Ελληνες διαιτητές της «εξυγίανσης» μόνο στο τοπικό!

Ανέκαθεν κυκλοφορούσαν ανάμεσά μας οι τύποι που σε κάθε κουβέντα γύρω απ’ το ποδόσφαιρο επιχειρούσαν να επιβάλλουν την άποψή τους λέγοντας (ή και γράφοντας αν πρόκειται για δημοσιογράφους) ότι οι ίδιοι έχουν παίξει μπάλα και ξέρουν κάτι παραπάνω. Το ελληνικό ποδόσφαιρο έφτασε σε ένα σημείο που δε χρειάζεται ούτε λεπτό να έχεις κλωτσήσει το τόπι για να καταλάβεις τι γίνεται!

Ας ξεκινήσουμε από τα πιο light. Τα μαλακά, πριν πέσουμε στα σκληρά. Παίζουν ο Αρης με τον Παναθηναϊκό. Ως το 90’ έχουν γίνει αλλαγές, υπάρχουν μικροτραυματισμοί, διακοπές, έχει προκύψει και μια αποβολή. Και τι κάνει ο “άρχοντας του αγώνα”, ο “απόλυτος χρονομέτρης”, όπως λένε τους διαιτητές οι γραμματιζούμενοι; Δίνει τρία λεπτά καθυστέρηση. Εντάξει, μικρό το κακό, τόσες και τόσες φορές κλέβουν τον θεατή οι διαιτητές με τις καθυστερήσεις, μια παραπάνω, μια παρακάτω τι διαφορά έχει;

Το έργο συνεχίστηκε όμως. Τσουπ στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων, ο διαιτητής δίνει πέναλτι υπέρ του Παναθηναϊκού. Γκρίνιες, διαμαρτυρίες, τα γνωστά. Εκτελείται το πέναλτι, γκολ, πανηγύρια, χαρές, τηλεοράσεις που έλεγε κι ο Μαυρομάτης στα φόρτε του. Και τι κάνει ο διαιτητής; Σφυρίζει τη λήξη! Γιατί ρε φίλε το κάνεις αυτό; Μόλις πριν μια εβδομάδα ο Αρης έβαλε δυο γκολ σε δυόμιση λεπτά, γιατί το λήγεις;

Τι να κάνει όμως, ο έρημος; Σάμπως ήταν διαιτητής; Τρία πέναλτι σφύριξε στο σύνολο και για τα δύο εξ αυτών σφάζονται ακόμη οι τηλεκριτικοί. Δε συζητάμε για τον απλό θεατή, ούτε καν για τους φίλους των δύο ομάδων.

Οι Ελληνες διαιτητές δεν ξέρουν ούτε τα βασικά. Τουλάχιστον αυτό δείχνουν στην πλειοψηφία τους κάθε εβδομάδα!

Το αποκορύφωμα βέβαια το είδαμε στη Λαμία. Σουτ ψηλό από τους γηπεδούχους, ο Βιεϊρίνια γυρίζει πλάτη με το χέρι υψωμένο σαν… παραστάτης σε παρέλαση και η μπάλα σταματάει εκεί. Ο διαιτητής σε απόσταση 5-6 μέτρων με ορθάνοιχτο οπτικό πεδίο και άψογη στάση σώματος. Και δε σφυρίζει τίποτα.

Συγγνώμη, αλλά το ποδόσφαιρο μπορεί πλέον να έχει έναν τόμο από κανονισμούς και ερμηνείες, αλλά παραμένει ένα απλό άθλημα με 17 όλους κι όλους κανόνες, ένας εκ των οποίων είναι το πέναλτι. Ένας άλλος είναι ο χρόνος του παιχνιδιού.

Οι πρώτοι κανόνες αφορούν τις διαστάσεις του γηπέδου, τη μπάλα, τον αριθμό των παικτών (11 από κάθε ομάδα, αλήθεια!) , τις εμφανίσεις των αθλητών, τον διαιτητή, τους βοηθούς διαιτητή, την έναρξη και επανέναρξη του παιχνιδιού, η μπάλα εντός και εκτός ορίων, ο καθορισμός του αποτελέσματος ενός αγώνα, το οφσάιντ, οι παραβάσεις και η ανάρμοστη συμπεριφορά, τα ελεύθερα λακτίσματα, το πλάγιο άουτ, το άουτ και το κόρνερ. Αυτά.

Κι όμως, σε επαγγελματικό πρωτάθλημα, εν έτει 2018, σε μια χώρα όπου εδώ και τρία χρόνια “διαφημίζεται” η εξυγίανση στο ποδόσφαιρο εμφανίζονται κάθε εβδομάδα διαιτητές ανίκανοι ακόμη και στα βασικά! Δε μιλάμε για περίπλοκες φάσεις και καταστάσεις. Μιλάμε για τα βασικά του ποδοσφαίρου.

Οι Ελληνες διαιτητές στην πλειοψηφία τους έχουν καταντήσει πέρα από ανυπόληπτοι και ιδιαίτερα επικίνδυνοι, καθώς με τις τραγικές αποφάσεις τους εντείνουν το κλίμα έντασης ενισχύοντας παράλληλα τις φωνές που μιλούν για νέες παράγκες!

Δεν είναι βλέπετε και μόνοι τους οι διαιτητές. Υπάρχει η περίφημη ΚΕΔ στην οποία έχει απλώσει το μακρύ της χέρι η ΕΠΟ της… εξυγίανσης δείχνοντας ότι μπορεί να διώξει όποιον και όποτε γουστάρει χωρίς – ως τώρα – να έχει κληθεί να απολογηθεί. Παράλληλα το παρασκήνιο στο πάρκο Γουδί οργιάζει μιας και τα όλα τα φαντάσματα του παρελθόντος έχουν επανέλθει δριμύτερα.

Η λύση είναι μία. Ξένοι διαιτητές παντού. Σε όλα τα ματς. Στη Σούπερ Λίγκα, στη Φούτμπολ Λιγκ, στη Γ’ Εθνική, στη νέα κατηγορία αν και όποτε αυτή δημιουργηθεί. Ξένοι διαιτητές, ξένοι βοηθοί, ξένοι τέταρτοι διαιτητές, ξένοι παρατηρητές. Παντού. Οι Ελληνες μπορούν να κάνουν καριέρα στα τοπικά πρωταθλήματα, αλλά κι εκεί υπό σκληρή επιτήρηση.

Δεν έχει νόημα να συνεχιστεί κανένα πρωτάθλημα με αυτές τις συνθήκες, καθώς μετά το περσινό και αυτό το πρωτάθλημα έχει αλλοιωθεί ήδη. Στα ντέρμπι έχουν σφυρίξει ξένοι διαιτητές, ωστόσο δεν κρίνουν τα ντέρμπι τον πρωταθλητή. Και αυτό αποδεικνύεται περίτρανα με το εμφανές σπρώξιμο που έχουν συγκεκριμένες ομάδες όταν… ζορίζονται στο γήπεδο. Την ίδια στιγμή που οι όποιοι διώκτες μπλοκάρονται από… ανθρώπινα λάθη.

Απλά για να μη χάνουμε το μέτρημα, να σημειώσουμε ότι είμαστε ακόμη στη 12η αγωνιστική και περισσεύουν ακόμη 18 για να ολοκληρωθεί το νέο πλημμυρισμένο από “ομορφιές” του ποδοσφαίρου… αριστούργημα της εξυγίανσης.