Ο Ιβάν Σαββίδης προσπαθεί να προσεταιριστεί τη νέα πολιτική κατάσταση

Ο Ιβάν Σαββίδης, παρότι έχει περάσει και από τα ρωσικά πολιτικά προγράμματα, αποδείχτηκε ότι δεν ήταν και ο καλύτερος στις πολιτικές προβλέψεις.

Τουλάχιστον, αυτό είχε δείξει η περίφημη συνέντευξή του στο «Πρώτο Θέμα» το 2017 όταν είχε προβλέψει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα γινόταν ποτέ πρωθυπουργός.

Βέβαια τότε ήταν η εποχή του μεγάλου… έρωτα ανάμεσα στον Ιβάν Σαββίδη και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Γιατί μπορεί κανείς να περίμενε μεγάλη αντιπάθεια ανάμεσα σε έναν ολιγάρχη από την μετακομμουνιστική Ρωσία και ένα κόμμα που αναφερόταν στην αριστερά, όμως στην πράξη τα πράγματα ήταν διαφορετικά.

Στο πρόσωπο του Ιβάν Σαββίδη ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πιστέψει ότι είχε βρει αυτό που έψαχνε: την «αριστερή διαπλοκή».

Γιατί σε πείσμα των διακηρύξεων περί ανάγκης «ανεξάρτητης» ενημέρωσης, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αποφασίσει ότι αυτό που χρειαζόταν ήταν ένας ολιγάρχης που να ρίξει χρήματα για να υπάρξουν φιλικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ ΜΜΕ.

Μικρή σημασία είχε ότι ο Ιβάν Σαββίδης εκπροσωπούσε έναν κόσμο, αυτόν των Ρώσων ολιγαρχών που απέκτησαν πρώην κρατικές εταιρείες στα πρώτα μετακομμουνιστικά χρόνια, σε μια χώρα που τα όρια μεταξύ επιχειρηματικότητας και μαφιόζικης εγκληματικής δραστηριότητας δεν ήταν πάντοτε ευδιάκριτα.

Ούτε είχε σημασία για τον ΣΥΡΙΖΑ ότι η ίδια η προσωπική ιδεολογία του Ιβάν Σαββίδη είναι ένα μίγμα νεοφιλελευθερισμού, συντηρητισμού και Ορθοδοξίας.

Το βασικό ήταν ότι ήθελε να στηρίξει την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.

Γι’ αυτό το λόγο και ο Ιβάν Σαββίδης θεωρήθηκε ιδανικός να πάρει το Έθνος, να διεκδικήσει τα ΜΜΕ του πρώην ΔΟΛ, αλλά και να αποκτήσει τηλεοπτική άδεια.

Άλλωστε, η φιλοσοφία του για τα ΜΜΕ ήταν απλή: «Δεν χτυπάμε την Ορθοδοξία, τον ΠΑΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ».

Και ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη προσπάθησε να διευκολύνει τον Σαββίδη σε διάφορα ανοιχτά μέτωπα που είχε.

Φρόντισε να περάσει την περίφημη τροπολογία που απάλλασσε ουσιαστικά την ΣΕΚΑΠ από τα πρόστιμα αρκετών εκατομμυρίων που είχε για λαθρεμπόριο τσιγάρων.

Δεν είχε θέμα στο να είναι μέσα στην κοινοπραξία που πήρε το λιμάνι της Θεσσαλονίκης.

Διευκόλυνε για το νέο γήπεδο του ΠΑΟΚ.

Κυρίως, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε ό,τι μπορούσε για να πάρει αυτό που κυρίως ήθελε ο Ιβάν Σαββίδης: ένα πρωτάθλημα για τον ΠΑΟΚ.

Για τα μάτια του Ιβάν στήθηκε στην πραγματικότητα όλος ο υπέροχος μηχανισμός της… εξυγίανσης, πήγε πίσω πολλά χρόνια το ελληνικό ποδόσφαιρο, προσπεράστηκαν διάφορα… μικροπροβληματάκια, όπως ότι ο Ιβάν ο Τρομερός μπούκαρε μέσα στον αγωνιστικό χώρο με εμφανές πιστόλι.

Έγιναν ανεκτοί ακόμη και οι… κακοί του τρόποι όταν φώναζε στα ρώσικα στον Καρτερό (που είχε αναλάβει χρέη μεταφραστή) ότι 150 εκατομμύρια έχει δώσει και απαιτεί ένα πρωτάθλημα, σε μια σειρά επισκέψεις στο Μαξίμου.

Όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ απτόητος συνέχισε να τον διευκολύνει.

Βέβαια, τώρα τα πράγματα άλλαξαν, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πια στην κυβέρνηση και ο Ιβάν σκέφτεται πρωτίστως ως επιχειρηματίας.

Άλλωστε, θέλει να διατηρήσει και να αποκτήσει επιχειρηματική βάση στην Ελλάδα, θέλει να μπει σε καινούρια πεδία (ενέργεια κ.λπ.) εφόσον πούλησε τις επιχειρήσεις καπνού που είχε στη Ρωσία και γενικά θέλει να αντιμετωπιστεί ως επενδυτής και όχι ως ολιγάρχης εκ Ρωσίας (με όρους τους αρνητικούς συνειρμούς που αυτό έχει).

Γι’ αυτό και θέλει να… αγκαλιάσει την νέα πολιτική κατάσταση.

Και έτσι άρχισε να το στρίβει σιγά σιγά.

Το Έθνος αλλάζει σταδιακά γραμμή, το ίδιο και το Οpen και ο Ιβάν ο Τρομερός αναζητά άκρες και επαφές στη νέα κυβέρνηση.

Ανέλαβε δράση και ο τρομερός ινσταγκράμερ υιός Σαββίδη που έσπευσε να εξυμνήσει την τωρινή κυβέρνηση, ενώ λίγους μήνες πριν υμνούσε τον Αλέξη Τσίπρα.

Για να είναι σίγουρος ο Ιβάν ότι δεν θα ανοίξουν ξανά τίποτα ιστορίες «από τα παλιά», αλλά και για να διεκδικήσει επιπλέον δουλειές και… επιπλέον πρωταθλήματα για τον ΠΑΟΚ.

Το ερώτημα είναι βέβαια εάν θα συνεχίσει να έχει την ίδια «προνομιακή μεταχείριση».

Γιατί δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να συνομιλούν επιχειρηματίες με πρωθυπουργούς.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Αρκεί οι επιχειρηματίες να θυμούνται ότι δουλειά των πρωθυπουργών δεν είναι να τάζουν ούτε πρωταθλήματα, ούτε «δουλειές».