνητά τους. Κάποιες φορές ακόμη και για εξωφρενικά χαμηλές οφειλές.
Και βέβαια σε αυτά τα μέτρα κυβέρνηση και αντιπολίτευση κινούνται… μονιασμένα. Ουδέποτε π.χ. η ΝΔ ή η Δημοκρατική Συμπράταξη ή το Ποτάμι δεν είπαν κουβέντα ενάντια στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. Ουδέποτε έφεραν πρόταση νόμου για νομοθετική κατοχύρωση της προστασίας πρώτης κατοικίας μέχρι του ποσού των 300.000. Ουδέποτε πρότειναν να μπει φραγμός στους πλειστηριασμούς για χρέη προς το δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία.
Αντίθετα, η αντιπολίτευση βολευόταν να υπάρχει δυσαρέσκεια για τα θέματα αυτά, αλλά επί της ουσίας φερόταν ως να υπήρχε μια μεγάλη ταμπέλα γύρω από αυτά τα θέματα «μην αγγίζετε – ενοχλούνται οι τράπεζες».
Γι’ αυτό και στη Βουλή μπορεί να πέφτουν διάφορες κορώνες από τη μεριά της αντιπολίτευσης, αλλά ουσιαστική διαφωνία δεν υπάρχει. Γιατί τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ έχουν αποδεχτεί ότι οι απαιτήσεις των δανειστών και των τραπεζών είναι απόλυτος κανόνας που δεν μπορεί να παραβιαστεί. Κοντολογίς και οι δύο θέλουν να γίνουμε Ισπανία.