Μιλάνε όλοι, μιλάει και ο Λαλάκης της εξυγίανσης

Κάποτε ήταν τόσο άρρωστος βάζελος που τη στήλη του την υπέγραφε ως «πρασινοφρουρός» και έγραψε ιστορία στην απόλυτα οπαδική «δημοσιογραφία».

Όμως, μετά ήρθαν τα… ρούβλια.

Και φαίνεται πως ήταν πολλά γιατί αντί για φανατικός οπαδός έγινε υποτίθεται ο νοσταλγός του παλιού καλού ποδοσφαίρου και ήθελε να μας φέρουν πίσω τις Κυριακές μας.

Μόνο που στην πραγματικότητα έγινε ο ειδικός στη νέα εκδοχή κατευθυνόμενης αθλητικής δημοσιογραφίας.

Αυτή που δεν έχει παλιό οπαδιλίκι, αλλά έχει πλήρη υπαγόρευση και πιστόλιασμα πάντα κατά παραγγελία.

Και ας το παίζει «αντικειμενική».

Και έτσι ο πρασινοφρουρός του χτες έγινε ο πρύτανης της δημοσιογραφίας… της εξυγίανσης.

Γράφοντας λαμπρές σελίδες στην επιλεκτική και διαστρεβλωμένη παρουσίαση της πραγματικότητας.

Λειτουργώντας ως ο απολογητής ουσιαστικά της τρέχουσας εκδοχής «παράγκας», με επικεφαλής το απίθανο παρεάκι που εξακολουθεί να διαχειρίζεται την ΕΠΟ και να παίρνει στο λαιμό του το ελληνικό ποδόσφαιρο, με τις πλάτες αλλεπάλληλων υφυπουργών αθλητισμού της «αριστεράς».

Αλλά και λειτουργώντας είτε θέλει να το παραδεχτεί είτε όχι ως ο απλός αναμεταδότης των εκάστοτε μηνυμάτων του κ. Ρούβλια στην εναγώνια προσπάθειά του τελευταίου να πάρει επιτέλους αυτό το πρωτάθλημα για το οποίο έχει σκάσει ένα κάρο λεφτά.

Και τώρα αποφάσισε να το παίξει Μάκης Τριανταφυλλόπουλος.

Να μιμηθεί το άλλο αστέρι.

Τον πρωταθλητή των καταδικαστικών αποφάσεων για συκοφαντική δυσφήμηση.

Και θέλει να μιμηθεί τη Ζούγκλα, γιατί κακά τα ψέματα ο Τριανταφυλλόπουλος το έχει πιάσει το νόημα.

Το κόλπο είναι απλό: μάζευε δικογραφίες.

Όσο το δυνατόν πιο πολλές. Ακόμη και από αυτές που δεν στέκουν.

Βάλε και τα δικά σου μέσα ακόμη και εάν είναι φαντασιοπληξίες.

Άμα χρειάζεται, ανακάτεψε κιόλας τα στοιχεία και τις καταθέσεις από διαφορετικές δικογραφίες.

Σιγά που θα καταλάβουν τα κορόιδα τη διαφορά.

Το βασικό είναι να «βγάζεις στοιχεία».

Ακόμη και εάν δεν στέκουν.

Γιατί εάν «βγάζεις στοιχεία», τότε δουλειά γίνεται.

Και η «δουλειά» είναι να εθιστεί η κοινή γνώμη ότι κάποιοι είναι ούτως ή άλλως ένοχοι.

Για τα πάντα.

Και ας ξέρεις καλά ότι στοιχεία δεν υπάρχουν.

Οι δικογραφίες θα καταρρεύσουν στο ακροατήριο.

Αν τα καταφέρουν να φτάσουν, γιατί μερικές είναι τόσο διάτρητες που δεν θα ξεπεράσουν το στάδιο του βουλεύματος.

Γιατί το βασικό είναι ο θόρυβος που θα γίνει πριν.

Η ρετσινιά, το στίγμα, η κατακραυγή.

Η ταμπέλα που θα κρεμάσεις στον όποιο αντίπαλο.

Γιατί τα σύγχρονα δικαστήρια είναι τα μέσα κοινωνική δικτύωσης.

Το βασικό είναι να βγαίνουν καταδίκες εκεί, ακόμη και εάν στα πραγματικά δικαστήρια έρχονται πανηγυρικές αθωώσεις.

Θα μπορούσα να σου πω ότι όταν με σύστημα παρουσιάζεις τους πάντες σαν διεφθαρμένους ακόμη και εάν δεν υπάρχουν στοιχεία και μετά απαλλάσσονται, απλώς εθίζεις σε ένα αφήγημα που μόνο την ακροδεξιά βολεύει.

Αλλά που να καταλάβεις…

Γιατί για σένα όλα αυτά είναι τελικά και βολική συναλλαγή.

Μία ρίχνεις ξύλο στην κυβέρνηση, μία τη στηρίζεις όταν η δουλειά γίνεται.

Το βασικό είναι να γίνονται οι «δουλίτσες».

Οι ποδοσφαιρικές και οι αμιγώς επιχειρηματικές

Και σε αυτό είναι ειδικοί και ο Μάκης ο Ζούγκλας και ο Λαλάκης ο… κάποτε πρασινοφρουρός.

Και ακριβώς γι’ αυτό το λόγο για τις πραγματικές «δουλειές» κάνουν τουμπεκί ψιλοκομμένο.

Για τις… τροχήλατες βαλίτσες το Μαξίμου, για τις δικογραφίες για κάτι καράβια με λαθραία τσιγάρα που αραχνιάζουν, για την ντε φάκτο συμπόρευση με την κυβέρνηση στο Μακεδονικό.

Για όλα αυτά έχει βαρέσει σιωπητήριο.

Όμως, δημοσιογραφία είναι να τα λες όλα. Δεν είναι για άλλα να φωνάζεις και για άλλα να σιωπάς προκλητικά. Γιατί τότε δεν κάνεις δημογραφία. Σέρβις προσφέρεις.

Καλοπληρωμένο σίγουρα, αλλά πάντα σέρβις.