Γιατί χρωστάμε ευγνωμοσύνη στον Τζούλιαν Ασάνζ

Ποιο είναι το έγκλημα του Τζούλιαν Ασάνζ;

Κατά βάση ότι έβγαλε στη φόρα αρκετά άπλυτα της αμερικανικής εξωτερικής (αλλά και εσωτερικής) πολιτικής.

Για την ακρίβεια είναι στο στόχαστρο επειδή προσέφερε την κατάλληλη πλατφόρμα και τις τεχνικές εγγυήσεις ώστε άλλοι θαρραλέοι άνθρωποι να μπορούν να φέρνουν την αλήθεια στο φως.

Άνθρωποι σαν την Τσέλσι Μάνινγκ, που με μεγάλο κόστος έφερε στο φως τα εγκλήματα πολέμου των ΗΠΑ στους βρώμικους πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, ή σαν τον Έντουαρντ Σνόουντεν που αποκάλυψε πόσο εκτεταμένο και εξελιγμένο είναι το σύστημα παρακολούθησης που έχουν εγκαταστήσει οι μυστικές υπηρεσίες των Ηνωμένων Πολιτειών.

Γι’ αυτό και η προσφορά του Ασάνζ είναι μεγάλη.

Γιατί όλα αυτά τα χρόνια τα Wikileaks, στη δημιουργία των οποίων συνέβαλε καθοριστικά, έφεραν στο προσκήνιο κρίσιμα στοιχεία που δείχνουν πόσο επικίνδυνοι είναι σήμερα οι ισχυροί του κόσμου. Από τον κυνισμό της Χίλαρι Κλίντον μέχρι το ιδιαίτερα εξελιγμένο λογισμικό παρακολούθησης (αλλά και παραπληροφόρησης) που χρησιμοποιεί η CIA.

Γι’ αυτό και επεδίωκαν τόσα χρόνια να βρουν τρόπο να τον συλλάβουν και να τον εκδώσουν στις ΗΠΑ με σκοπό να βρεθεί στην απομόνωση μιας ομοσπονδιακής φυλακής υψίστης ασφαλείας.

Και τα κατάφεραν γιατί κατά βάση η σημερινή κυβέρνηση του Ισημερινού (στην πρεσβεία του οποίου στο Λονδίνο είχε βρει καταφύγιο αναγκαστικά ο Ασάνζ) είναι και διεφθαρμένη και αποφασισμένη να κάνει όλα τα χατίρια στους δυτικούς. Γι’ αυτό και έδωσε την άδεια για τη σύλληψη από τις βρετανικές αρχές.

Λένε ορισμένοι ότι είναι επικίνδυνο να αποκαλύπτονται «κρατικά μυστικά».

Πιστεύω ότι ισχύει το ακριβώς αντίθετο.

Όσο περισσότερα μυστικά έχει το κράτος, όσο περισσότερο οι πολίτες δεν γνωρίζουν τι κάνει, όσο περισσότερο οι υπηρεσίες του λειτουργούν στο σκοτάδι, τόσο πιο ανήσυχοι πρέπει να είμαστε.

Η Δημοκρατία στηρίζεται στην πλήρη δημοσιότητα και την πλήρη διαφάνεια. Όσο πιο πολλά ξέρουν οι πολίτες, τόσο πιο ώριμη μπορεί να είναι η απόφασή τους.

Όσο πιο πολλά είναι τα «μυστικά» και τα «απόρρητα» τόσο πιο υπονομευμένη είναι η Δημοκρατία.

Γιατί πολύ απλά, «μυστικά» σημαίνουν ότι πράγματα, αποφάσεις, μηχανισμούς, εξουσίες που λειτουργούν πίσω από την πλάτη των πολιτών και κατά τεκμήριο εναντίον τους.

Και εδώ είναι που αποκτά νόημα η δημοσιογραφία.

Γιατί δημοσιογραφία είναι και να βγάζεις τα μυστικά στο φως.

Να σπας το απόρρητο.

Να δημοσιοποιείς αυτά που η πολιτική και οικονομική εξουσία δεν θέλει να γνωρίζουν οι πολίτες.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πόσες επιθέσεις δέχονται σήμερα οι δημοσιογράφοι, πόσα εμπόδια μπαίνουν στο έργο τους, πόσα δικαστήρια είναι έτοιμα πρακτικά να καταργήσουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το δικαίωμα των πολιτών στην αλήθεια. Ιδίως αυτή που την κρατούν κρυφή.

Και αυτό δεν πρέπει να το ανεχθούμε.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Εάν θέλουμε να μιλάμε για πρόοδο χρειαζόμαστε πολύ περισσότερους Ασάνζ.