Ενορχηστρωτής της εγκληματικής οργάνωσης ο Τσίπρας

Αυτό που παρακολουθούμε εδώ και μερικούς μήνες δεν είναι τίποτα παραπάνω από ακόμη μια κακοστημένη παράσταση, ακόμη μια φαρσοκωμωδία σε σκηνοθεσία της χειρότερης κυβέρνησης που πέρασε ποτέ από αυτόν τον τόπο, γεμάτη πρόθυμους κομπάρσους και αρκετούς… κασκαντέρ.

Όλοι συνεισφέρουν στον κοινό σκοπό, στη μια και μόνη αποστολή που είναι ξεκάθαρη και στον τελευταίο αδαή από την αρχή του ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος.

Για να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά. Το θέμα των τελευταίων μηνών είναι ένα και μοναδικό και γύρω απ’ αυτό περιστρέφεται η ζωή του τόπου χάρη στον μεγάλο… τιμονιέρη της χώρας, ο οποίος από τον Σεπτέμβριο του 2017 όποτε επισκέπτεται τη Θεσσαλονίκη δεν παραλείπει να μοιράζει την ευχή να πάρει ένα πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ…

Δεν είναι κακό κι ας είναι ένα φτηνό πολιτικάντικο κολπάκι περασμένων δεκαετιών. Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι τόσο αθώα, καθώς όλοι ξέρουμε πια ποιο ήταν το παιχνίδι που παιζόταν στις πλάτες του ελληνικού λαού τουλάχιστον από το 2015 και τον ερχομό των Συριζανέλ στην εξουσία.

Το μεγάλο θέμα παρέμενε και παραμένει ένα και μοναδικό. Το ξεπούλημα του ονόματος της Μακεδονίας. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά η γαρνιτούρα με την οποία μας σερβίρουν αυτή τη συμφωνία.

Ακόμα κι η πώληση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, ακόμη και το πρωτάθλημα που “με το έτσι, με το θέλω, που το έχουνε στημένο” όπως τραγουδούσε η κάποτε περήφανη Θύρα 4 στα τσιμέντα της Τούμπας.

Τουλάχιστον καταλαβαίνουμε ότι οι συχνές – πυκνές επισκέψεις του ιδιοκτήτη του ΠΑΟΚ Ιβάν Σαββίδη από την πίσω πόρτα στο Μέγαρο Μαξίμου δεν είναι μόνο για τις μπίζνες του ελληνορώσου επιχειρηματία, αλλά για να γίνει και ο ποδοσφαιρικός καημός του πραγματικότητα.

Απλά πράγματα. Αν συνέβαιναν στο παρελθόν όσα συμβαίνουν την τελευταία διετία στο ελληνικό ποδόσφαιρο, οι υπουργάρες που οδήγησαν το ελληνικό ποδόσφαιρο σε αυτή την κατάσταση, θα είχαν παραδώσει το άθλημα στην UEFA, τη FIFA, ακόμη και στη… διαγαλαξιακή συνομοσπονδία ποδοσφαίρου.

Αν είχαμε συναντήσεις κάθε τρεις και λίγο σε κοινή θέα του προέδρου της ΕΠΟ με παράγοντες συγκεκριμένων ομάδων, αν αποκαλούσε κάποιος “δικό μας” τον πρόεδρο της ΕΠΟ, αν οι διαιτητές σφύριζαν πέναλτι έξω από την περιοχή ή επειδή έπεσε κάποιος νιώθοντας πιθανώς τη σεισμική δόνηση μεγέθους 2 ρίχτερ που έγινε στον Ειρηνικό ωκεανό, πιθανότατα θα είχαν καλέσει τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας, τη CIA, τη Μοσάντ, και φυσικά την KGB (την αυθεντική όχι την ιμιτασιόν που κυκλοφορεί τα τελευταία χρόνια).

Θα είχαν φέρει τον Τσακ Νόρις και τον Κλιντ Ιστγουντ στα καλύτερά τους, θα προαναγγέλονταν δίκες για την εγκληματική οργάνωση και οι ένοχοι θα κρέμονταν ήδη στα μανταλάκια.

Αλλά είπαμε. Τώρα έχουν επιστρέψει οι Κυριακές μας και σήμερα είναι απλά Τετάρτη…

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Τα δώσαμε όλα, τα ξεπουλήσαμε όλα, κάτι πρέπει να πάρει και η Θεσσαλονίκη ως αντάλλαγμα. Ας είναι ένα λιμάνι, ένα γήπεδο για τον “αφέντη” της πόλης και ας είναι ένα πρωτάθλημα για τον πολλάκις αδικημένο τις τελευταίες δεκαετίες ΠΑΟΚ, που ως σύμβολο κουβαλάει πίσω του τη συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της βόρειας Ελλάδας. Η’ της… νότιας Μακεδονίας, όπως πάει να γίνει το πράγμα…

Ο Ιβάν Σαββίδης δεν είναι χθεσινός και την αδυναμία της κυβέρνησης τη μετέτρεψε σε ευκαιρία για τον ίδιο και φυσικά για τον ΠΑΟΚ. Με τη λογική ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ο Ιβάν ο τρομερός οδηγεί τον ΠΑΟΚ στην κατάκτηση του πρωταθλήματος βοηθώντας παράλληλα στον μετριασμό των αντιδράσεων για το ξεπούλημα του ονόματος της Μακεδονίας.

Ο κόσμος ούτως ή άλλως θα γκρινιάξει λίγο, θα φωνάξει, αλλά μέχρι εκεί. Όταν βλέπει μπροστά του τις επερχόμενες φιέστες, τις χαρές – κάμερες – πανηγύρια που έλεγε κι ο Μανώλης Μαυρομάτης, θα καταπιεί πιο εύκολα το φαρμάκι της προδοσίας.

Μπορεί οι πρακτικές να θεωρούνται ξεπερασμένες, ωστόσο το ποδόσφαιρο δεν αποκλήθηκε τυχαία “όπιο του λαού”. Απλά κάπου εδώ να σημειώσουμε ότι τέτοια σπουδή για το ποδόσφαιρο, τόσα γήπεδα, οικόπεδα και διευκολύνσεις για την ανέγερσή τους, τέτοιες παρεμβάσεις στο πρωτάθλημα, στη δομή του, στο πόσοι θα ανέβουν, πόσοι θα πέσουν κλπ, έχουμε να δούμε στη χώρα από την εποχή της επάρατου επταετίας των συνταγματαρχών και του τότε γραμματέα αθλητισμού Ασλανίδη.