Τι γύρευε ο Τίγρης στο Μαξίμου;

Ο νέος αθλητικός νόμος; Κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του. 

Τόσο «φωτογραφικός» που θα μπορούσε κάλλιστα ο Γιώργος Βασιλειάδης να τον ονομάσει Δημήτρης Μελισσανίδης, για να μην ταλαιπωρούμαστε άδικα να διαβάσουμε και να κατανοήσουμε τα 112 άρθρα του. 

Δεν υπήρχε λόγος άλλωστε. Όλη η ουσία του ήταν σε δύο σημεία. 

Πρώτον, σε εκείνο που κατοχυρώνει ότι πλέον μπορεί κάθε μέτοχος στοιχηματικής εταιρίας, που δεν έχει στην κατοχή του πάνω από το 15% της συγκεκριμένης εταιρείας, κάλλιστα να είναι μέτοχος ή και ιδιοκτήτης μιας ΠΑΕ (ναι, πάει πλέον το… επώνυμος φίλαθλος). 

Η κοινή λογική λέει ότι κάποιος που έχει σημαντικά κέρδη από μια εταιρεία που ανακατεύεται στο στοίχημα δεν πρέπει να συμμετέχει στη διοίκηση ποδοσφαιρικής ή άλλης αθλητικής εταιρείας, γιατί σε τέτοιες σχέσεις μπορεί να γεννηθεί ο πειρασμός της «χειραγώγησης» των αποτελεσμάτων, κοινώς των «στημένων» αγώνων. 

Η λογική του ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα και εάν δείτε κανένα παράξενο αποτέλεσμα, μπάλα είναι και γυρίζει.

Δεύτερον, σε αυτό που ξαφνικά δίνει το δικαίωμα σε κάθε ομάδα, σε κάθε ανώνυμη αθλητική εταιρία, να γκρεμίσει ή και να χτίσει νέο γήπεδο δίχως να ρωτήσει κανέναν. 

Ούτε τον Δήμο, ούτε τον Ερασιτέχνη, ούτε κάποιον άλλο ιδιοκτήτη κλπ. 

Μια υπέροχη «είδηση» για την ΑΕΚ, που ξαφνικά βρήκε τρόπο να μεταφέρει τα λεφτά του Τσάμπιονς Λιγκ στην «Αγιά Σοφιά» δίχως να αντιμετωπίζει το παραμικρό νομικό κώλυμα. 

Δηλαδή, έρχεται η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ και διευκολύνει την ολοκλήρωση ενός γηπέδου που χτίστηκε παρά τις διαμαρτυρίες των κατοίκων και παρά τις αντιρρήσεις σε διάφορες στιγμές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του δημάρχου που είχε εκλεγεί με την υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ. 

Όλα αυτά τα ξεχνούν τώρα επιτρέποντας όχι μόνο στην ΑΕΚ αλλά και σε κάθε ΠΑΕ πρωτοφανή περιθώρια αυθαιρεσίας.

Πότε έγιναν όλα αυτά; 

Μόλις χθες το βράδυ.

 Μια ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έμπνευση που πραγματικά αν δεν ξέραμε πόσο μόχθησαν τα παιδιά της κυβέρνησης, θα λέγαμε ότι την έγραψε με τα ίδια του τα χέρια ο Δημήτρης Μελισσανίδης. 

Ο μεγάλος κερδισμένος αυτής της υπόθεσης. 

Ο ένας και μοναδικός «Τίγρης» του οποίου την επιβλητική BMW μπορούσε να τη θαυμάσει κανείς από πολύ κοντά το μεσημέρι της Πέμπτης. 

Αρκεί να ήταν στη μια παρά τέταρτο έξω από το Μέγαρο Μαξίμου. 

Αν κάποιος περνούσε τυχαία από εκεί, θα μπορούσε να δει το επιβλητικό αυτοκίνητο να σταματά μπροστά από το φυλάκιο. 

Θα μπορούσε να δει τους δύο «συνοδούς» και βέβαια θα είχε την τύχη να δει τον ίδιο τον Τίγρη. 

Τον Δημήτρη Μελισσανίδη που όπως φαίνεται είχε την διάθεση μιας και πέρασε από τα μέρη να κάνει μια στάση να δει καλούς του φίλους. 

Να χαιρετήσει. 

Έπαιξε κανά ταβλάκι με τον σύντροφο Φλαμπουράρη; 

Ήπιε κανά καφεδάκι με τον Τζανακόπουλο, τον Καρτερό και τους άλλους; 

Περίμενε μήπως περάσει από εκεί και ο Πάνος που είναι πάντα η… ψυχή της παρέας; 

Μήπως είδε τον ίδιο τον Πρωθυπουργό; 

Μήπως βρέθηκε εκεί για να πάρει στα χέρια του την «ιδέα» του Βασιλειάδη, για να τη μελετήσει; 

Για να τη διορθώσει; 

Απλώς για να την εγκρίνει; 

Ή μήπως για να υπαγορεύσει κρίσιμα σημεία;

Ποιος ξέρει. 

Το μόνο που ξέρουμε και το μόνο που μπορούμε να γράψουμε είναι ότι τη μία μέρα πήγε στο Μέγαρο Μαξίμου και την επόμενη μέρα δόθηκε στη δημοσιότητα –και μάλιστα με όρους διαβούλευσης εξπρές– ένα νομοσχέδιο που κατά βάση ικανοποιεί τα αιτήματά του

Και μην το θεωρήσετε αυτό υπεκφυγή. 

Στα αλήθεια ποιος μπορεί να ξέρει;

 Να ανακοινώσει ο ίδιος την επίσκεψη του, αποκλείεται. 

Δεν έχει και λόγο άλλωστε ο άνθρωπος. 

Αφήστε που αν ήθελε θα το είχε κάνει.

 Να ανακοινώσει την επίσκεψη Μελισσανίδη το ίδιο το Μαξίμου; 

Να μας έκανε τη χάρη ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος να ενημερώσει για την επίσκεψη ενός επιχειρηματία και ποδοσφαιρικού παράγοντα, ή τουλάχιστον ο διευθυντής του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού Θανάσης Καρτερός, έστω να μας έλεγε ο Φλαμπουράρης ποιος κέρδισε στις… πόρτες και στο πλακωτό; 

Μα τι λέμε τώρα. 

Σιγά μην μας δώσουν και λογαριασμό. 

Κυβέρνηση είναι. 

Από πού και ως πού πιστεύετε ότι οι κυβερνήσεις εκλέγονται για να δίνουν λογαριασμό στους πολίτες; 

Η κυβέρνηση έχει φίλο όποιον θέλει. 

Του ανοίγει τις πύλες του Μαξίμου ό,τι ώρα θέλει. 

Και άμα λάχει και είναι τυχερός, την άλλη μέρα ανακοινώνει και ένα νομοσχέδιο αφιερωμένο σε εκείνον. 

Επειδή μπορεί. 

Επειδή το ξέρει. 

Και βέβαια γιατί στο τέλος της ημέρας απλώς μπορεί γιατί έτσι γουστάρει. 

Πρωθυπουργέ, έχετε εσείς ίσως να πείτε κάτι για όλο αυτά; 

Μπα. 

Εδώ δεν μας είπατε για το δημοψήφισμα του ΄15 και πώς αποφασίσατε πολύ γρήγορα να ακυρώσετε τη λαϊκή εντολή, θα μπείτε στον κόπο για μια (ακόμη) επίσκεψη του Τίγρη στο σαλόνι σας…