Από την Κούνεβα στην Κουντουρά και από τον Γλέζο στον Γεωργούλη

Τίποτα δεν αποδεικνύει καλύτερα τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ από το ποιους αποφάσισε να στείλει αυτή τη φορά στην Ευρωβουλή.

Θα μου πείτε ότι υπάρχει ο σταυρός και άρα αποφασίζουν οι ψηφοφόροι.

Σωστό, αλλά μετράει και το κλίμα που διαμορφώνεται «από τα πάνω».

Το 2014 ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να στείλει στην Ευρωβουλή τον άνθρωπο-σύμβολο της Εθνικής Αντίστασης Μανώλη Γλέζο.

Φέτος, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσε να έχει τον Γλέζο, γιατί αυτός κατήγγειλε τη συνθηκολόγηση του 2015.

Αντ’ αυτού είχε στο ψηφοδέλτιο τον Αλέξη Γεωργούλη. Συμπαθή ηθοποιό, χωρίς καμιά σχέση με την πολιτική.

Κι επίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε στο ψηφοδέλτιο των ευρωεκλογών του 2014 τη Κωνσταντίνα Κούνεβα.

Μια γυναίκα, μετανάστρια, συνδικαλίστρια που παραλίγο να πληρώσει με τη ζωή της τον αγώνα της υπέρ των συναδέλφων της.

Μια γυναίκα που ακόμη έχει στο κορμί της τα σημάδια της βαρβαρότητας.

Μια γυναίκα – υποψήφια που ανέβασε στα ύψη του αξιακό – ηθικό πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως, τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ είχε άλλες προτεραιότητες.

Να στείλει στην Ευρωβουλή την Έλενα Κουντουρά, μια πολιτικό που προέρχεται από τη δεξιά και σε αυτό το χώρο σταδιοδρόμησε, συχνά και με απόψεις «σκληρής δεξιάς».

Τι είναι αυτό που κάνει ένα κόμμα κάποτε να θέλει να εκλέξει αγωνίστριες και τώρα να στέλνει στελέχη της δεξιάς, ηθοποιούς και έναν γόνο επιχειρηματικής οικογένειας;

Μα ακριβώς το διαζύγιο με τους αγώνες και την αριστερά.

Η μετατροπή σε μηχανισμό εξουσίας.

Η συναλλαγή με την οικονομική εξουσία.

Η εφαρμογή λιτότητας ακόμη και εάν την παρουσιάζουν ως «προοδευτική πολιτική».

Η περιφρόνηση για τις ανάγκες της κοινωνίας.

Και αυτά ποτέ δεν αφορούν απλώς και μόνο τις ηγεσίες.

Ποτέ δεν τα κάνουν μόνο οι «μηχανισμοί».

Αυτά εκπέμπονται σαν πολιτική γραμμή και αισθητική και διαχέονται στο εκλογικό σώμα.

Ποτέ δεν μεταλλάσσονται μόνο οι ηγεσίες.

Στο τέλος μεταλλάσσεται και το εκλογικό ακροατήριο.

Και αυτό ακριβώς έκανε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ

Πήρε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που ήθελαν να στηρίξουν τον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο και τους αντιμετώπισε ως οπαδούς του κυνισμού και ως απολογητές της νέας διαπλοκής.

Τους υποχρέωσε πρώτα να λουστούν το ακροδεξιό κιτς του Καμμένου, μετά να καταπιούν την κωλοτούμπα του 2015 και στο τέλος να θεωρήσουν «προοδευτική συμμαχία» την Κουντουρά, τον Κόκκαλη και τον Γεωργούλη.

Να ξεχάσουν τους αγωνιστές και να στηρίξουν τους αλεξιπτωτιστές.

Και αυτό είναι η χειρότερη υπηρεσία που θα μπορούσε να προσφέρει.