Κίνημα Αλλαγής: Τον Βενιζέλο τον έδιωξαν, κατεύθυνση θα αποκτήσουν;

Ο Βαγγέλης Βενιζέλος είναι μια ιδιότυπα τραγική φιγούρα στην πολιτική ζωή της χώρας.

Είναι από τους πιο μορφωμένους πολιτικούς.

Και ταυτόχρονα από τους πιο μισητούς.

Και οι δύο ιδιότητες στέκουν εξίσου.

Στη γνώση είναι έτη φωτός μπροστά από την πλειοψηφία των συναδέλφων του.

Στη συλλογική συνείδηση είναι απλώς ένα μέλος της καταραμένης τριάδας των μνημονίων: Παπανδρέου – Βενιζέλος – Σαμαράς.

Γι’ αυτό και επέλεξε η Φώφη Γεννηματά να τον εξωθήσει σε αποχώρηση.

Γιατί ήξερε ότι μπορεί να υπάρξουν αντιδράσεις σε στελέχη, αλλά η κοινωνία δεν θα στεναχωρηθεί.

Γιατί στα δικά της μάτια αλαζονεία και κυνισμό απέπνεε ο Βενιζέλος και ταύτιση με την Τρόικα.

Όμως, ποια είναι η αφορμή;

Ότι μπαίνει επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΚΙΝΑΛΛ ο… Γιώργος Καμίνης.

Ένας δήμαρχος που κυβέρνησε την Αθήνα για 9 χρόνια και στα μάτια των κατοίκων της έγινε συνώνυμος με την απραξία, την αδιαφορία, τα χρονίζοντα προβλήματα.

Και αυτές οι επιλογές λένε πολλά για την κατάσταση του ΚΙΝΑΛΛ.

Που κάνει κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν κοιτάζει τα δικά του προβλήματα.

Γιατί όταν από κόμμα του 48% γίνεσαι κόμμα του 8% κάτι δεν πάει καλά.

Γιατί εξακολουθεί να είναι ένα κόμμα ταυτισμένο με δύο μνημονιακές κυβερνήσεις.

Γιατί δεν έχει στρατηγική παρά μόνο τακτικούς ελιγμούς για να μην το συνθλίψουν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.

Γιατί όταν ο κόσμος βλέπει τα στελέχη του ΚΙΝΑΛΛ, θυμάται ταυτόχρονα και τις διαδρομές τους σε κυβερνήσεις, υπουργεία, δημόσιους οργανισμούς, ομοσπονδίες και καταλαβαίνει τη φθορά και τη διάβρωση της εξουσίας.

Κι αυτό δεν ξεπερνιέται με κολπάκια. Ούτε με δήθεν ηγετικές «μαγκιές».

Γιατί ο Ανδρέας Παπανδρέου μπορούσε απλώς να ανακοινώνει ότι κάποιος «όποιος διαφωνεί, ας κατέβει από το τρένο», όμως άλλαξε την πορεία του τόπου.

Αυτό του έδινε κύρος, όχι κάποιο ηγετικό «στυλάκι».

Γι’ αυτό και το ΚΙΝΑΛΛ βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ να κερδίζει το χώρο της κεντροαριστεράς.

Χρειάζεται η Ελλάδα ένα νέο ΠΑΣΟΚ;

Αν μιλάμε για τον εκμαυλισμό της εξουσίας, τις διάφορες παραλλαγές διαπλοκής, τα μεγάλα έργα με τις τεράστιες μίζες και τη λογική «το κράτος είμαι εγώ», όχι.

Αν μιλάμε για έναν χώρο που να μπορεί να εκφράσει το αίτημα της δικαιοσύνης και της προόδου και να στήσει ξανά τη μεσαία τάξη στα πόδια της, ναι.

Όμως, αυτό δεν μπορούν να το κάνουν ούτε το ΚΙΝΑΛΛ ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ.