Ο πρωθυπουργός επιλέγει να στοχοποιήσει τα ΜΜΕ, επιμένοντας στον κατήφορο της «κατασκευής εχθρών. Και αυτό είναι η μεταδημοκρατία.
Βρήκε επιτέλους ο Τσίπρας τον εχθρό: είναι η μεταδημοκρατία.
Και μεταδημοκρατία για τον πρωθυπουργό που έκανε έννοια της πολιτικής θεωρίας την κωλοτούμπα, είναι το ότι υπάρχουν ΜΜΕ που κάνουν αντιπολίτευση.
Και για την ακρίβεια για τον Τσίπρα «μεταδημοκρατία» είναι τα ΜΜΕ του πρώην ΔΟΛ και το One Channel.
Δηλαδή, ΜΜΕ με ιστορία, με δημοσιογραφικό προσωπικό και όχι κομματικούς γραφιάδες, πολυφωνικά, πρωτοπόρα που απλώς δεν υμνούν τον Αλέξη Τσίπρα.
Γιατί δημοκρατία για τον Τσίπρα είναι να υποστηρίζεις τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αν δεν υποστηρίζεις τον ΣΥΡΙΖΑ, αν εντοπίζεις τις ασυνέπειες, τις παλινωδίες, τις αντιφάσεις, την τεράστια απόσταση λόγων και έργων, τον εξευτελισμό των αξιών της αριστεράς, τότε είσαι «μεταδημοκρατία» και «δύο τόνοι ηρωίνης» όπως έκρινε ο –όπως φαίνεται– και ανακριτής και δικαστής Αλέξης Τσίπρας.
Μόνο που αυτό που δεν ομολογεί ο Αλέξης Τσίπρας είναι ότι η πραγματική μεταδημοκρατία, η πραγματική κατάλυση στοιχειωδών κανόνων της δημοκρατίας, ο πραγματικός αυταρχικός κίνδυνος, είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζει την πολιτική ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι η στυγνή περιφρόνηση της λαϊκής βούλησης, όπως εκφράστηκε στο δημοψήφισμα του 2015 και δέσμευση της χώρας σε ένα ακόμη μνημόνιο.
Είναι το γεγονός ότι για να λέει ο Τσίπρας ότι «βγήκαμε από τα μνημόνια», ουσιαστικά δεσμεύτηκε η χώρα στα δεσμά της λιτότητας για δεκαετίες.
Είναι η λογική των κυβερνήσεων-κουρελούδων και των κυβερνητικών πλειοψηφιών που φτιάχνονται με «πολιτικές μεταγραφές» που θυμίζουν «πολιτικές συναλλαγές».
Είναι η δήθεν φραστική πόλωση, την ώρα που βαφτίζονται «προοδευτική συμμαχία» η Κουντουρά και ο Κουίκ.
Είναι η «μυστική διπλωματία» για τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Είναι η επιμονή στη λογική της σπίλωσης και της στοχοποίησης, της κατασκευής ενόχων και της συκοφάντησης, της εργαλειοποίησης της δικαιοσύνης και των «δραστήριων» ανακριτικών υπαλλήλων που παλεύουν για τη «σωστή κατάθεση».
Ναι, δεν φοβόμαστε να το πούμε: είμαστε απέναντι στην «μεταδημοκρατία» του Τσίπρα και της παρέας του Μαξίμου, όπως ακριβώς είμαστε απέναντι σε κάθε κόμμα και κάθε πολιτική που δεν αφήνει αυτό τον τόπο να ανασάνει και να ξαναβρεί την αξιοπρέπειά του.