«Συνοικέσιο» Μελισσανίδη και Κόκκαλη με προξενήτρα τον ΣΥΡΙΖΑ

Πριν από μερικά χρόνια, σε «ανύποπτο χρόνο» για να χρησιμοποιήσω το δημοσιογραφικό κλισέ, ο Δημήτρης «Τίγρης» Μελισσανίδης είχε πει απευθυνόμενος στα μέλη της Original «μην ασχολείστε με τον πόλεμο με τον Ολυμπιακό, έχω μαζί μου τον Κόκκαλη, τον ελέγχω πλήρως».

Τότε αρκετοί δεν έδωσαν σημασία σε αυτή τη δήλωση, όμως οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν τη σημασία της.

Ανοίχτηκαν χτες οι προσφορές για το έργο της υπογειοποίησης των οδών Πατριάρχου Κωνσταντίνου και Φωκών στη Νέα Φιλαδέλφεια και το οποίο είναι αναγκαίο για να λειτουργήσει το νέο γήπεδο της ΑΕΚ.

Τη χαμηλότερη προσφορά για το συγκεκριμένο έργο, προϋπολογισμού 14.274.193,55 Ευρώ (πλέον Φ.Π.Α.), έκανε η εταιρεία Ιντρακάτ, συμφερόντων του Σωκράτη Κόκκαλη.

Τα χρήματα θα τα βάλει η Περιφέρεια Αττικής που μόλις προχτές αποφάσισε να δώσει άλλα 20 εκατομμύρια για το ιδιωτικό γήπεδο της ΠΑΕ ΑΕΚ.

Όμως, αυτή τη φορά φαίνεται ότι δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με μια εξυπηρέτηση στην πλευρά Μελισσανίδη αλλά και μια παράλληλη κρίσιμη «ένεση» στον Σωκράτη Κόκκαλη, που αποδεικνύεται ότι είναι όντως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτών που ο Κώστας Καραμανλής κάποτε χαρακτήρισε «νταβατζήδες», αφού όποια και εάν είναι η κυβέρνηση στην εξουσία πάντα κατορθώνει να παίρνει δουλειές.

Βέβαια κάποτε οι σχέσεις Μελισσανίδη και Κόκκαλη δεν ήταν και οι καλύτερες δυνατές.

Ο Μελισσανίδης κατά την ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ είχε απαιτήσει από την κυβέρνηση Σαμαρά να διακόψει τη σχέση συνεργασίας και τεχνικής υποστήριξης του ΟΠΑΠ με την Ιντραλότ του Κόκκαλη, ενώ ένας από τους λόγους που επέμεινε να διεκδικήσει και να πάρει τον Ιππόδρομο η ΟΠΑΠ ήταν ακριβώς για να μην τον πάρει η πλευρά Κόκκαλη και να αποτελέσει έτσι ανταγωνιστικό δίκτυο (με δυνατότητα να έχει και παιγνιομηχανήματα VLTS, τα γνωστά «φρουτάκια»).

Όμως, φαίνεται πως εάν υπάρχει η κατάλληλη «προξενήτρα», στη συγκεκριμένη περίπτωση η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και Μελισσανίδης και Κόκκαλης μπορούν να βρεθούν εντός συνοικεσίου, έστω και μόνο με όρους συμφερόντων.

Μάλιστα, φαίνεται ότι τα έχουν βρει και σε σχέση με την παρουσία της Ιντραλότ στον ΟΠΑΠ.

Χάρη σε αυτή τη σύμπραξη ο Μελισσανίδης, πέραν του έχει τη χαρά να βλέπει έναν κάποτε μεγάλο ποδοσφαιρικό του αντίπαλο να κάνει δουλειές μαζί του, μπορεί και ενισχύει ακόμη περισσότερο τη θέση του, ενώ ο Κόκκαλης κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα, να εξασφαλίζει αναθέσεις έργων, όποια και είναι η κυβέρνηση.

Ούτως ή άλλως η «ειδική σχέση» ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Δημήτρη Μελισσανίδη ήταν η πρώτη ένδειξη ότι δεν επιδιώκει την κάθαρση αλλά τη «νέα διαπλοκή», πριν ακόμη και τον Καλογρίτσα και τον Ιβάν Σαββίδη.

Ποιος ξεχνά ότι την ώρα που οι κάτοικοι της περιοχής αλλά και ο σημερινός δήμαρχος (και τότε υποψήφιος με στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ), διαμαρτύρονταν για την παραχώρηση δημόσιου χώρου, συμπεριλαμβανομένου και τμήματος του Άλσους σε ένα ιδιωτικό χώρο, κομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαίωναν τον Μελισσανίδη ότι στηρίζουν το σχέδιο για το γήπεδο.

Ακόμη και παραμονές των εκλογών του 2015 ο σημερινός πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης επέμεινε ότι το γήπεδο έπρεπε να φτιαχτεί χωρίς την παραχώρηση 2,5 στρεμμάτων από το χώρο του Άλσους, την ώρα που το στενό περιβάλλον του Τσίπρα αναβάθμιζε τις σχέσεις του με τον «Τίγρη».

Οι φωτογραφίες του Αλέκου Φλαμπουράρη στο πλευρό του… γνωστότερου φιλάθλου της ΑΕΚ, δεν σηματοδοτούσαν μόνο τα κιτρινόμαυρα αισθήματα του υπουργού Επικρατείας αλλά και τη σαφή διάθεση της κυβέρνησης να στηρίξει τον συγκεκριμένο επιχειρηματία.

Αυτό θα φανεί άλλωστε και στον τρόπο που η αθλητική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ σύντομα θα μετατραπεί στην ιλαροτραγωδία της «εξυγίανσης» και μία από τις χειρότερες κρίσεις του ελληνικού ποδοσφαίρου, με την ΑΕΚ να μία εκ των ωφελουμένων.

Από την άλλη, ο Σωκράτης Κόκκαλης αποδείχτηκε ότι δεν είχε κανένα πρόβλημα, παρότι συνέδεσε το όνομά του με μεγάλες στιγμές του Ολυμπιακού, να λειτουργεί ως «αιχμή του δόρατος» κάθε λογής μεθοδεύσεων ενάντια στην ομάδα του Πειραιά.

Ίσως γιατί ο Σωκράτης Κόκκαλης ήταν ένας άνθρωπος που το βασικό πράγμα που κατάλαβε από την πολιτική ήταν να βρίσκει τρόπους να ανταλλάσσει εξυπηρετήσεις προς την εξουσία με μεγάλες «δουλειές».

Έτσι έγινε «εθνικός προμηθευτής» και το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα «διαπλοκής».

Εάν τώρα βολεύει την κυβέρνηση Τσίπρα να συμβάλλει στις μεθοδεύσεις ενάντια στον Ολυμπιακό, θα το κάνει, εάν πρόκειται να συνεχίσει να παίρνει έργα.

Γι’ αυτό και δεν μπορώ παρά να χαμογελάσω, όταν βλέπω τον Πέτρο Κόκκαλη που ξαφνικά «είδε το φως» και ανακάλυψε ότι όλα ήταν λάθος σε μια παράταξη στην οποία ανήκε για 5 σχεδόν χρόνια, να λέει ότι «τα προβλήματα πάντα ήταν θεσμικά».

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Δυστυχώς, ισχύει το ακριβώς αντίθετο: το πρόβλημα ήταν η απουσία θεσμών που επιτρέπει σε ολιγάρχες και κυβερνήσεις να αναπτύσσουν στενές σχέσεις που δεν είναι ακριβώς για το δημόσιο συμφέρον.