Ο Τσίπρας και η παρέα του έχουν λιώσει στον πόλεμο κατά της διαπλοκής

Αν πιστέψει κανείς τις ομιλίες του Τσίπρα και τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι ένα μικρό γαλατικό χωριό που αντιστέκεται στις επιδρομές των επιχειρηματιών και των διαπλεκόμενων ΜΜΕ που θέλουν να ακυρώσουν το «πείραμα αριστερής διακυβέρνησης».

Και μετά μαθαίνεις ότι έγινε συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον Ιβάν Σαββίδη επειδή ο πρώτος θέλει να ζητήσει από τον τελευταίο να στηρίξει, με την επιρροή που διαθέτει στη συμπρωτεύουσα, την υποψηφιότητα Νοτοπούλου για τη δημαρχία Θεσσαλονίκης, προσπερνώντας φυσικά το ότι η κυβέρνηση Τσίπρα, που συζητούσε παλαιότερα με τον Σαββίδη, μετά τον κατηγόρησε (εμμέσως η ίδια, αμέσως τα «φίλια ΜΜΕ») ότι πήγε να την υπονομεύσει με το «Μακεδονικό».

Και μετά θυμάσαι πόσες φορές έχει συναντηθεί ο Αλέκος Φλαμπουράρης με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, ακόμη και τώρα που πληθαίνουν οι πληροφορίες από την Αμερική για την όχι και τόσο χρηστή διαχείριση στην Aegean Marine PetroleumNetwork. 

Θυμάσαι την επίσκεψη Μελισσανίδη πριν από δέκα ημέρες στο Μαξίμου, λίγο πριν κατέβει στη Βουλή το νέο αθλητικό νομοσχέδιο όπου με ένα μαγικό τρόπο υπάρχουν φωτογραφικές διατάξεις που βολεύουν τον Τίγρη. 

Και ύστερα αναλογίζεσαι και εκείνο τον έρμο τον Καλογρίτσα με τα βοσκοτόπια του που καναλάρχης δεν έγινε, όμως όλο και κάποια προσπάθεια γίνεται για να μη χρεοκοπήσει εντελώς. 

Και μετά διαβάζεις και για το σκάνδαλο ΔΕΠΑ όπου η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα έκανε διάφορες παρεμβάσεις για να βοηθηθεί ο Λαυρεντιάδης που η εταιρεία του χρωστούσε τεράστια ποσά στη ΔΕΠΑ.

Και ύστερα σκέφτεσαι και τον Κόκκαλη και το come back που κάνει σε διάφορα επίπεδα και ειδικά στον κατασκευαστικό τομέα και εκείνη την πληροφορία ότι υπήρξε «χορηγός» για την αναβάθμιση απογευματινής ενημερωτικής ζώνης καναλιού που θα στηρίζει το κυβερνητικό έργο.

Και μετά από όλα αυτά προφανώς ο «πόλεμος κατά της διαπλοκής» φαντάζει ως ένα από τα συντομότερα ανέκδοτα.

Γιατί η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μπορεί να χρησιμοποιεί τα σκάνδαλα προηγούμενων κυβερνήσεων για να δώσει την εικόνα ότι «πολεμάει τη διαφθορά» αλλά και αυτή δεν έχει κάνει τίποτα το διαφορετικό από τις προηγούμενες. 

Κοινώς έχει προσπαθήσει να οικοδομήσει τη δική της διαπλοκή. Και κάποια στιγμή θα ακούμε και για τα δικά της σκάνδαλα.

Έχουμε μια κυβέρνηση που είχε σε απόλυτο έλεγχο τον πρώτο διαγωνισμό για τις άδειες στην τηλεόραση το 2016 με τον Καλογρίτσα και τον Σαββίδη να κοουτσάρονται από το ίδιο το Μαξίμου και από το σύστημα Παππά για τον πρώτο και από το σύστημα Καμμένου για τον δεύτερο.

Και αφού δεν την άφησε η δικαιοσύνη να ελέγχει το χαζοκούτι, η κυβέρνηση έγινε «εκδότης» και δημιούργησε δικές της εφημερίδες με υπουργούς να λειτουργούν ως «εμπορικοί διευθυντές» για να σπρώχνεται διαφήμιση.

Οι εφημερίδες «Νέα Σελίδα» και «Documento» υπάρχουν για να εξυπηρετούν συγκεκριμένα αφηγήματα του Μαξίμου και αναλόγως να παίρνουν την «βοήθεια» τους.

Στην ίδια συνθήκη υπάρχουν ιστοσελίδες και Blog της συμφοράς με το χρήμα να διακινείται μαύρο σε φακέλους.

Να ξεκαθαρίσω κάτι: δεν έχω κανένα πρόβλημα με το να συναντά ο πρωθυπουργός επιχειρηματίες. Το θεωρώ φυσιολογικό. 

Όμως, θέλω οι επιχειρηματίες να πηγαίνουν στο Μαξίμου μέρα μεσημέρι και να μπαίνουν από την μπροστινή πόρτα. 

Θέλω να συζητάνε για επενδύσεις και για «κανόνες του παιχνιδιού στην αγορά. 

Θέλω να συζητάνε για την οικονομία. 

Θέλω να ανταλλάσσουν ιδέες για την ανάπτυξη. 

Όπως και θέλω να πηγαίνουν και τα συνδικάτα και τα πανεπιστήμια.

Δεν θέλω να πηγαίνουν οι επιχειρηματίες στο Μαξίμου για συμφωνίες πολιτικής στήριξης και δεν θέλω συμφωνίες «κάτω από το τραπέζι» που αφορούν την ενημέρωση και το δημόσιο βίο. 

MUST READ

LIVE: Ολυμπιακός – Μπασκόνια

Γιατί τότε όπως και να το βαφτίσεις, διαπλοκή είναι. Και υπονομεύει τη δημοκρατία.