Αυτοί οι ψηφοφόροι περπατούν ανάμεσά μας

Περπατούν ανάμεσά μας.

Τους συναντάμε στην ουρά στο σούπερ μάρκετ.

Στέκονται δίπλα μας στη στάση του λεωφορείου.

Βρίσκονται μέσα στο διπλανό αυτοκίνητο στο φανάρι.

Πίνουν καφέ στο διπλανό τραπέζι.

Παραγγέλνουν από το ίδιο σουβλατζίδικο με εμάς.

Και μετά πηγαίνουν και ψηφίζουν Κυριάκο Βελόπουλο. Ή Βασίλη Λεβένη. Ή το κόμμα των οπαδών του Αρτέμη Σώρρα.

Για να μην αναφερθούμε στο πολύ πιο επικίνδυνο φαινόμενο να υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που ψήφισαν τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής.

Και υπάρχουν και αρκετά παραδείγματα από το παρελθόν. Γιατί π.χ. κάπως έτσι βρέθηκε π.χ. το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη να θεωρείται υπολογίσιμη πολιτική δύναμη.

Και βέβαια και σε τέτοιο κόσμο γεννήθηκε το φαινόμενο του Πάνου Καμμένου και των Ανεξάρτητων Ελλήνων, με όλο το μίγμα «πατριωτικού» κιτς και συνωμοσιολογικής αντίληψης που τους χαρακτήρισε.

Για να μην αναφερθούμε στον τρόπο που ακόμη συναντάς ανθρώπους που έχουν να πουν καλά λόγια για τους Χουντικούς και την επταετία.

Και υπάρχουν και πολλά άλλα παραδείγματα που έρχονται στο νου, όταν σκέφτεσαι τι σημαίνει τελικά κοινοβουλευτική δημοκρατία στην Ελλάδα.

Προφανώς και οι άνθρωποι αυτοί δικαιούνται να ψηφίσουν. Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει το δικαίωμά τους;

Αλλά και ποιος δεν διαπιστώνει με θλίψη τα αποτελέσματα μιας ιδιότυπης «λουμπενοποίησης» της ελληνικής κοινωνίας που αντανακλώνται και στα εκλογικά αποτελέσματα.

Γιατί είναι πρόβλημα να πηγαίνει τόσο μεγάλο μέρος της συνολικής ψήφου σε κόμματα που εκπροσωπούν την ακροδεξιά, τον ωμό ρατσισμό, το σεξισμό, τη συνωμοσιολογία, τους «ψεκασμούς», τον ανορθολογισμό.

Είναι πρόβλημα να θεωρούν τόσο πολλοί ψηφοφόροι ότι είναι «διαμαρτυρία» το να ψηφίζουν με κριτήριο τον χαβαλέ αλλά τελικά στο όνομα του χαβαλέ να στέλνουν στη Βουλή φασίστες και τηλεπλασιέ που υποστηρίζουν ότι έχουν… χειρόγραφες επιστολές του Ιησού.

Είναι πρόβλημα η ψήφος διαμαρτυρίας να πηγαίνει σε τόσο επικίνδυνες και αντιδραστικές πολιτικές ιδεολογίες.

Προφανώς και η λουμπενοποίηση δεν περιορίζεται στην πολιτική.

Ούτε φταίνε μόνο αυτοί που συμπεριφέρονται με αυτό τον τρόπο.

Αφορά συνολικά την κοινωνική κατάσταση.

Αφορά το πώς ολοένα και περισσότερο γινόμαστε μια κοινωνία που δεν διαβάζει και δεν ενημερώνεται, αλλά απλώς χαζεύει timeline και stories και δεν έχει πρόβλημα να θεωρήσει «αντικειμενικό γεγονός» την οποιαδήποτε απιθανότητα.

Αφορά το πώς από διάφορες πλευρές συχνά και με δήθεν «εναλλακτικό» στυλάκι αμφισβητείται η επιστημονική γνώση. Δείτε π.χ. πόσο εξαπλώνεται το αντιεμβολιαστικό κίνημα.

Αφορά το πόση ανοχή υπήρξε τα προηγούμενα χρόνια σε ρατσιστικές, εθνικιστικές και σεξιστικές αντιλήψεις.

Αφορά το πώς τα ίδια τα κόμματα εξουσίας αντιμετωπίζουν την πολιτική ως θέαμα και εικόνα, αδιαφορώντας για την ουσία της πολιτικής και τελικά πριονίζοντας το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται.

Αφορά τα ΜΜΕ που συχνά επένδυσαν στο χαβαλέ στην πολιτική γιατί θεωρούσαν ότι αυτό έφερνε παραπάνω τηλεθέαση.

Δεν είμαστε οι μόνοι στην Ευρώπη με αυτό το πρόβλημα. Γενικό είναι το φαινόμενο.

Όμως, σε εμάς έχει πάρει άλλες διαστάσεις.

Γιατί η κρίση από ένα σημείο και μετά διαλύει τα μυαλά των ανθρώπων και δεν τους αφήνει να σκεφτούν σωστά.

Και αυτό είναι το καλύτερο έδαφος για εμφανιστούν διάφοροι που σε πρώτη φάση δείχνουν «γραφικοί», αλλά μετά αποδεικνύονται επικίνδυνοι.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Ή θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το πρόβλημα και θα ξαναγίνουμε άξιοι να λέμε ότι έχουμε δημοκρατία ή απλώς θα μετράμε αυγά του φιδιού.